یک روز پس از آنکه مجمع‌عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای را در محکومیت انکار هولوکاست تصویب کرد،  وزارت امورخارجه ایران در بیانیه ای ضمن منفک نمودن جمهوری اسلامی ایران از اصل و مفاد قطعنامه صادر شده در خصوص هولوکاست در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، این اقدام را سوء استفاده رژیم صهیونیستی از ساز و کارهای بین المللی برای سرپوش گذاشتن بر جنایات خود دانست و آن را کاملا مردود اعلام کرد.

گروه سیاسی: یک روز پس از آنکه مجمع‌عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای را در محکومیت انکار هولوکاست تصویب کرد،  وزارت امورخارجه ایران در بیانیه ای ضمن منفک نمودن جمهوری اسلامی ایران از اصل و مفاد قطعنامه صادر شده در خصوص هولوکاست در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، این اقدام را سوء استفاده رژیم صهیونیستی از ساز و کارهای بین المللی برای سرپوش گذاشتن بر جنایات خود دانست و آن را کاملا مردود اعلام کرد.
در زمان صدور قطعنامه نیز نمایندگی جمهوری اسلامی ایران، در بیانیه‌ای از مفاد این قطعنامه «برائت» جست و گفت چنین سندی «نباید به عنوان رویکردی اجماعی قلمداد شود.»
این قطعنامه تاکید کرده که یادآوری هولوکاست یکی از مؤلفه‌های کلیدی برای جلوگیری از اقدامات بعدی نسل‌کشی است. در این قطعنامه آمده است: "از همه کشورهای عضو می‌خواهیم که بدون هیچ گونه قید و شرطی هرگونه انکار یا تحریف هولوکاست را به‌عنوان یک رویداد تاریخی، به طور کامل یا جزئی، یا هر گونه فعالیت در این راستا را رد کنند".
مجمع عمومی سازمان ملل که ۱۹۳ عضو دارد، این قطعنامه را که پیشنهاد اسرائیل و آلمان بود، به روش اجماع، بدون رای‌گیری، تایید کرد. اما ایران از این قطعنامه اعلام برائت کرد.
بهانه تصویب این قطعنامه، هشتادمین سالگرد کنفرانس وانزه بود؛ کنفرانسی که به منظور هماهنگی میان رهبران آلمان نازی برای اجرای برنامه‌ای موسوم به «راه‌حل نهایی مساله یهودیان» در کناره دریاچه وانزه برلین در سال۱۹۴۲، در اوان جنگ جهانی دوم، برگزار شد. این کنفرانس به تاسیس اردوگاه‌های مرگ و کشتار حدود شش میلیون یهودی منجر شد که یک سوم جمعیت آن زمان یهودیان را شامل می‌شد. همچنین، بنا به روایت قطعنامه، میلیون‌ها نفر نیز از ملیت‌ها و اقلیت‌های دیگر و گروه‌های مورد هدف کشته شدند.
در واقع، هولوکاست که از عبارت یونانی ὁλόκαυστον، به معنی «همه‌سوزی» گرفته شده، به کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به یازده میلیون نفر، به ویژه شش میلیون یهودی اروپایی بر پایه نژاد، مذهب و ملیت در طی جنگ جهانی دوم به دست آلمان نازی و از ۱۹۴۱ تا پایان ۱۹۴۵ در اردوگاه‌های مرگ آلمان نازی، اطلاق می‌شود. انکار هولوکاست همواره ممنوع بوده اما حالا با صدور قطعنامه در سازمان ملل، ممنوعیت انکار هولوکاست، پشتوانه قوی تری پیدا کرده است.
