ترامپ بار دیگر در یک سخنرانی خود که مخاطبان زیادی داشت، به ایران حمله کرد. وی در سخنرانی سالانه خود در کنگره گفت که دولت‌اش «شدیدترین تحریم‌هایی که تاکنون علیه یک کشور وضع شده است» را علیه ایران اعمال کرده است. استراتژی دونالد ترامپ در قبال ایران چیست؟ او یک استراتژی تهاجمی را با یک هدف حداکثری و یک مجموعه اهدافِ حداقلی دنبال می‌کند...

ترامپ بار دیگر در یک سخنرانی خود که مخاطبان زیادی داشت، به ایران حمله کرد. وی در سخنرانی سالانه خود در کنگره گفت که دولت‌اش «شدیدترین تحریم‌هایی که تاکنون علیه یک کشور وضع شده است» را علیه ایران اعمال کرده است. استراتژی دونالد ترامپ در قبال ایران چیست؟ او یک استراتژی تهاجمی را با یک هدف حداکثری و یک مجموعه اهدافِ حداقلی دنبال می‌کند...
به گزارش مردم سالاری آنلاین، ترامپ در حالی که تقابل‌اش با دموکرات‌های مجلس نمایندگان آمریکا به شدت افزایش یافته است، سه‌شنبه شب در نطق سالانه خود در کنگره آمریکا، باز هم ایران را به یکی از محوری‌ترین موضوعات سخنرانی خود تبدیل کرد.
این که ترامپ در میانه جدال‌ها بر سر ساخت دیواری مرزی با مکزیک یا خطرناک شدن تحقیقات پرونده دخالت روسیه در انتخابات آمریکا برای وی، موضوع تقابل با ایران را فراموش نمی‌کند، نشان‌دهنده آن است که مواجهه با ایران، بخشی اساسی از دکترین سیاست خارجی رئیس جمهور آمریکا است. استراتژی ترامپ چیست و او با این استراتژی چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
استراتژی ترامپ در قبال ایران همان استراتژی‌ای است که وی در یک سال نخست ریاست‌جمهوری خود در قبال کره شمالی پیش گرفت. این استراتژی را می‌توان تنش‌زایی و اعمال فشار حداکثری نامید. ترامپ شب گذشته در سخنرانی سالانه خود در کنگره در مورد ایران گفت: «دولت من قاطعانه برای مقابله با اصلی‌ترین دولت حامی تروریسم یعنی حکومت رادیکال در ایران اقدام کرده است. برای حصول اطمینان از این که این دیکتاتوری فاسد هرگز به سلاح‌های هسته‌ای دست پیدا نکند، من آمریکا را از توافق هسته‌ای فاجعه‌بار با ایران خارج کردم. پاییز گذشته ما شدیدترین تحریم‌هایی را که تاکنون علیه کشوری وضع شده، علیه ایران اعمال کردیم. ما از رژیمی که شعارش «مرگ بر آمریکا» است و مردم یهود را به نسل‌کشی تهدید می‌کند، چشم بر نخواهیم داشت».
در استراتژی تنش‌زایی و فشار حداکثری ترامپ از ابزارهای مختلفی از جنگ رسانه‌ای و روانی گرفته تا تحریم و تهدید شرکت‌های خارجیِ طرف معامله با ایران استفاده می‌شود. بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران، دیروز در نشست خبری خود از بخشی از این فشارها پرده برداشت. وی گفت: «چند صد نفر در اوفک [دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا] به‌صورت لحظه‌ای، مسائل ایران را دنبال می‌کنند و به افرادی که با آن‌ها در تعاملیم، تلفن می‌کنند و از آن‌ها می‌خواهند ارتباط خود را با ما قطع کنند».
اوفک به‌عنوان بازوی اطلاعات مالی وزارت خزانه‌داری آمریکا، نقش اتاق جنگ اقتصادی دولت ترامپ علیه ایران را ایفاء می‌کند. اتاق جنگ روانی و رسانه‌ای آمریکا علیه ایران نیز با رهبری برایان هوک، رئیس گروه اقدام ایران، در وزارت امور خارجه آمریکا مستقر است.
علاوه بر این‌ها، جان بولتون، ماپک پمپئو و خود ترامپ نیز از تمام فرصت‌ها برای فشار به ایران استفاده می‌کنند. در کنار فشار اقتصادی و رسانه‌ای به ایران، تشکیل ائتلاف‌های منطقه‌ای علیه تهران نیز در دستور کار واشنگتن قرار دارد؛ چیزی که در رسانه‌های غربی به عنوان ناتوی عربی نامیده می‌شود و البته اخیراً با سیاست نزدیکی دولت ترامپ به اروپای شرقی، کشورهایی نظیر لهستان نیز به آن اضافه شده‌اند.
 
هدف حداکثری و هدف حداقلی ترامپ
ترامپ به‌صورت نظام‌مند و هدفمند استراتژی تنش‌زایی و فشار حداکثری به ایران را دنبال می‌کند. هدف اولیه و حداکثری ترامپ از این استراتژی دست یافتن به معامله بزرگ با تهران است.
این رویه دقیقا در قبال کره شمالی نیز دنبال شده است. ترامپ در مرحله فعلی فشارها علیه کره شمالی در یک نقطه فریز کرده و وارد فاز معامله بزرگ با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی شده است.
در قبال ایران نیز هدف ترامپ از استراتژی تنش‌زایی این است که فشارها را تا جایی بالا ببرد که ایران مجبور به دادن امتیازهای بزرگ شود. هدف حداکثری ترامپ این است که از این طریق ایران را به کشوری که هیچ‌گونه اختلاف و زاویه‌ای با آمریکا ندارد و به نوعی متحد آمریکا در خاورمیانه محسوب می‌شود، تبدیل کند.
با توجه به این که تهران اعلام کرده است در حوزه موشکی و منطقه‌ای هیچ مصالحه‌ای با واشنگتن ترتیب نمی‌دهد، اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگاه کنیم، مشخص است که ترامپ به هدف حداکثری خود نخواهد رسید.