مبلغ یارانه نقدی آبان ماه هم به حساب سرپرستان خانوارها واریز شد اما یک سوال بیش از هر زمان دیگری ذهن مردم را به خود مشغول کرده است:علیرغم گرانی های اخیر چرا مبلغ یارانه نقدی خانوارها افزایش نمی یابد؟
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، واریز یارانه های نقدی طی یک سال اخیر همواره حاشیه ساز بوده است. پس از موضوعات مربوط به چگونگی شناسایی خانوارها و پیش از آن موضوع مهم خوشه بندی که اعتراضات فراوانی را در پی داشت و خیلی زود از سوی مسئولان کنار گذاشته شد، نوبت به واریز یارانه ها رسید. ابتدا قرار بود یارانه ها ابتدای هر ماه به حساب سرپرستان خانوارها واریز شود، اما پس از مدت کوتاهی، به دلیل ازدحام در مقابل بانکها و خودپردازها در ابتدای ماه که به دلیل دریافت همزمان حقوق و یارانه صورت می گرفت، مسئولان تصمیم گرفتند زمان پرداخت یارانه نقدی را کمی به تاخیر بیندازند. اما پس از آن هم چندین بار شاهد تاخیر در واریز یارانه ها بودیم بطوریکه واریز یارانه نقدی به مرور زمان از اوایل ماه به اواخر ماه رسیده است. همان زمانی که این تاخیرها آغاز شد، برخی می گفتند دولت تمایل دارد یارانه ها مدت زمان بیشتری در بانکها باقی بماند و سود بیشتری از این راه نصیب دولت شود. هر چند این موضوع را دولتمردان تکذیب کردند اما حالا دیگر واریز یارانه ها به بیستم ماه رسیده است. اما نکته دیگری که این روزها بیش از موضوع تاخیر در زمان واریز یارانه ها ذهن مردم را به خود مشغول کرده، مبلغ یارانه ها است.
طی ماههای اخیر و بویژه دو ماه اخیر شاهد افزایش بیسابقه قیمت کالاهای اساسی مردم در کشور هستیم. اگرچه با مخالفت مجلس، اجرای فاز بعدی طرح هدفمندی یارانه ها که دولت خواستار اجرای آن بود، به تاخیر افتاد و قیمت حاملهای انرژی فعلا افزایش پیدا نکرده است، اما افزایش قیمت برخی کالاهای اساسی موجب شده ارزش یارانه نقدی واریزی به حساب مردم به شدت کاهش یابد. قیمت نان طی یک سال اخیر چند بار تغییر کرده و اغلب نانوایی ها نه تنها به مصوبه قیمت نان بی توجهی می کنند بلکه اطلاعیه مربوطه که پیش از این در نانوایی ها نصب شده بود، دیگر روی دیوار نانوایی ها دیده نمی شود. یارانه ها که پیش از این هم پاسخگوی هزینه های بالای برق و گاز مصرفی خانوارها نبود، اکنون کمتر از گذشته به کار سرپرستان خانوارها می آید و در موج افزایش بیسابقه قیمت کالاهای اساسی مردم گم شده است. یارانه ها قرار بود پاسخگوی افزایش قیمت سوخت باشد تا مردم به استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی ترغیب شوند اما میزان کرایه های بین شهری و داخل شهری طی یک سال اخیر افزایش یافته و دیگر یارانه ها هم نمی تواند پاسخگوی آن باشد. البته از ابتدا قرار نبود یارانه ها برای خرید کالاهای روزمره مورد استفاده مردم قرار گیرد، اما واقعیت این است که مردمی که تا بیستم ماه کل حقوق و درآمد خود را خرج می کنند، به یارانه ها به عنوان کمک هزینه ای نگاه می کردند که بتوانند به کمک آن بخشی از هزینه های زندگی را تامین کنند. اما در شرایط کنونی که نسبت به سال گذشته، تمامی هزینه های زندگی بدون استثنا افزایش یافته است، ثابت ماندن مبلغ یارانه نقدی پرسش برانگیز است.
در این میان اغلب کارشناسان و صاحبنظران اقتصادی که از ابتدا با اعطای یارانه نقدی به مردم در شرایط بی ثبات اقتصادی مخالف بوده و آن را عاملی برای افزایش نقدینگی در جامعه و به تبع آن افزایش نرخ تورم می دانستند، همچنان با اعطای یارانه و افزایش میزان آن مخالفند. البته پیش بینی این کارشناسان در مدت زمان کوتاهی به تحقق پیوسته است و یارانه نقدی، به حدی میزان نقدینگی را در جامعه افزایش داده که کنترل نرخ تورم از دست دولت خارج شده است و دیگر کسی به آمارهای رسمی و دولتی درباره میزان تورم اعتمادی ندارد. در حقیقت در شرایط کنونی، افزایش میزان یارانه ها هم نقدینگی و به تبع آن تورم را افزایش می دهد، اما مردم که پس از هدفمندی یارانه ها و در پی اتخاذ سیاستهای نادرست اقتصادی از سوی دولت، دچار مشکلات فراوانی شده اند و گرانی هر روز بیش از گذشته گریبان آنها را می فشارد، خواستار افزایش میزان یارانه نقدی هستند و در چنین تناقض عجیبی بین گرانی های اخیر و عدم تکافوی میزان فعلی یارانه ها که درخواست برای افزایش یارانه ها را پررنگتر کرده، و افزایش قطعی نرخ تورم در صورت افزایش میزان یارانه ها، تنها شاهد افزایش فشارهای اقتصادی به مردم هستیم. ضمن اینکه این نکته را نیز نباید از یاد برد که دولت در تامین منابع مالی موردنیاز برای میزان فعلی یارانه ها هم دچار مشکل شده و با کاهش میزان بودجه های عمرانی و حمایتی از بخش تولید، بودجه مورد نیاز برای یارانه ها را تامین می کند. بنابراین نه تنها افزایش میزان یارانه ها امکانپذیر نیست، بلکه افزایش آن می تواند تبعات به مراتب سخت تری در پی داشته باشد. در این میان مردم مانده اند با پیامدهای تصمیم غیرکارشناسی و شتاب زده دولت برای اجرای طرح هدفمندی یارانه ها در شرایط بی ثبات اقتصادی که حاصلش افزایش بیسابقه قیمتها، کاهش ارزش پول ملی و ناکافی بودن میزان یارانه ها است.