آموزش برای هر انسان از زمان تولد به دليل افزایش کیفیت زندگی فردی و اجتماعی ضروری است. حتی اگر افراد توانايي خود آموزي داشته باشند، قطعا به آموزش دهندگان دیگري نیاز دارند تا آنها را علاوه بر آموزش با مهارت هاي زندگي آشنا كنند چرا كه فرآیند آموزش در آموزش و پرورشِ فراگیر و یادگیری شخصی ، مي تواندبهترین شیوه زندگی را به كودكان آموزش می دهد و هدف آموزش و پرورش، تغییر و توسعه رفتار فرد در یک روش هدفمند و مناسب با اصول مشخص است.

آموزش برای هر انسان از زمان تولد به دليل افزایش کیفیت زندگی فردی و اجتماعی ضروری است.  حتی اگر افراد توانايي خود آموزي داشته باشند، قطعا به آموزش دهندگان دیگري نیاز دارند تا آنها را علاوه بر آموزش با مهارت هاي زندگي آشنا كنند چرا كه فرآیند آموزش در آموزش و پرورشِ فراگیر و یادگیری شخصی ، مي تواندبهترین شیوه زندگی را به كودكان  آموزش می دهد و هدف آموزش و پرورش، تغییر و توسعه رفتار فرد در یک روش هدفمند و مناسب با اصول مشخص است.  بنابراين مهمترین و موفق ترين  شكل آموزش و پرورش در نظام هاي نوين همراه با خانواده است، زیرا خانواده اساس و پايه آموزش است و والدین می خواهند فرزندان خود را به یک فرد سودمند برای خود، جامعه و محیط زیست تبدیل کنند.  .
در گذر سال ها و قرن ها، زندگی انسان استانداردهای بسیار متفاوتي را شاهد بوده است، مثلا امروزه دسترسی و پردازش اطلاعات آسان تر است و فنآوری هایی که بیست سال پیش قابل تصور نبود، به بخش مهمی از زندگی ما تبدیل شده است. واضح است که با توجه  به اين تغييرات و فرايندهاي جهاني شدن ، افراد به ویژه کودکان باید در یک مسير موثر و دقیق از آموزش به منظور دستیابی سریعتر به تغييرات دانشي و مهارتي  قرار گيرند.
صاحبنظران آموزشي  و تربيتي  معتقدند که در محیط های مختلف خانوادگي، کودکان از طریق انجام فعالیت های  متنوع تجربیات مختلفی را به دست می آورند و به طور مداوم در معرض طیف رفتاري و كرداري افراد بانفوذ زندگی خودهستند. در شرایط اجتماعی امروز، خانواده مسئولیت بزرگی و بسیار سختی دارد و به عنوان عضو اصلي و مراقب مناسب بر روی سلامتی فرزندان، توسعه فیزیکی ، آموزش و پرورش ، ایجاد ارتباطات فکری، ایجاد ارزش های اخلاقی و اعتقادي و نگرش ها، عادت ها و همچنین ايجادروابط فرهنگی و خوب با خانواده و جامعه نقش دارد.
تحقیقات نشان می دهد که 65 درصد از رشد شخصیت کودکان تا 6 سالگی رخ می دهد و نفوذ و تاثير خانواده در توسعه شخصیت کودک و چگونگي آموزش فرزندان در دوره پیش دبستانی و علاقه خانواده  به يادگيري کودکان در اين دوران بسيار مهم است. در اين دوره خانواده در موقعیتی مثبت قرار دارد و مي تواند در كنار آموزش هاي مدرسه اي ضمن سازگاري و اجتماعي شدن فرزندان براي قبول شرايط جديد،آنان را آگاهانه تر  تربيت كند و  موفقیتي پایدار در دوران مدرسه  را به ارمغان آورد.  البته خلاف اين هم وجود دارد كه خانواده وظايف خود را بخوبي اجرا نكرده است و کودکان مبتلا به اختلالات شخصیتی و رفتاری هنگامی که شروع به تحصیل می کنند، مشکلات سازگاری را تجربه می کنند.
هنگامی که كودكان با چنین شرایطی مواجه می شوند، اعتماد به نفس خود را از دست می دهند، ناراحت می شوند و می خواهند از محیط اجتماعی که هستند فرار کنند. بنابراین، عدم لذت بردن از مدرسه و درسهایی که زیاد و فّرار هستند، می تواند به شکست های تحصیلی منجر شود.
