اگر سالها رسانه های رسمی زیر بار فشار قدرت، مصلحت سنجی یا بر اساس تمایلات جناحی شیوه ای را برگزیدند که باعث ایجاد حاشیه امنیتی برای سوء استفاده کنندگان از قدرت شد، حالا رسانه ای در اختیار مردم است که چنین ملاحظاتی ندارد. و همین راز ترسی است که بعضی سیاسیون از فضای مجازی دارند و آشکار و نهان در پی محدود کردن آن هستند.

اگر سالها رسانه های رسمی زیر بار فشار قدرت، مصلحت سنجی یا بر اساس تمایلات جناحی شیوه ای را برگزیدند که باعث ایجاد حاشیه امنیتی برای سوء استفاده کنندگان از قدرت شد، حالا رسانه ای در اختیار مردم است که چنین ملاحظاتی ندارد. و همین راز ترسی است که بعضی سیاسیون از فضای مجازی دارند و آشکار و نهان در پی محدود کردن آن هستند
 
 داستان سیلی زدن علی اصغر عنابستانی نماینده سبزوار در مجلس به سرباز راهور در حال فراموشی بود که انتشار نقل قولی از محمدباقر قالیباف دوباره آن را در رسانه ها برجسته کرد. در واقع چندماه پیش خبر آمده بود که با گذشت سرباز راهور این پرونده مختومه شده است و اگرچه در فضای مجازی این موضوع مورد بحث قرار گرفته بود که چرا سرباز راهور از شکایت خود صرف نظر کرده است اما بهرحال در میان حجم خبرهای مختلف سیاسی و اقتصادی، این خبر دیگر چندان اهمیتی نداشت.
سخنان قالیباف مبنی بر اینکه عنابستانی، سرباز را هل داده و سیلی نزده است با دو واکنش از سوی دو طرف ماجرا روبرو شد. از طرفی سرباز عابد اکبری -  که واقعا باید این که مقهور قدرت امثال عنابستانی نشده را ستود – در ویدیویی که در فضای مجازی بازتاب بسیاری داشت، تاکید کرد که این نماینده مجلس سیلی زده و برای همین هم دادگاهی شده است و رئیس مجلس را هم به هماوردی طلبید. از سوی دیگر عنابستانی هم در توئیتی نوشت: «البته واضح بود که ماه پشت ابر نمی ماند اما از شجاعت ریاست محترم مجلس آقای دکتر قالیباف تشکر می کنم که بعد از چندین ماه دروغ پراکنی، ایشان بالاخره به اندازه کمی حقیقت را روشن کردند!»
علی رغم همه زرنگی های این نماینده مجلس، گویی خواست خداوند بود که این ماجرا یکبار دیگر مورد توجه قرار بگیرد تا واقعا «ماه پشت ابر نماند» و واقعا کسی که دروغ می گوید، رسوا شود. در همان روزی که عنابستانی از قالیباف تشکر کرد، رئیس مجلس که گویا با دیدن ویدیوی جدید سرباز سیلی خورده، در پی حقیقت رفته بود، صحبت‌هایش را درباره «سیلی نزدن عنابستانی به سرباز راهور» اصلاح کرد و گفت که دادگاه بدوی، تشخیص بر ضرب بلااثر (سیلی) داده است.
او با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «با منش بچه رزمندگی فکر می‌کردم باید هرچه را حق است بگویم. جایی که آقای عنابستانی را محق می‌دانستم بدون ملاحظات سیاسی می‌گفتم و جایی که منتقد بودم را نیز تصریح می‌کردم... واقعیت این است که من در واکنش به سوال یکی از دانشجویان، براساس صحبت‌های آقای عنابستانی که قبلا به اینجانب گفته بود حکم دادگاه، من را از سیلی زدن تبرئه و براساس هل دادن مرا محکوم به ضرب بلااثر کرده است، گفتم که ایشان سیلی نزده و هل داده است، اما بعد از صحبت های دیشب جناب آقای عابد اکبری، سرباز وظیفه راهور که تاکید می‌کرد حکم دادگاه سیلی را تایید کرده، بر خود لازم دانستم موضوع را پیگیری کنم تا ظلمی به این شهروند عزیز نشده باشد؛ لذا حکم دادگاه را گرفتم و متوجه شدم متاسفانه دادگاه بدوی تشخیص بر ضرب بلااثر (سیلی) داده است که البته بعدا با اعلام رضایت طرفین پرونده مختومه شده است.»
