بالاخره پس از این همه ناکامی و شکنجه هوادارن، وینفرد شفر به عنوان سرمربی آلمانی استقلال انتخاب شد تا به صورت مقطعی هم که شده بر ضعف های مدیریتی ورزش ما سرپوش گذاشته و نگاه ها به سمت و سویی دیگر متوجه شود!

بالاخره پس از این همه ناکامی و شکنجه هوادارن، وینفرد شفر به عنوان سرمربی آلمانی استقلال انتخاب شد تا به صورت مقطعی هم که شده بر ضعف های مدیریتی ورزش ما سرپوش گذاشته و نگاه ها به سمت و سویی دیگر متوجه شود!
به اعتقاد اکثر کارشناسان و پیشکسوتان باشگاه استقلال جذب سرمربی خارجی در این مقطع تصمیم درستی نبوده و نیست که حسن روشن و دیگر اعضای کمیته فنی به صراحت روی این موضوع اصرار داشتند و خواهان جذب چنین مربی سرشناسی در تعطیلات میان فصل یا پایان فصل بودند. معلوم نیست سرمربی خارجی استقلال تا چه اندازه به شرایط کار در تهران عادت کند و با مشکلات کنار بیاید اما سوال ما این است چرا وزیر ورزش یا شخص سیدرضا افتخاری در اول فصل چنین تصمیمی را در استقلال دنبال نکردند؟! در مقطعی که خیلی ها به ادامه همکاری منصوریان شاکی بودند و مخصوصا اینکه از نحوه یارگیری های رفاقتی او انتقاد داشتند اما ترکیب تیم استقلال را منصوریان بست و رفت! از همه مهم تر اینکه معلوم نیست خود افتخاری تا چه زمانی در این سمت می ماند و آیا سلطانی فر حاضر است به وی فرصت 5 یا 10 ساله بدهد یا نه قرار است فردا و پس فردا خود افتخاری کله پا شود!
شفر مربی آلمانی و مطرحی است که قبل از آغاز کارش با آبی های پایتخت نشین می گوئیم هزینه کردن به این مربی برای کوتاه مدت دور ریختن بیت المال است. حداقل یکی، دو سال طول می کشد تا شفر به جو استقلال و فوتبال ایران عادت کند اما چه کسی تضمین می دهد این مربی را برای دو سال حمایت کند تا بعد از آن آثار کارش را در تیم پرطرفدار پایتخت شاهد باشیم؟!
مشکل باشگاه استقلال و فوتبال ما بی توجهی به چنین نکات کلیدی است و در این مقطع هیچ کس هم نیست وعده حمایت یا موفقیت بدهد. در تمام باشگاه های حرفه ای دنیا این کمیته فنی است که خواهان جذب یک مربی می شود و از او برنامه بلند مدت می خواهد اما اینجا به نظر می رسد اعضای هیأت مدیره باشگاه بیشتر از سایرین فضا برای مانور دارند این درحالیست که معمولا اعضای هیأت مدیره در قبال ناکامی ها پاسخگو نمی شوند. با این حال انتظار می رود آنهایی که در این مقطع تصمیم گرفته اند شفر را جذب کنند، در قبال عملکرد و ریسک خود از پاسخگویی به هواداران و اهالی رسانه طفره نروند.
همه می دانیم در کشور ما هواداران از مربی فقط نتیجه می خواهند و به فرض اینکه، نتیجه دربی پایتخت آنطور نباشد که آبی ها می خواهند؛ چه کسی می خواهد از این مربی حمایت کند و روحیه تخریب شده تیم را بازیابی کند؟! در شرایط فعلی نه افتخاری این توان و کارآمدی را دارد و نه اعضای هیأت مدیره که اصلا بلد نیستند چطور با هواداران ارتباط دوسویه و موثر برقرار کنند! به اعضای کمیته فنی هم که میدان و فضایی داده نمی شود و معلوم نیست چه زمانی باشگاه های ما صاحب کمیته فنی قوی می شوند.
از نکات دیگری که لازم است دوباره بدان اشاره کنیم اینکه به نظر می رسد هواداران مجیدی خواهان جذب این مربی آلمانی هستند اما آیا مدیریت باشگاه برای اتحاد هواداران قلعه نوعی، مظلومی، فتح الله زاده و ... نقشه و برنامه ای دارد؟! آیا شفر می تواند به حواشی و مسائل بیرونی باشگاه غلبه کند و در دامی نیفتد که در طول سالیان اخیر سایر مربیان تیم در آن گرفتار شده اند؟! اگر می خواهیم دوباره هواداران استقلال شاداب و بانشاط شوند و اشک شان در هر مسابقه معمولی درنیاید باید از این نکات مهم غافل نمانیم والا همین آش است و همین کاسه!
شفر اگر به تیم های پایه ای استقلال طی زمانی سه یا پنج ساله توجه کند و بازیکنان مستعد را زیر نظر بگیرد، آنگاه می توان به آینده آبی پوشان امیدوار بود اما نگرانی هواداران از این است که این مربی پس از یکی، دو سال و آشنایی خوب با جو فوتبال ایران دیپورت شود و این همه هزینه و انتظار هواداران نتیجه ای نداشته باشد.
امیدواریم که چنین نشود و استقلال هم پس از مدت ها به ثبات مدیریتی لازم دست یابند!