ديدارهاي معلمان با والدین نمونه خوبی از دخالت  خانواده در آموزش فرزندان است، اما هماهنگی بین کلاس و خانه باید حفظ شود تا بتوان تجربه یادگیری مطلوب را فراهم آورد. این هماهنگي به این معنی است که باید در مورد موضوعاتی چون زمان درس خواندن، تكليف نوشتن  ، کمک های خانگی، رفتار احترام آمیز با ديگران، میان مدرسه و خانه توافق داشته باشند. محیط خانواده صلح آمیز بر زندگی و رشد شخصیت کودک تأثیر قابل توجهی دارد و کودک باید از هر گونه استدلال و همچنین فشار فیزیکی و عاطفی دور باشد. بدون حمایت خانواده از قوانین و روال آموزشي مدرسه، موفقیت تحصیلی کودک می تواند در معرض خطر باشد. مشارکت مدرسه برای تعامل با خانواده ها، از جمله استراتژی هایی است که مدارس و معلمان از آن استفاده می کنند و احساس رضايت دارند.
در ادامه به رایج ترین اشتباهات والدین در روند تحصيلي و آموزش فرزندان پرداخته مي شود:
*يكي از اشتباهات خانواده ها  این است که فرزندان خود را به عنوان یک فرد و شخصيت متكي به خويش قبول نمي کنند. عدم پذیرش  باعث مي شود  رفتارهای فرزندشان را عجیب و غریب تصورکنند. در این مورد، خانواده ها ترجيح مي دهند که فرزندان را با شخصیت های كه دوست دارند، نه شخصیت های شخصی فرزندان ، تربيت كنند. چنین رويكردي برآموزش کودک تاثیر منفی دارد و منجر به مشکلات شخصیتی خواهد شد و زندگی علمی و مدرسه اي  وي نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
  *  نگرانی خانواده ها  و دیدن دنیای بیرون به عنوان یک تهدید برای کودک بر توسعه اجتماعی آنان تأثیر ناخوشايندي می گذارد. به خصوص، تفکر نزدیک شدن به  فرزند براي جلوگيري از ارتباط گيري وي با محيط پيرامون به کودک صدمه می زند و او را تبدیل به یک فرد وابسته مي كند. توسعه اجتماعی در کودکان یک مسئله مهم برای موفقیت در آموزش است.
    *دربرخي موارد والدین براي فرزندان خود آرزو مي کنند. از همان قبيل آرزوهايي که در زندگی خود داشته اندو هرگز به حقیقت نپيوسته است. خانواده بايد بداند كه هر فرد صلاحیت و منافع خاص خود را دارد و  زمینه های منافع و علاقمندي كودكان باید کشف شود تا آنها  به منافع و استعدادهاي خود هدایت شوند.
* تنها مقایسه اي در آموزش ماخوذ به نتيجه است كه با توسعه علمي ومهارتي  کودک مناسب باشد و بي شك مقایسه باید بر اساس سن رشدي كودك و نه با یک فرد ديگر باشد. هر کودک دارای منافع و شخصیت متفاوت است و اگر خانواده مقايسه را با همسالان وي و يا افراد ديگر مطرح كند كودك دچار ترديد در رشد شخصيتي و تجربه اندوزي مي شود.
* خانواده بايد بر توسعه اجتماعی-عاطفی کودکان نظارت و آگاهی داشته باشد   و بر  انجام  مسئوليت هاي فرزندان  كنترل و رهبري دلسوزانه اي داشته باشد و در هر دوره از مقاطع تحصيلي و سني از آنان حمایت كند. آنها می توانند  فعالیت های آموزشی را با هم انجام دهند و در امور ديگر زندگي با كمك كردن به يكديگر همكاري  و همراهي داشته باشند.
   بر اساس نظريه ايركسون در توسعه روان شناختي، اهداف توسعه و درگيری های رشد در همه سنین وجود دارد. اریکسون زندگی انسانی را از لحاظ رشد روانی و اجتماعی به 8 مرحله تقسیم می کند و استدلال می کند که درگیری های هر مرحله باید با موفقیت حل شود. درگیری های عاطفی حل نشده در هر مرحله در یکی از قسمت های بعدی منعکس می شود و تا زمانی که یک راه حل پیدا نشود مشکلات شخصیتی ایجاد خواهد شد. در این راستا، اهمیت خانواده آشکارتر می شود.
 ضروری است کودک احساس كودكي و نشاط كند. جملاتي مانند "شما یک مرد هستید،شما يك خانم هستيد،  اکنون رشد کرده اید، شما ديگر یک کودک نيستید" ساینده و غیر آموزشی هستند. کودکان باید بازی کنند، حرکت کنند، تجربه كسب كنند، محيط خود را بشناسند  ودوران كودكي خوبي را سپري كنند چرا كه بازی ها و شادابي جسمي و روحي مهم ترین ابزار برای توسعه هوش کودکان است و در اين مسير خانواده و همراهي هايش مهم ترين عنصر توسعه خواهد بود.
    زهرا علي اكبري