 
بیانیه وزارت خارجه ایران چه بود؟
در بیانیه وزارت خارجه ایران، هولوکاست، انکار نشده اما موضوع هولوکاست و قطعنامه سازمان ملل، به عنوان سرپوشی برای جنایات رژیم صهیونیستی توصیف شده و این نکته مورد توجه قرار گرفته که عملکرد رژیم صهیونیستی، در راستای جنایات جنگ جهانی دوم است که به دلیل نژادپرستی و توسعه طلبی صورت گرفته است. در این بیانیه آمده : همانطور که نمایندگی کشورمان نزد سازمان ملل متحد در نیویورک، طی بیانیه توضیح، موضع جمهوری اسلامی ایران در خصوص قطعنامه هولوکاست را رسما اعلام نموده، تاکید می گردد رژیم نژادپرست صهیونیستی از محافل بین‌المللی برای سرپوش گذاشتن بر جنایات روزانه خود علیه فلسطینیان سو استفاده می‌کند. این اقدام رژیم صهیونیستی تلاش دیگری برای سوء استفاده از سازوکارهای سازمان ملل برای سرپوش گذاشتن بر جنایات روزانه این رژیم می باشد که متاسفانه این روزها با حمایت بی چون و چرای غرب همراه شده است.
این بیانیه ادامه داد: همانطور که بر همگان روشن است، جنایات دوران جنگ جهانی دوم به علت دو انگیزه نژادپرستی و توسعه طلبی به وقوع پیوسته است که هم اکنون رژیم صهیونیستی میراث‌دار و پرچم‌دار این دو خوی شیطانی است. رویکرد نژاد پرستانه این رژیم در اسناد متعدد بین المللی مورد تصریح قرار گرفته و با وجود اراده مستحکم جامعه بین المللی، اسرائیل به عنوان تنها رژیم نژاد پرست با ایدئولوژِی توسعه طلبی باقی مانده است. جمهوری اسلامی ایران همواره نسل کشی را تحت هر شرایطی محکوم و غیرقابل توجیه دانسته و از همین روست که در طول جنگ جهانی دوم، ایران میزبان آوارگان این جنگ از برخی کشورهای اروپایی بوده است. در عین حال رژیم جعلی صهیونیستی پیوسته تلاش کرده است از قربانیان جنگ جهانی دوم و یهودیان به عنوان توجیهی برای اقدامات بیشرمانه و تجاوزکارانه خود بهره ببرد.
بیانیه وزارت امورخارجه افزود: این رژیم و سردمداران آن با نقض قوانین بین المللی طی هفت دهه گذشته، همه مصادیق جرایم و به خصوص جنایت علیه بشریت را بر ضد مردم فلسطین و مردمان کشورهای منطقه مرتکب شده اند. نسل کشی، ترور، پاک سازی نژادی، تخریب خانه‌ها و محاصره انسانی از جمله این جنایاتی به شمار می‌آید که رژیم صهیونیستی پیوسته در حال ارتکاب آن است.
این بیانیه همچنین تصریح کرد که جمهوری اسلامی ایران بار دیگر تاکید می کند پیشگیری از تکرار فجایع تاریخی نیازمند پژوهش‌های تاریخی است که باید بدون قضاوت و پیش داوری‌های سیاسی صورت پذیرد و بنابراین چنین رویکردهای تضییقی مورد پذیرش نبوده، چنین قطع نامه ای به عنوان رویکردی اجماعی قلمداد نگردیده و لذا مردود است.
 
چه کسانی هولوکاست را انکار کردند؟
انکار هولوکاست، اندیشه‌ای است که اعتقاد دارد نسل‌کشی توسط آلمان نازی در جریان جنگ دوم جهانی موسوم به «هولوکاست» اتفاق نیفتاده‌ یا در شمار قربانیان «بزرگ‌نمایی» شده‌ است. انکار هولوکاست به‌طور صریح یا ضمنی، در ۱۷ کشور غیرقانونی است: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، مجارستان، اسرائیل، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، هلند، لهستان، پرتغال، رومانی، روسیه، اسلواکی و سوئیس. به همین دلیل انکار هولوکاست توسط روژه گاوردی فیلسوف فرانسوی جنجال فراوانی ایجاد کرد. او که در سال ۲۰۱۲ در سن ۹۸ سالگی درگذشت در سال ۱۹۸۲ به دین اسلام گروید. در ۱۹۹۸، یک دادگاه فرانسوی وی را به جرم انکار هولوکاست و افترای نژادی مجرم شناخت و بخاطر کتاب اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسرائیل که در سال ۱۹۹۵ نوشته بود، ۱۲۰٬۰۰۰ فرانک فرانسه جریمه کرد. این کتاب با پذیرفتن دیدگاه‌های منکر هولوکاست، رابرت فاریسون، فاش می‌کند که در طی هولوکاست یهودیان در اتاق‌های گاز کشته نشدند. این کتاب به سرعت به عربی و فارسی ترجمه شد و او در کشورهای اسلامی شهرت یافت. پس از آن گارودی به چندین کشور مسلمان دعوت شد و بارها به خاورمیانه و از جمله به ایران سفر کرد.
