يکی از رفتارهاي شايع و ناپسند در كشور ما قضاوت های يکطرفه است. يعنی وقتی رفتاری از کسی مشاهده کردی که به مذاقت خوش نيامد وآنرا نپسنديدی، بدون اينکه از وی توضيحـی بخواهـی، صرفاً بر اساس ذهنيّت خود محکومش کنی .

يکی از رفتارهاي شايع و  ناپسند در كشور ما  قضاوت های يکطرفه است. يعنی وقتی رفتاری از کسی مشاهده کردی که به مذاقت خوش نيامد وآنرا نپسنديدی، بدون اينکه از وی توضيحـی بخواهـی، صرفاً بر اساس ذهنيّت خود محکومش کنی .
آنقدر اين فضاي تنگ نظري و باري به هرجهت  نظردادن در عرصه هاي مختلف كشور ما رشد كرده  كه اين عمل در بين مردمان به يك اصل تبديل شده و گمان بر اين است كه اگر از چيزي اطلاعي نداري نظر ندهي، از كار و كاروان جا مي ماني و با وجود چنين فضايي به اين عمل عادت كرده ايم كه بي مهابا، بي فكر و بي انديشه، چشم بسته و غضب كرده بي دليل بر طبل هياهو بكوبيم. با  انتشار چند تصوير از یک بازيگر، یک ورزشکار، یک سیاستمدار، یک آقازاده، یک معلم و... به خود اجازه می دهیم حكم های جورواجور صادر کنیم و فرد موردنظر را تا جايي كه مي توانیم مورد انتقادات تند و بي ملاحظه خود قرار دهیم. فرهنگ و هنر مملكت ما هم كه متولي ندارد تا پاسخ مناسبي براي این  هجمه و انتقادات بي پايه و اساس داشته باشد.
در این میان، سازمان ها و ارگان هايي هستند كه نه تنها خود را تافته جدا بافته می دانند  بلكه بر خلاف میل و خواسته ملت به روال ناخوشايند کرداری خود ادامه مي دهند. برخي از اين سازمان ها به دليل طیف گسترده مخاطبي كه دارند بسيار در فرهنگ سازي كشور نقش دارند و اين كه نمي خواهند با شرايط و واقعيات و مطالبه هاي عامه و خاصه ي مردم همراه شوند رضايت بخش نيست و اينگونه می شود كه صداوسیما - یا همان که می گویند رسانه ملی یا میلی-  هر چه می خواهد می سازد، از هر چه می خواهد انتقاد می کند، هرچه می خواهد پخش می کند و در کل هرچه می خواهد انجام می دهد. چندی پیش پخش گزارشی از تنبیه یک دانش آموز در رسانه ملی نه تنها واکنش وزیر آموزش و پرورش را در برداشت بلکه بار دیگر به جامعه نشان داد که وقتی سازمان خود رأی صداو سیما بخواهد چهره ای را تخریب کند به خود اجازه هر گونه رفتاری را می دهد. اينجانب نه دست به حمايت از كردار و رفتار معلم موردنظر– كه به تنبیه دانش آموز اقدام می کند- مي زنم و نه آن کسان دیگر را که به نقد  اقدام اشتباه وی دست زدند مورد سرزنش قرار مي دهم. تنها از تمام آن مدعيان رسانه ملی كه  گزارش گرفتند و  حكم راندند و صداي هیاهويشان تا آنسوي مرزهاي كشور هم رسيد مي خواهم  زين پس نيمه خالي ليوان را هم در نظر بگيرند. اگر تنبیه ناخواسته دانش آموزی را پخش می کنید، کمی جرات و جسارت بورزید و دلسوز نظام آموزشی باشید و مطالبات معلمان و تجمعات و خواسته های صنفی شان را هم نشان دهید.
جالب اینجاست که این سازمان همان صداو سیمایی است که بارها و بارها از مسئولینش خواسته شده تا از تبلیغات نامناسب تربیتی بپرهیزد و متاسفانه پرهیز که نکرده هیچ، بر تن جامعه هم می تازد و برایش تربیت نسل آینده آنچنان مهم تلقی نمی شود. متاسفانه در سال هاي اخير عملکرد صداوسيما نتوانسته آنچنان كه بايد با ساخت برنامه هاي متنوع و مطابق با ذائقه ها در حوزه هاي مختلف خوب جلوه کند و حتي در مواردي آنقدر ضعيف عمل کرده كه از چرخه ي اعتماد مردمي دور شده و همين عدم اعتماد سبب كشش به سمت شبكه هاي ماهواره اي و فضاي مجازي و ساير وسايل ارتباط جمعي شده است. البته سخن از نقد اين وسايل ارتباطي نيست چرا كه با ورود به عصر اطلاعات و ارتباطات و فناوري هاي نوين بهره برداري از اين وسايل بسيار هم به جا و به موقع است. سخن اين است كه از اين طرف عملكرد ضعيف و نامطلوب رسانه ملي را داريم و از آن طرف نگران تهاجمات فرهنگي و تمايل نوجوانان و جوانان و در يك واژه خانواده به رسانه ي صوتي و تصويري غير از صداو سيما هستيم. وقتي رسانه ملي نمي تواند حجم پرسشگر و متعالي افكار نوجوانِ در حال رشد شخصيتي را پاسخ گو باشد و تنها برای آنان خوراک تبلیغی کتاب های کمک آموزشی و کلاس های تست و کنکور دارد، بايد هم كه منتظر كسلي و بي حوصلگي آنان از برنامه هاي راديو و تلويزيون بود. هرچه صاحبنظران آموزشی و دلسوزان علوم تربیتی منادی حذف تبلیغات مربوط به  موسسات غیر مجاز آموزشی در صداوسیما را بر می آورند، هیچ تغییر روند اجرایی و رفتاری در سیاست های تبلیغی و برنامه ای صدا و سیما دیده نمی شود. رسانه ي ملي براي رسيدن و دست يابي به اعتماد و همراهي ملي نياز دارد كه هم گام با جريان آزاد اطلاعات و مزيت هاي رقابتي در اين عرصه ، در مسيري كه خواستِ انديشه و آزادي بيان و عقيده هست قدم بردارد.