«لطفا بین خطوط برانید» اما کسی هست بگوید دقیقا بین کدام خطوط برانیم؟! برای رعایت این هشدار چقدر به خط‌کشی اتوبان‌های پر تردد پایتخت توجه می‌شود؟

«لطفا بین خطوط برانید» اما کسی هست بگوید دقیقا بین کدام خطوط برانیم؟! برای رعایت این هشدار چقدر به خط‌کشی اتوبان‌های پر تردد پایتخت توجه می‌شود؟
به گزارش مردم سالاری آنلاین، تابلوهای با هشدار «لطفا بین خطوط برانید» در شهر زیاد به چشم می‌خورد، اما وقتی پشت فرمان اتومبیل خود می‌نشینید تازه متوجه خلا این خطوط می‌شوید.  آیا انقدر که به رانندگان تاکید می‌شود بین خطوط برانند، کسی به متولیان شورای ترافیک برای رسیدگی به خطوط سخت‌گیری می‌کند؟ خطوطی که تنها ردی از آنها باقی مانده یا در نیمه راه رها شده‌‌اند، خطوط عابر پیاده‌ای که عابران را به جوی آب یا دیوار هدایت می‌کنند یا خیابان‌هایی که بعد از آسفالت شدن، خط‌کشی آنها به آینده‌ای نامعلوم موکول شده است.
 در این شرایط رانندگان قانون‌مندی هم که بدنبال حرکت بین خطوط هستند، خطی برای تردد در بین آن خطوط، در خیابان‌های شهر پیدا نمی‌کنند. خط‌کشی‌هایی هم که انجام می‌شود عمر زیادی ندارند و به دلیل کیفیت پایین رنگ یا کهنه بودن، از سطح خیابان‌ها محو می‌شوند. نبود خط‌کشی مناسب در خیابان‌های شهر ایجاد گره‌های ترافیکی و بی‌نظمی در رانندگی را تشدید می‌کند.
 
چرا خط‌کشی خیابان‌ الزامی است؟
وقتی صحبت از فرهنگ ترافیکی می‌شود نقش این خطوط سفید اهمیت بالایی پیدا می‌کنند. برای اینکه خودروها بتوانند در بین خطوط برانند باید تمامی خیابان‌های اصلی دارای خط کشی طولی مناسب باشند.  
رانندگی بین خطوط از مصادیق بارز فرهنگ ترافیک محسوب می‌شود و رعایت آن نقش مهمی در کاهش بار ترافیک دارد و نبود آن هرج و مرج را به دنبال خواهد داشت به ویژه در ساعات پیک ترافیک. خط‌کشی‌ها به عنوان یکی از مهمترین علائم افقی علاوه بر روان‌سازی ترافیک به ایمنی در خیابان‌ها نیز کمک می‌کند.
 
تاکید قانون بر اهمیت خطوط سفید
ماده ١١٩ آیین‌نامه راهنمایی ‌و رانندگی، صراحتا اشاره می‌کند در راه‌هایی که خط‌کشی‌شده است، وسایل نقلیه باید در مسیر بین خطوط حرکت کنند. رانندگان در صورت نیاز به خروج و تغییر خط حرکت، با احتیاط کامل ابتدا راهنما زده و با این کار رانندگان وسایل‌نقلیه دیگر را از قصد خود آگاه کرده و سپس با رعایت حق‌تقدم، وارد خط‌های عبوری دیگر شوند. اگر رانندگان به این تکلیف قانونی خود عمل نکنند، مشمول اعمال قانون می‌شوند. اما واقعا چند درصد از رانندگان در کشور ما وقتی می خواهند خط عبوری خود را عوض کنند راهنما می زنند؟!
نبود خط‌کشی‌های مناسب مزید بر علت شده است تا قانون گریزان بهانه‌ای محکم برای عمل نکردن به آن داشته باشند و همان خطوط کمرنگ و در حال محو شدن را نادیده بگیرند. متاسفانه این فرهنگ ترافیکی نقش پررنگی در بزرگراه‌ها و خیابان‌ها کشورما ندارد. در حالی که اگر در خیابان‌ها و بزرگراه‌ها خط‌کشی مناسب وجود داشته باشد و تنها یک سوم رانندگان خود را ملزم به رانندگی بین خطوط بدانند، رانندگی از روی خطوط بی‌معنی خواهد شد و به طور خودکار، همه از بین خطوط رانندگی خواهند کرد.
 
من  #بین_خطوط_می‌رانم
آشفتگی ترافیکی در خیابان‌های پایتخت از ابتدای سال 95 کمپین من #بین_خطوط_می‌رانم را رونق بخشید. کمپینی که از توییتر شروع شد و در تلگرام و اینستاگرام  گسترش پیدا کرد. این ایده توانست توجه مردم و حتی پلیس راهور را به خود جلب کند. اما این کمپین و ایده‌هایی از این دست زمانی می‌توانند گره‌های کور ترافیکی را باز کنند که خط‌کشی‌های خیابان تقویت و به موقع ترمیم شود. در غیر اینصورت همانطور که تاکنون بر اساس آمارهای رسمی حدود 10 درصد از حوادث رانندگی به علت عدم رانندگی بین خطوط رخ می‌داده است این روند همچنان ادامه پیدا می‌کند. این دست حوادث نه تنها منجر به خسارات مالی و جانی می‌شود بلکه این بی‌نظمی و آشفتگی سوخت مصرفی در کلانشهری مانند تهران را نیز هر روز افزایش می‌دهد.
با اقدامی به نظر ساده می‌تواند مشکلات بزرگی را برطرف کرد. با ترمیم به موقع خطوط سفید خیابان‌ها میتوان ترافیک تهران را نظم بخشید، گره‌های کور ترافیکی را باز کرد، وقت شهروندان مدیریت کرد، در مصرف سوخت صرفه‌جویی کرد و در نهایت گامی موثر و مفید برای تنفس فرزندان پایتخت در هوایی پاک برداشت. با چند خط سفید می‌توان آسمان آبی‌تری داشت...