جنگ نیابتی آمریکا و روسیه در سوریه عملا در نقطه برخورد قرار گرفته است. حمله موشکی محدود آمریکا با همراهی بریتانیا و فرانسه را باید بحرانی بزرگ‌تر از واقعه موشکی کوبا قلمداد کرد که اتحادیه جماهیر شوروی و ایالات متحده به یک قدمی جنگ اتمی رسیده بودند.

جنگ نیابتی آمریکا و روسیه در سوریه عملا در نقطه برخورد قرار گرفته است. حمله موشکی محدود آمریکا با همراهی بریتانیا و فرانسه را باید بحرانی بزرگ‌تر از واقعه موشکی کوبا قلمداد کرد که اتحادیه جماهیر شوروی و ایالات متحده به یک قدمی جنگ اتمی رسیده بودند. همزمان با تشدید بحران سوریه، بحث درباره جنگ سرد به شدت داغ شده است اما سرزمین شام نقطه آغاز نیست، بلکه نقطه برخورد است.
اگر به بهمن سال 92 و زمان انقلاب آبی اوکراین بازگردیم می‌بینیم که لحن ادبیات رسمی مسکو در مقابل غرب به شدت تغییر کرد. بروکسل با تحریک واشنگتن به خلوتگاه خرس‌های روسی آتش انداخت تا جنگ سرد از سرگرفته شود. روسیه در میان بهت و ناباوری ناتو  توانست با اقتدار شبه جزیره کریمه را ضمیمه قلمرو خود نماید. از همان روز تا الان و ظرف پنج سال گذشته، ارتش سرخ در مرزهای شرقی پیمان آتلانتیک شمالی برای رقیب قدیمی رجزخوانی کرده است. روسیه با الحاق شبه جزیره کریمه خاطره اقتدار اتحادیه جماهیر را بازسازی کرد. وارثان لنین با ورود به جنگ سوریه از آمریکا در خاورمیانه سهم خواهی کردند اما آمریکا که چک عربستان را در جیب می‌بیند، نمی‌خواهد سهمی به مسکو بدهد. آمریکا تلاش زیادی کرده تا با روسیه به یک معامله همانند سایکس-پیکو دست پیدا کند اما تاکنون موفق نبوده است. تغییر دکترین اتمی آمریکا که با پاسخ تند ولادیمیرپوتین مواجه شد را در میان تمام آنچه که گفته می‌شود نباید نادیده گرفت. در پس پرده خروج آمریکا از پیمان موشکی که با رونمایی پوتین از تسلیحات خوف انگیز ارتش سرخ مواجه شد، جرقه حمله به سوریه در اطاق عملیات پنتاگون بوده است. بریتانیا و فرانسه یا حتی آلمان هم می‌خواهند انتقام پنج سال گذشته را بگیرند، آنها نگران حمله روسیه به شرق اروپا هستند. روسیه تلاش کرده است این گونه القا کند که تسلیحات دوران اتحادیه جماهیرشوروی در مقابل موشک‌های فوق مدرن آمریکا موفق بوده‌اند. کرملین با این رویکرد عملا حیثیت پنتاگون را به چالش کشیده است. برخی می‌گویند که مسکو همیشه دست به معامله زده و این بار، اسد را می‌فروشد اما  روسیه اگر در مقابل آمریکا همانند جنگ یوگسلاوی سکوت کند در آینده با چالش‌های بزرگ تری در نیوهارتلند(قطب شمال) و اوراسیا مواجه خواهد شد.
این که گمان شود ایران هدف حمله متحدین آمریکا بوده‌ است یک واکنش هیجانی است که تنها کام تل آویو را شیرین می‌کند. جدال ایران با عربستان و اسرائیل تنها یک کاتالیزور در حمله به سوریه بوده است. نوع حملات محدود موشکی نشان می‌دهد که مهاجمین تمایلی به سرشاخ شدن با ایران ندارند. ترامپ و اروپایی‌ها از طریق نقض تفاهم برجام و ایراد بنی اسرائیلی به توان موشکی ایران می‌خواهند یقه تهران را بگیرند. ترامپ در میان تمام معادلاتی که در جنگ سوریه وجود دارد می‌خواهد حیثیت بربادرفته خود را احیا کند. مظنون ردیف اول رسوایی «راشاگیت» با حمله به سوریه، معامله با روسیه، مذاکره با کره شمالی و لغو برجام می‌خواهد جمهوری خواهان را از شکست مهیب در انتخابات میان دوره ای آمریکا نجات دهد یا حداقل در مقابل رسوایی «استورمی» مقاومت کند.