بیش از هشت ماه از شیوع کروناویروس در ایران می‌گذرد و در این مدت تا روز جمعه، براساس اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به صورت رسمی‌ مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به بیش از ششصد هزار و مجموع جان باختگان این بیماری به بیش از 34 هزار نفر رسیده است.

بیش از هشت ماه از شیوع کروناویروس در ایران می‌گذرد و در این مدت تا روز جمعه، براساس اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به صورت رسمی‌ مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به بیش از ششصد هزار و مجموع جان باختگان این بیماری به بیش از 34 هزار نفر رسیده است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، کرونا علاوه بر شاخص‌های سلامتی بر دیگر شاخص‌های مهم کشور بویژه شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نیز تاثیر گذاشت و باعث شد کشور در شرایط ویژه‌ای قرار بگیرد. این شرایط ویژه سبب شد تا از همان ابتدا دولت مقابله با این ویروس را در دستور کار خود قرار دهد و در همین راستا نیز تمهیداتی درنظر بگیرد که البته این عملکرد با نواقصی هم همراه بود.
تشکیل ستاد مقابله با ویروس کرونا به ریاست سعید نمکی، وزیر بهداشت نخستین تصمیمی‌ بود که برای مبارزه با این ویروس گرفته شد تا همه اقدامات در این راستا با هماهنگی و بدون فوت وقت و هزینه و موازی کاری صورت بگیرد. در کنار این موضوع بر اساس دستور رئیس جمهور، سازمان برنامه و بودجه نیز ملزم شد تا بودجه مورد نیاز برای مقابله با این ویروس را به هر شکل ممکن فراهم کند.
قرنطینه در روزهای ابتدایی تنها بحثی بود که مطرح می‌شد، اما روحانی معتقد بود «ما چیزی به نام قرنطینه در هیچ زمانی نداریم»، از این رو تعلل‌ها در محدود سازی عبور و مرور باعث شد شیوع بیماری شدت بگیرد. اشتباهاتی که در تصمیم گیری‌ها وجود داشت خود نیز عاملی برای افزایش بیماری شد. از همان ابتدا تا امروز موضوع بستن راه‌های مواصلاتی برای قطع سفرهای بین شهری مورد تاکید کارشناسان بهداشتی و درمانی بود، اما اقناع دولت برای انجام این کار، چندان هم به راحتی پیش نرفت.
دولت در اجرای برخی از پروتکل‌های بهداشتی مانند محدود نکردن سفرهای غیرضروری و فعالیت اصناف، نتوانست آن طور که باید عمل کند ولی از نظر مرد شماره یک دولت مهمترین دلیل این عدم موفقیت در کنترل بیماری مشکلات اقتصادی و البته توجه نکردن بخشی از مردم به اجرای دقیق پروتکل‌ها است. روحانی اقدامات دولت را در این باره افتخار آمیز می‌داند ولی وزیر بهداشت چندان از این عملکرد راضی نیست!
گلایه‌های سعید نمکی به عنوان فرمانده ستاد ملی مبارزه با کرونا دیگر برای همه آشناست! گفتار نمکی در برهه‌هایی از این دوران حتی رنگ و بوی تهدید هم به خود گرفت. او در آخرین صحبت‌های خود گفت که «اگر قرار باشد تقصیرهای عدم موفقیت در مبارزه با کرونا را به گردن وزارت بهداشت بیاندازند دهانش را باز خواهد کرد.»
با وجود آنکه پیش از این نمکی بار‌ها مدیریت ایران در مقابله با کرونا را به رخ غربی‌ها کشیده بود، در مقایسه وضعیت کشور با همان کشور‌ها گفت: «رئیس جمهوری و ما معتقدیم که نباید از شیوه‌های پلیسی و سخت برای اعمال شیوه نامه‌های بهداشتی کرونا استفاده کرد، اما هیچ کدام از کشور‌های مدعی دموکراسی را در طول این سال‌ها نمی‌شناسید که اپیدمی را با خواهش و تمنا جمع کرده باشد.»
گلایه نمکی به این موضوع بود که به گفته خودش درخواست‌هایش مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. او گفت که یک بار در نامه‌ای به رهبری سه رقمی ‌شدن مجدد فوتی‌های کرونا را پیش بینی کرده بود. البته چند باری هم از اینکه پول صندوق توسعه ملی به بخش درمان اختصاص داده نشده، گلایه کرده و به رهبری نامه نوشته است.
جالب اینجاست که در روزی که آمار جان باختگان کرونا در ایران به 415 نفر در یک روز رسید، سعید نمکی در سخنانی عجیب مدعی شد کامیابی ایران در مقابله با کرونا، حاصل تدابیر رهبری است! در واقع مواضع متناقض وزیر بهداشت در ماههای اخیر که یک روز از کمبودها گلایه میکند و روز دیگر از موفقیت کشور سخن می گوید، نشاندهنده ضعف در ستاد ملی مقابله با کرونا است.
بی تردید وزیر بهداشت مهمترین عضو ستاد ملی کروناست و رهبری نیز شخصا بار‌ها اعلام کرده‌اند که به تمام توصیه‌های این ستاد عمل می‌کنند. رییس جمهور نیز همین موضوع را اعلام و توصیه‌های این ستاد حتی برخی برنامه‌های روحانی را نیز جابجا کرد. تردیدی نیست که وزیر بهداشت تخصصی‌ترین عضو ستاد کروناست و طبعا در چنین شرایطی سخن او می‌تواند روی نظر کل اعضا تاثیر بگذارد. حال چگونه می‌توان سخن وزیر بهداشت که مدام می‌گوید اختیاری ندارد یا کسی به حرف های او گوش نمی‌دهد و از این دست حرف‌ها را باور کرد؟
اعلام عجز و ناتوانی و گلایه و نامه نوشتن های عالی‌ترین عضو ستاد مقابله با کرونا تا امروز نتوانسته جلوی تلفات کرونا بویژه در موج سوم را بگیرد و بعد از این هم بعید است با این روند به جایی رسید. اگر واقعا وزیر از وضعیت موجود ناراضی است و زورش به هیچکس هم نمی‌رسد چرا جای خود را به فردی که دست کم توان اثرگذاری بیشتری را داشته باشد، نمی‌دهد؟
گزارش: محمد سیاح