لوازم توانبخشی و کمک توانبخشی مورد نیاز معلولان؛  چه آن هنگام که از تحریم و افزایش قیمت دلار خبری نبود و چه اکنون که همه ابعاد این تجهیزات از واردات گرفته تا تولید داخلی، در هاله‌ای از ابهام و عدم دسترسی قرار گرفته؛ همواره با چالش‌های زیادی روبرو بوده است.

لوازم توانبخشی و کمک توانبخشی مورد نیاز معلولان؛  چه آن هنگام که از تحریم و افزایش قیمت دلار خبری نبود و چه اکنون که همه ابعاد این تجهیزات از واردات گرفته تا تولید داخلی، در هاله‌ای از ابهام و عدم دسترسی قرار گرفته؛ همواره با چالش‌های زیادی روبرو بوده است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، وزارتخانه های رفاه و بهداشت به‌عنوان متولیان حوزه درمان و معلولان با قصور و کوتاهی در این خصوص همواره نشان داده‌اند که دولت یا سیاست قابل اعتنایی در این خصوص ندارد یا دست‌هایش از ارائه راهکارهای قطعی در این زمینه خالی است و یا موضوع این است که افراد دارای معلولیت تا اطلاع ثانوی باید در وضعیت مبهم به سر ببرند.
 هفته گذشته، نمایشگاهی از نداشته‌های معلولان ایران در بوستان گفتگوی تهران برگزار شد.  نمایشگاهی به‌نام "تجهیزات توانبخشی و کمک توانبخشی ویژه معلولان، جانبازان و سالمندان" که در آن کالا و لوازم مورد نیاز این اقشار پشت ویترین‌هایی از قیمت‌های بالا و کیفیت‌های پایین قرار گرفت و دست کوتاه این افراد به لوازم مورد نیازشان در آن سوی شیشه ویترین‌ نرسید.
این نمایشگاه ظاهرا بین‌المللی در پنجمین سال متوالی برگزاری خود بدون هیچ تولیدکننده غیر ایرانی، تنها با ارائه برخی لوازم خارجی که بعضا حتی قیمت‌هایشان به دلار و یورو ارائه می‌شد در حالی برگزار شد که قیمت‌ لوازم عرضه شده در آن انطباقی با قدرت خرید جامعه هدف نداشت.
اغلب بازدیدکنندگان نمایشگاه که عموما از افراد دارای معلولیت بودند بدون آنکه موفق به تهیه لوازم توانبخشی مورد نیاز خود باشند این نمایشگاه را ترک کردند.
و این نمایشگاه- که می‌باید ارائه‌دهنده آخرین فناوری‌ها و جدیدترین تکنولوژی روز دنیا در حوزه لوازم توانبخشی معلولان باشد و به‌عنوان موتور پیش‌برنده تولیدکنندگان این لوازم باشد - در حالی به کار خود پایان داد که مسئولان دستگاه‌های متولی برگزاری آن نه به عدم قدرت خرید جامعه هدف اشاره‌ای کردند و نه راهکاری برای حمایت آنان ارائه دادند!
نمایشگاهی که درست به برازندگی نام خود؛ کاملا نمایشگاهی و از سر رفع تکلیف برگزار شد تا گزارش عملکردی برای سازمان‌های دخیل در برگزاری آن باشد و تمام امکانات نداشته معلولان ایرانی را به‌صورت یکجا و همزمان نمایش دهد.
 نمایشگاه مذکور در سیطره دو طیف از تولیدکنندگان بود.  تولیدکنندگان لوازم باکیفیت اما با قیمت بالا و تولیدکنندگان کالاهای با قیمت نسبتا مناسب اما با کیفیتی پایین.
بیشتر افراد دارای معلولیت، کیفیت لوازم تولیدکنندگان گروه اول را تایید می‌کردند در حالیکه از عهده خرید کالاهای تولیدکنندگان گروه دوم نیز به زحمت برمی‌آمدند؛ از همین‌رو اغلب آنان اگرچه برای تهیه لوازم مورد نیازشان، خود را به این نمایشگاه رسانده بودند با دست خالی و قلبی تهی از امید، نمایشگاه را ترک ‌کردند.
 
از عهده تامین هزینه اقلام مورد نیازم برنمی‌آیم
حسین طاهری یکی از معلولان بازدیدکننده از نمایشگاه می‌گوید: من به لوازم با کیفیت بالا نیاز دارم اما قیمت این اجناس آنقدر بالاست که حتی به خریدشان هم نتوانستم فکر کنم. البته برخی اجناس با قیمت نسبتا مناسب هم در نمایشگاه عرضه شده اما این اقلام مشابه همان کالاهای کیفیت پایینی است که از قبل در اختیار داشتم.
وی که با داشتن ضایعه‌نخاعی از مهری تی۴، از یکی از شهرستان‌های استان زنجان و با هدف خرید لوازم توانبخشی خود را به این نمایشگاه رسانده می‌گوید: ویلچر معمولی، ویلچر ایستا، تشک مواج، وان حمام، توالت فرنگی و دستگاه بالابر از جمله لوازمی است که هم‌اکنون با شدت یافتن معلولیتم به آن نیاز مبرم دارم اما با قیمت‌های نمایشگاه هیچ‌کدام از این اقلام را نتوانستم تهیه کنم.
طاهری می‌افزاید: در شرایط کنونی که قیمت لوازم توانبخشی چند برابر دو سال پیش افزایش داشته؛ سازمان بهزبستی باید یارانه‌های بخصوصی را به این اقلام اختصاص دهد.
 
