در خرداد روزِ فروردین ماه، ششم فروردین، زررتشت که بهتر است او را فیلسوف بنامیم پا به گیتی نهاد. زرتشت را می توان علاوه بر فیلسوف یک ستاره شناس نیز دانست او شالوده رصد تازه ای را پایه گذاری  و کبیسه را ایجاد کرد و تاریخ قدیم را  تصحیح و تنظیم نمود.   

در خرداد روزِ فروردین ماه، ششم فروردین، زررتشت که بهتر است او را فیلسوف بنامیم پا به گیتی نهاد. زرتشت را می توان علاوه بر فیلسوف یک ستاره شناس نیز دانست او شالوده رصد تازه ای را پایه گذاری  و کبیسه را ایجاد کرد و تاریخ قدیم را  تصحیح و تنظیم نمود.   
نام زرتشت را دارنده ستاره درخشان یا روشنایی زرین، میدانند، زرنت به معنی درخشان و آسترا به معنی ستاره است. از این رو این واژه را ستاره درخشان نیز بیان کرده اند. زمان زندگانی او بسی دور تر از این است که بتوان به درستی سال هایی که از زایش او گذشته است، تخمین زد. با این حال با پژوهشهایی که توسط شرق شناسان و فیلسوفان انجام شده است زمانی دور را مد نظر قرار داده اند. برای مثال افلاطون زمان زندگانی او را شش هزار سال تا شش هزار و پانصد سال پیش از لشگر کشی خشایار شاه به یونان گفته است. استاد ذبیح بهروز که در دانش ستاره شناسی و ریاضیات شناخته شده است در سال هزار و سیصد و سی و یک خورشیدی، تخمین زده است که سه هزار و هفتصد و بیست سال از زاد روز او می گذرد.
از زرتشت، تنها گات ها برجا مانده است که به زبان اوستایی است و مجموعه مانده از نگاه او را کتاب اوستا می نامند. گات از ریشه  *گا* در زبان اوستایی است به معنی سرودن و خواندن. نیک بنگریم تنها از پنج گانه اوستا؛ یَسنا، یَشت ها، ویسپَرَد، وَندیداد و خرده اوستا، گات ها در دل یسنا، سروده های زرتشت است. این بخش کهن ترین بخش اوستا است و بخش بسیاری از آن در پی تازش های دشمنان از بین رفته است. گفته شده است اسکندر پس از یورش به ایران زمین این سروده و بخش های دیگر اوستا را به یونان برد و مطالب و دانش روز موجود در آن را دستور داد به یونانی برگردان کنند. گات ها را نخستین و کهن ترین دیالوگ یا گفتمان جهان نیز می دانند. در این سروده زرتشت با اهورامزدا در گفتگو به منظور دادخواهی ستم دیدگان است. یکی از این ستم دیدگان  *گاو ورزا* است که برای دادخواهی به شِکوه آمده است. گاو ورزا یا گاو نر از جمله حیواناتی بود که برای برپایی مراسم آئینی در ایران کهن قربانی می شد. در گات ها این ستم مورد دادخواهی واقع می شود و گاو نر برای همیشه از قربانی و ذبح رهایی می یابد. با گات های زرتشت در روزگاران کهن در ایران زمین در این دوره می توان ادعا کرد، ما نخستین مردمانی هستیم که در گذشته دور به جهان حیوانات احترام گذاشتیم زین پس آزاررسانی به جانداران، ممنوع و از بدترین کردارها شمرده می شد. در این راستا احترام به زمین و گیاه نیز از جمله فرایض مهم انسانی است. پشتیبانی از گاو ورزا برای برحذر داشتن مردم به قربانی او تاکید و توجه  به امر کشت و ورز است که اساس و بنیاد زندگی در ایران زمین به شمار می آید. پندهای زرتشت در سروده هایش بر پایه توجه به زمین و کشت و ورز است. زرتشت در سروده های خود یکی از راه های راستی را ورزیدن به کشت می داند. او اما از افرادی گلایه دارد که او را در حفظ و حمایت جهان یاری نمی رسانند و البته با ایجاد رنج و سختی بر مردمان، آنان را به گمراهی می کشانند. از افرای که زرتشت آنان را به عنوان فریب دهندگان نام برده و مردم را از این حضور آگاه گردانیده می توان به گِرِهمَ، بَندو، کَوی ها، کَرَپن و اوسیج  نام برد. او کرپن ها را کوران چشم دار و کران گوش دار می داند این افراد روحانیانی هستند که در پی گمراهی مردم، آنان را به جهل می کشانند. اوسیج ها نیز از این دسته هستند. وَس در این واژه به معنی خواستن و آرزو و خواهش کردن است که دسته ای از روحانیان پیش از کیش او می باشند. این افراد تلاش می کنند تا با آزار بر حیوانات مردم را به انجام آن ترغیب کنند و برای قربانی کردن جان آنان را بگیرند.
کوی ها را کیانیانِ وقت می دانند کسانی که قدرت را در دست داشتند. این افراد با قدرتی که در دست داشتند و با توجه به جدا نبودن دین و سیاست در زمان های گذشته، به نظر می آید با تبانی روحانیان، مردم به گمراهی کشیده می شدند تا اهداف آنان را اجرا کنند. باید در نظر داشت با توجه به آگاهی که زرتشت به وجود این افراد می دهد با این حال کیش او نیز توسط همین گروه در طی زمان هایی دستخوش تحریف می شود. می توان زمان ساسانیان را از جمله پرداختن به تحریف پند های او دانست. اگر چه این دوران را دوران خدشه فرهنگ می دانند باید گفت این تحریف در زمان های پیشتر صورت گرفته بود اما در این برهه به سرانجامی نا میمون می رسد.
 از دیرباز زرتشت در عرصه فلسفه در غرب مورد توجه قرار گرفته است و همین امر باعث می شود تا برگردان اوستا، نخستین بار توسط اروپاییان انجام شود به گونه ای که نیچه در فلسفه خود پس از نا امیدی از بنیاد های فکری پیش از خود در اثر *و چنین گفت زرتشت* بنیاد فکری این فیلسوف را سرلوحه اندیشه خود قرار می دهد. زرتشت مورد توجه فلاسفه یونان باستان هم بوده است. افلاطون که در قرون سوم و چهارم پیش از میلاد می زیست، نخستین فیلسوفی است که از زرتشت یاد می کند. از دیگر فیلسوفان پرفریوس که در قرن چهارم میلادی می زیست، اعلام می دارد که فیثاغورس دانشمند و فیلسوف یونان که در قرن 6 پیش از میلاد می زیست از رهروان باور زرتشت بوده است. او از زبان فیثاغورس نقل قولی از زرتشت می گوید*فقط به واسطه راستی است که انسان شبیه به خدا تواند شد* و در جایی دیگر به نقل از زرتشت اعلام می کند *خدا جسمی است مثل نور و روحی است مثل راستی*. زرتشت خداوند را *خرد مقدس* می نامد و رسیدن به او را تنها با راستی، میسر می داند. پیمودن راه راست بدون هیچ کژی و کاستی می تواند شادی به همراه داشته باشد و این مهم دستاورد راست گفتاری، راست کرداری و راستی اندیشه است. او شادی را رهاورد خدا باوری و سوگ را رهاورد اهریمنی می داند.
فاطمه مشهدی باقر