دیوید اروینگ، مورخ بریتانیایی در سال ۲۰۰۶ به جرم انکار هولوکاست به ۳ سال زندان محکوم شد. یورگن گراف، مورخ و پژوهشگر سوئیسی نیز به خاطر سخنانش در انکار هولوکاست به زندان محکوم شد و برای فرار از زندان از سوئیس خارج شد. وی هم‌اکنون در روسیه زندگی می‌کند. پروفسور روبر فوریسون نیز در سال ۲۰۰۶ به دلیل مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۰۵ با شبکه تلویزیونی سحر ایران انجام داد، به جرم انکار هولوکاست، به سه ماه زندان و پرداخت ۷۵۰۰ یورو محکوم شد.
اما در ایران مشهورترین فردی که هولوکاست را انکار کرد، محمود احمدی نژاد بود. او ۴ آبان ۱۳۸۴ در کنفرانسی با نام کنفرانس حمایت از فلسطینی‌ها که در تهران برگزار شد، هولوکاست را زیر سؤال برد و آن را «افسانه» دانست. او با طرح سوالاتی دربارهٔ ماهیت هولوکاست، محققین را به تحقیق مجدد دربارهٔ این موضوع دعوت کرد. برگزاری همایش بررسی واقعه هولوکاست در تهران باعث تحریم دفتر مطالعات وزارت خارجه توسط ده‌ها مؤسسه مطالعاتی و اعتراض رسمی اتحادیه اروپا شد. احمدی‌نژاد در سال ۱۳۹۲ در آخرین سخنرانی روز قدس خود در مقام رئیس‌جمهور بار دیگر از طرح شعار نفی هولوکاست دفاع کرد. بعدها مسابقه کاریکاتوری هم در ایران درباره این موضوع برگزار شد.
سایر مقامات اجرایی ایران، هولوکاست را انکار نکردند اما در عین حال میگفتند هولوکاست نباید توجیهی برای نقض حقوق فلسطینیان باشد. به عنوان مثال سیدمحمد خاتمی در مصاحبه‌ای با روزنامه فایننشال تایمز واقعیت هولوکاست را تایید کرد. حسن روحانی در نخستین سفرش به نیویورک به عنوان رئیس‌جمهور ایران در گفتگو با یک شبکه تلویزیونی گفت: "ما جنایت نازی‌ها را در جنگ جهانی دوم محکوم می‌کنیم. یهودی‌ها، مسیحی‌ها، مسلمانان و دیگران هم کشته شدند. ما اساساً جنایت و کشتار را نسبت به هرکس و هر گروه محکوم می‌کنیم. چرا هولوکاست را انکار بکنیم؟ ما جنایت نازی‌ها را انکار نمی‌کنیم بلکه محکوم می‌کنیم. اما می‌گوییم اگر جنایتی توسط نازی‌ها رخ داده دلیلی نمی‌شود که گروهی ۶۰ سال یک ملتی را آواره بکنند." همچنین محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین ایران، در شبکه اجتماعی توئیتر در گفتگو با کریستی پلوسی دختر نانسی پلوسی توئیت کرد: ایران هرگز هولوکاست را انکار نکرده‌است، مردی که آن را انکار می‌کرد، رفته‌است. چندی بعد ظریف در گفتگو با شبکه تلویزیونی فونیکس هولوکاست را یک جنایت خواند و تصریح کرد: چنین جنایتی هرگز نباید در تاریخ تکرار شود، ولی این جنایت توجیه‌کننده نقض حقوق فلسطینی‌ها نیست.