این روزها که مرحله اصلی تحریم های آمریکاعلیه ایران شروع شده، تکیه کلام اصلی سخنرانی ها و البته برنامه های رادیو تلویزیونی این است که تحریم اثری ندارد و اگر هم اثری داشته باشد مقاومت می کنیم و "ما مردمان روزهای سخت هستیم". در این موضوع تردیدی نیست که مردم ایران "مردمان روزهای سخت" هستند. اما سختکوشی و سخت جانی ما مردمان، فقط مربوط به روزهای تحریم نیست.

این روزها که مرحله اصلی تحریم های آمریکاعلیه ایران شروع شده، تکیه کلام اصلی سخنرانی ها و البته برنامه های رادیو تلویزیونی این است که تحریم اثری ندارد و اگر هم اثری داشته باشد مقاومت می کنیم و "ما مردمان روزهای سخت هستیم". در این موضوع تردیدی نیست که مردم ایران "مردمان روزهای سخت" هستند. اما سختکوشی و سخت جانی ما مردمان، فقط مربوط به روزهای تحریم نیست.
 
به گزارش مردم سالاری آنلاین، گرانی بیداد میکند و تورم نقطه به نقطه ماهیانه از ۳۰ درصد هم فراتر رفته است. نرخ بیکاری همچنان بالای ۱۲ درصد و نرخ بیکاری جوانان بر اساس آمارهای رسمی، ۲۵ درصد است. ازدواج و تامین مسکن برای جوانان به یک رویا تبدیل شده و خانواده هایی که فرزند دارند فشار به مراتب بیشتری را تحمل می کنند. در مملکتی که از نظر ذخایر نفت و گاز جزو سه کشور اول دنیاست، از نظر جاذبه های توریستی تاریخی و طبیعی جزو ده کشور اول دنیاست، از نظر اقلیم از معدود کشورهای چهارفصل جهان است، از نظر کشاورزی به دلیل تنوع خاک و اب و هوا، امکان تولید تقریبا تمامی محصولات کشاورزی در آن وجود دارد، از لحاظ سواحل دریا که منبع اشتغال و عامل ایجاد ثروت است، جزو کشورهایی با بیشترین سواحل در دنیاست، از نظر معادن جزو غنی ترین کشورهاست و ... با این همه امکانات، مردمان سختکوش و سخت جان، در روزهای بدون تحریم هم به سختی روزگار خود را سپری می کنند. چنان از تریبون ها می گویند ما مردمان روزهای سخت هستیم که انگار در سالهای دیگر که تحریم کمتر بود، مردم، روزهای خوش و راحت و آرامی را سپری کرده اند.
 
مردم ایران بیش از هر زمانی خسته شده اند. چرا که دیگر فهمیده اند "مردمان روزهای سخت بودن"، دیگر صفتی برای توصیف آنها در شرایط خاص نیست. چون همیشه شاهد روزهای سخت بوده اند و تشویق به صبر و تحمل شده اند. مردم ایران با وجود این همه ثروت در سرزمینی پهناور و ثروتمند، از شکاف طبقاتی و فقر و بیکاری و تورم رنج می برند و روز به روز نه فقط ارزش پول ملی کشورشان، بلکه ارزش حقوق و دستمزدشان هم کمتر می شود و روز به روز فقیرتر می شوند. راه حل هر چه هست، آنچه مشخص است این است که مسوولان نتوانسته اند شادی و آرامش و رفاه را برای مردم تامین کنند تا اگر هم نیاز شد که مردم، روزهای سختی را تجربه کنند، به جبران آن روزهای مملو از رفاه و آرامش، سختی را هم تحمل کنند. چگونه می توانیم به مردمی که همیشه و در همه حال درگیر مشکلات اقتصادی و فشارهای زندگی بوده اند و وعده هایی را که عملی نشده باور کرده اند، دوباره وعده بدهیم که پس از این روزهای سخت، روزهای بهتری هم می آید؟ شاید تنها راه، دعا کردن باشد وقتی از مسوولان، کاری ساخته نیست...
 
#حرف_ساده_امروز را در مردم‌سالاری‌آنلاین پیگیری کنید:
www.mardomsalari.ir
mardomsalari1@