پس از گذشت چند روز از شلوغی های روزهای نخست دی ماه، حالا نگرانی قابل درکی در میان تحلیلگران، روزنامه نگاران و فعالین حوزه سیاسی به چشم می آید مبنی بر این که: آیا مدیران جامعه پیام های آشکار و نهان شلوغی های چند روز پیش را گرفته اند؟

پس از گذشت چند روز از شلوغی های روزهای نخست دی ماه، حالا نگرانی قابل درکی در میان تحلیلگران، روزنامه نگاران و فعالین حوزه سیاسی به چشم می آید مبنی بر این که: آیا مدیران جامعه پیام های آشکار و نهان شلوغی های چند روز پیش را گرفته اند؟ شواهد گرداگردمان خوشبینی چندانی به بار نمی آورد و متاسفانه این ادعای گزافی نیست اگر بگوییم پیام های وقایع اخیر به درستی از سوی مسوولان درک و دریافت نشده است. گواه آن هم رفتارهای از سر شتاب دولت مثل پایین اوردن نرخ تخم مرغ و گران نکردن بهای بنزین و نظایر اینها است! به این همه بیفزایید سخنان رییس جمهوری محترم را در جمع هیات دولت که علت همه رویداد های اخیر را در نیاز به «دیده شدن» شهروندان دانستند و حق مردم به انتقاد را محترم شناختند اما دریغ از سخن فنی و تغییر رویکردی نسبت به نهادهای مدنی که جایگاه بنیادی دیده شدن مردم در عرصه سیاست به شمار می رود! سخنان رییس دولت تدبیر و امید، دستِ بالا را که بگیریم از جنسِ همان «سخن درمانی» ها و «حرف تراپی» هایی است که به سرعت تاریخ مصرفشان رو به پایان است! این که از حق مردم به اعتراض سخن بگوییم اما هنوز احزاب و فعالیت حزبی در کشور ما چندان به رسمیت شناخته نمی شوند، هنر نیست! اینکه از حق مردم به انتقاد بگوییم و تدوین حقوق شهروندی را که جزو شعارهای اصلی دولت بود، نرم نرمک به بایگانی خاطره ها بسپریم دردی را از جامعه شفا نخواهد داد. دیده شدن مردم در میدان سیاست و محترم شمردن حق انتقاد و اعتراض شهروندان، جملگی راه و رسمی دارند که از زمان یونان باستان تا به امروز فیلسوفان سیاسی درباره آن گفته و نوشته اند و در این زمینه  هیچ کم و کسری ای نداریم!دم زدن از  حق انتقاد مردم بدون تدارک دیدن ابزارهای پی جویی این حق، خطایی است که دولت محترم می باید از آن دوری جوید. وقتی از حق دیده شدن مردم یاد می کنیم دقیقا انگشت بر روی چه چیزی می فشریم؟ آیا مردم فقط باید در حول و حوش انتخابات و در صف های دراز رای گیری به چشم بیایند؟! اگر اینگونه است که صدا و سیما سال ها است به چنین کاری سرگرم است و بعید به نظر می رسد مُراد مردم از دیده شدن به صف های روز انتخابات و دیده شدن در قالب جمع استقبال کننده از رییس جمهوری در سفرهای استانی محدود باشد! بدون سازمان و حزب در عرصه سیاست نقش مردم در میدان سیاست به پایین ترین حد ممکن می رسد. بدون به رسمیت شناختن فعالیت های صنفی و سندیکایی حرف زدن از حق اعتراض مردم جز سخنسرایی های تکراری و کلافگی آور چیزی نصیب شهروندان نمی کند. زمانی آخرین نخست وزیر رژیم پهلوی دوم گفته بود ما مشکلات مان را به جای حل کردن، می خریم.(نقل به مضمون) به نظر می رسد دولت تدبیر نیز به جای گشودن گره های اصلی اداره جامعه در کار خریدن مشکلات باشد. پایین آوردن قیمت تخم مرغ و ثابت نگه داشتن بهای بنزین نمونه ای است که این ادعا را تایید می کند اما دشواری اینجاست که ای کاش قیمت مشکلات مان این اندازه پایین بود و با ارزان شدن شانه تخم مرغ و...  رفع و رجوع می شد. ماجراهای اخیر در گوشه و کنار کشورمان نشان داد که به تعبیر اهل بازار« فی» بسیار بالاتر از این حرف ها است و مدیران جامعه می باید منظره وقایع اخیر را در قابی بزرگتر از اندازه شانه تخم مرغ ببینند!