شهردارِ مسجد سلیمان، شهام سلیمانی، گفته که بیش از یک سال است که سگها را گردآوری کرده می‌کشند.

شهردارِ مسجد سلیمان، شهام سلیمانی، گفته که بیش از یک سال است که سگها را گردآوری کرده می‌کشند. او افزوده است که در آغاز، هر شب حدودِ ۱۵ سگ را می‌کشتیم که این شمار به میانگینِ ۴۵ سگ در هر شب افزایش یافته است. این شهردار درباره‌ی علتِ کشتارِ این جانوران افزوده است: «در ابتدا قصدِ زنده‌گیری سگها را داشتیم، ولی به دلیلِ تعدادِ زیادِ آنها پروسه (فرایند) زمان‌بر بود، به همین دلیل مجبور به اتلافِ سگها شدیم.»
به گزارشِ «مردم‌سالاری آنلاین»، پیش‌تر نیز خبرهایی چنین ناگوار از دیگر شهرهای استانِ خوزستان به گوش رسیده‌اند. در نیمه‌ی آبان‌ماهِ همین سال نیز گزارش دادیم که دوستدارانِ حیوانات و حامیانِ محیطِ زیست، جسدِ سوزانده ‌شده‌ی ۲۰۰ تا ۳۰۰ قلاده سگ در «قلعه‌چنان»، از حاشیه‌های اهواز، یافته‌اند. آنان جسدها را در حالی پیدا کردند که در زیرِ تایرهای فرسوده به آتش کشیده و جزغاله شده بودند. پیش‌تر از این نیز، معاونِ شهردارِ هندیجان، شمس‌الله شکاری، که نتوانسته بود مجوزِ کتبیِ کشتنِ سگها را از دادستانی بگیرد خبر از آن داده بود که به همراهِ شهردارِ این شهر با اسلحه‌ی شکاریِ خود به کشتارِ «سگهای ولگرد» اقدام خواهد کرد.
در بیشترِ این موارد، کشتارکنندگانِ حیوانات به بهانه‌هایی همچون طولانی بودنِ فرایندِ زنده‌گیری و عقیم کردنِ آنها دست به کشتارِ این حیواناتِ بی‌گناه می‌زنند. همچنین باید در نظر داشت که سگها و دیگر جانوران، همچون گربه، تا انسانی به آنان آزار نرساند کاری به انسانها ندارند و تنها در برابرِ اذیت و آزارِ آدمها است که در مقامِ دفاع از خود واکنش نشان می‌دهند.
این کشتارِ بی‌رویه‌ی جانوران، به ویژه سگها، که در هیچ چارچوبِ ارزشهای انسانی و اخلاقی نمی‌گنجد، لزومِ تسریع در تصویبِ قانونِ حمایت از حیوانات به ویژه حیواناتِ شهری را عیان می‌کند؛ قانونی که رئیسِ پیشینِ سازمانِ حفاظت از محیطِ زیست، معصومه ابتکار، در سفرش به استانِ خراسانِ رضوی خبرِ تهیه‌ی پیش‌نویسِ اولیه‌ی آن را داده بود. اگر این قانون تصویب شود، خلاء قانونی که در زمینه‌ی حمایت از حیواناتِ شهری است تا اندازه‌ای پر خواهد شد، تا آنجا که دیگر شهرداریها نخواهند توانست سگهای شهری را به هر بهانه‌ای و به هر شیوه‌ای کشتار کنند. گفتنی است که شهرداریهای کشور از پاییزِ ۱۳۸۷ تا کنون برنامه‌ی کشتارِ حیواناتِ شهری، به ویژه سگها، را به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده در دستورِ کار خود دارند.
روزی نیست که اخبار یا ویدئوهایی از حیوان‌آزاری در فضای مجازی منتشر نشود و افکارِ عمومیِ شهروندان را جریحه‌دار نکند: از کشتارِ سگهای شهری با اسلحه یا اسید توسط شهرداریها گرفته تا سنگسار و به دار آویختن گربه‌ و بزمجه توسطِ حیوان‌آزارها. این رفتارِ شهرداریها که به الگویی برای دیگر حیوان‌آزارهای بیمار تبدیل شده همواره موردِ انتقادِ دلسوزانِ جامعه بوده است؛ ولی خلاهای قانونی و دیرکردِ دولت و مجلسیان در پیشبرد و تصویبِ قانونِ حمایت از حقوقِ حیوانات دستِ این حیوان‌آزاران را بازگذاشته است تا هرگونه بخواهند با جانورانِ بیگناه رفتار کنند، بی‌آنکه تحتِ پیگردِ قانونی قرار بگیرند.
پیش‌نویسِ لایحه‌ی حمایت از حیوانات نشانگر آن است که هرگونه شکنجه و آزارِ حیوانات، با هر شیوه‌ای و انگیزه‌ای، چه منجر به مرگِ حیوان بشود یا نه، همچون ضرب و جرح، چنگ انداختن، آزارِ جنسی، محبوس کردن، ناقص کردنِ اعضا، بهره‌کشیِ خارج از توانِ حیوان، شکنجه‌های روحی، جراحیهای غیرِ ضروری، رها کردنِ حیواناتِ دارای مالک، انجامِ آزمایشهای علمی و دگرگونیهای ژنتیکی، نگهداری، خرید و فروش و جابه‌جایی در شرایطِ نامناسب و برخلافِ مقرراتِ قانونی، آموزشِ حیوانات برای اهدافِ غیرِ قانونی یا استفاده‌های نمایشی، مسموم کردن و ...، به هر شیوه‌ای، ممنوع خواهد شد و فردِ خاطی تحتِ پیگردِ قانونی قرار خواهد گرفت.
گفتنی است که متنِ نخستینِ پیش‌نویسِ لایحه‌ی حمایت از حیوانات در زمستانِ ۱۳۹۵ به هیأتِ دولت داده شد، و یکسالِ بعد، در پاییزِ ۱۳۹۶، سویه‌های حقوقی و قضایی آن در وزارتِ دادگستری بررسیِ کارشناسی شد. چندی پس از این، یکی از مشاوران بلندپایه‌ی وقتِ رئیسِ سازمانِ محیطِ زیست، فرهاد دبیری، از ارائه‌ی این لایحه‌ی منعِ حیوان‌آزاری به مجلس در چارچوبِ اصلاحیه‌ی قانونِ مجازاتِ اسلامی و پیوستِ پنج تبصره به ماده‌ی ۶۷۹ این قانون در آینده خبر داد. آینده‌ای که با گذشتِ این همه ماه فرانرسیده است و مجلسیان هنوز فرصت نکرده‌اند تا لایحه را به بحث و بررسی بگذارند؛ چراکه حیواناتِ بی‌زبان صدایی ندارند تا با تحصن و اعتراض خواستهای برحقِ خود را به مجلس‌نشینان برسانند؛ هرچند که با تصویبِ این لایحه در مجلس هم راهِ درازی تا اجرای آن است.