برگزاری نمایشگاه بدون حمایت، وظیفه بهزیستی نیست
نگاه سازمان بهزیستی به نمایشگاه تجهیزات توانبخشی به‌عنوان یکی از نهادهای دخیل در برگزاری آن، نگاهی نمایشگاهی است، نگرشی مبتنی بر ایجاد فضایی برای تجمع چند روزه‌ی تولیدکنندگان این لوازم و آمد و شد جمعی از معلولان، گروهی از جانبازان و تعدادی از سالمندان بدون کمترین برنامه‌‌ای برای حمایت از جامعه هدف یا حتی جلب توجه دولت برای تخصیص یارانه و اعتبار به این حوزه!
بنابراین باید گفت سازمان بهزیستی بعنوان نماینده دولت در امر رسیدگی به معلولان اگر با برگزاری این نمایشگاه وظیفه‌ای در تامین لوازم معلولان ندارد؛ قطعا در برگزاری آن نیز صاحب وظیفه نیست.
چرا که برپایی نمایشگاه‌های مبتنی بر نگاه اقتصادی، فروش و یا نمایش صرف متولیان متخصص خود را دارد.
 
لوازم مورد نیاز پسرهایم یکصد میلیون هزینه دارد
فریبا سیدی مادر دو پسر دوقلوی چند معلولیتی است. او ساکن کرج است و می‌گوید: برای حمام بچه‌ها به یک وان، برای انتقال آنها از تخت به ویلچر و ماشین به دستگاه بالابر، برای از آنها یک ویلچر برقی و تشک مواج و برای خودش که در اثر جابجایی بچه‌ها دچار کمر دردهای مزمن شده یک کمربند طبی نیاز دارد که تهیه همه این موارد با یک حساب سرانگشتی حدود یکصد میلیون تومان هزینه نیاز دارد.
او ادامه می‌دهد: با قیمت اجناس حاضر در نمایشگاه هیچ‌یک از اقلام مورد نیاز پسرها را نتوانستم بخرم و اگر قرار نیست قیمت کالاهای موجود در این نمایشگاه با حالت غیرنمایشگاهی تفاوت داشته باشد پس هدف و معنی این اقدام چیست؟
 
عطای شنیدن را به لقایش می‌بخشم
حسین احمدنیا که ناشنوا است و به زبان اشاره صحبت می‌کند می‌گوید: قبلا با زیر دو میلیون تومان یک سمعک با کیفیت نسبتا خوب می‌خریدم که چند سال برایم کار می‌کرد اما امروز برخی تولیدکننگان حاضر در نمایشگاه به این خاطره من خندیدند و برخی دیگر سری به نشانه تاسف تکان دادند.
وی می‌افزاید: اکنون سمعک‌های ۵ تا ۷ میلیون تومانی عمرشان به دو سال هم نمی‌رسد و آنقدر صدای اضافه در گوش تولید می‌کنند که مخرب اعصاب هستند. امروز وقتی شنیدم قیمت سمعک مناسب با شرایطم در نمایشگاه ۴۰میلیون تومان عرضه شده تصمیم گرفتم عطای همین نیمچه شنیدن را هم به لقایش ببخشم.
احمدنیا اضافه می‌کند: آیا مسئولان سازمان بهزیستی از این قیمت‌ها بی‌اطلاع‌اند و یا نمایشگاه را برای افرادی به جز معلولان و جانبازان دایر کرده‌اند؟
 
با حمایت دولت، هزینه‌ها کاهش داده می‌شد
دولت حتی در این شرایط که راه واردات لوازم پزشکی مسدود است و این امر به افزایش چندبرابری قیمت‌ها منتج شده؛ برنامه‌ای برای رونق‌بخشی به تولیدات داخلی ندارد.
برخی از تولیدکنندگان داخلی می‌گویند به دلیل عدم برخورداری از حمایت دولت مجبورند قیمت لوازم تولیدی خود را افزایش دهند تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند.
 
حسن. الف نماینده یکی از شرکت‌های تولیدکننده لوازم توانبخشی که در نمایشگاه حضور دارد، می‌گوید: ما در نمایشگاه امسال بالابر برقی که سال گذشته دو میلیون و ۶۰۰هزار تومان قیمت داشت را به قیمت پنج میلیون و ۸۰۰ هزار تومان عرضه کردیم و علت این افزایش قیمت فقط تورم است وگرنه ما هیچ آپشنی به این کالای خود اضافه نکرده‌ایم.
او می‌افزاید: اگر دولت و سازمان‌های متولی معلولان یا جانبازان سیاست‌هایی برای حمایت از تولیدکنندگان داخلی ارائه می‌دادند این کالا به قیمت به مراتب کمتری به دست افراد متقاضی می‌رسید و درعوض از هزینه‌های درمانی دولت در خصوص ابتلا به معلولیت‌های ثانویه آنان در آینده می‌کاست.

رقیه بابایی - خبرنگار حوزه معلولان