حالا از سویی باید رئیس مجلس را ستود که برخلاف مصلحت سنجی های معمول این توضیح را داده و از سویی دیگر به واقعیت هایی اشاره کرد که این داستان بازگو کننده آنهاست و حالا با توجه به این اتفاق مبارک، لازم است به آنها بیشتر توجه شود.
1- سوء استفاده از قدرت واقعیتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت. یک نماینده مجلس بر اساس قدرتی که در خود سراغ دارد، قانون را زیر پا گذاشته و در خط ویژه حرکت می کند و سرباز شجاعی که مردانه در مقابلش ایستاده را سیلی می زند. او آنقدر بر حمایت قدرت از خویش متکی است که در آغاز حتی عنوان می کند که از خودرویش پیاده نشده است! بعد که فیلم این اتفاق منتشر می شود، ادعا می کند که سیلی نزده و هل داده است. متاسفانه علی رغم اینکه در دادگاه هم این موضوع مورد قبول واقع می شود باز هم به این ادعای کذب خود ادامه می دهد و حتی به رئیس مجلس هم خلاف واقعیت را می گوید و توئیت اخیرش هم نشان می دهد که نه تنها هیچ شرمی از این دروغگویی ندارد، بلکه بر رفتار خود ادامه می دهد و کلا دروغگویی را مربوط به طرف دیگر می داند! همه این اتفاقات بازگو کننده این واقعیت است که این روال چنان جا افتاده که برای فردی مثل عنابستانی عادی شده است و او هیچ ترسی از رسوایی یا تبعات بعدی این دروغگویی ندارد. حالا نوع رفتار قانون و حکومت با عنابستانی درس عبرتی برای دیگران است که آنها هم چنین کنند تا این گونه رفتارها تصحیح شود.
2- رسوا شدن عنابستانی، چه در ابتدای داستان و چه در فریب دادن رئیس مجلس، بازگو کننده قدرت فضای مجازی است که حالا رسانه اصلی و قدرتمند مردم شده است. اگر سالها رسانه های رسمی مثل صداو سیما و مطبوعات، زیر بار فشار قدرت، مصلحت سنجی یا بر اساس تمایلات جناحی شیوه ای را برگزیدند که باعث ایجاد حاشیه امنیتی برای سوء استفاده کنندگان از قدرت شد، حالا رسانه ای در اختیار مردم است که چنین ملاحظاتی ندارد. و همین راز ترسی است که بعضی سیاسیون از فضای مجازی دارند و آشکار و نهان در پی محدود کردن آن هستند. به راستی اگر فضای مجازی نبود، کدام رسانه رسمی حرفهای سرباز سیلی خورده را مورد توجه قرار می داد و منتشر می کرد؟!
3- نکته پایانی بازخوانی رفتاری است که بعضی افراد مدعی اصولگرایی در قبال این داستان داشتند. در طول این مدت نه هیات رسیدگی به رفتار نمایندگان واکنش ارزشمندی در قبال این رفتار عنابستانی داشته و نه جریان اصولگرایی حرفی زده است؛ بگذریم که بعضی همکاران وی در مقام دفاع تمام قد از وی برآمده اند! زمانی مجلس با هدایت احمد توکلی در مقام رسوا کردن دروغگویی برآمد که لباس وزارت را در دوران احمدی نژاد پوشیده بود و با اقتدار او را استیضاح کرد؛ اما آیا الان جریان اصولگرایی چه در مجلس و چه خارج از آن آنقدر توان دارد که از این «اصرار بر دروغ» تبری بجوید و مجلس را از وجود چنین فردی پاک کند؟! واقعا حکم اصولگرایان مدعی انقلابی گری در این خصوص چیست؟  مثلا مصطفی میرسلیم که یکی از بزرگان حزب موتلفه و بسیار مدعی اصولگرایی است در روزهای آغازین این داستان در توئیتی نوشت: «جریان عنابستانی مشکوک به نظر می رسد. هیات نظارت بر رفتار نمایندگان باید با دقت رسیدگی کند، مبادا در ورای این جریان افرادی می خواهند مجلس را بدنام کنند.» حالا که واقعیت آشکار شده ، میرسلیم و میرسلیم ها چه خواهند کرد؟!
گزارش: زهرا تاجیک