بهره وری بالاترین آرمانی است که یک سازمان و یک سیستم قصد دارد به آن دست یابد. به زبان خیلی ساده بهره وری مجموع، کار درست را انجام دادن و کار را درست انجام دادن است که اگر هر کدام از این دو مرحله به درستی انجام نپذیرد هدر رفت کار، سرمایه، منابع و زمان به وقوع می پیوندد.

بهره وری بالاترین آرمانی است که یک سازمان و یک سیستم قصد دارد به آن دست یابد. به زبان خیلی ساده بهره وری مجموع، کار درست را انجام دادن و کار را درست انجام دادن است که اگر هر کدام از این دو مرحله به درستی انجام نپذیرد هدر رفت کار، سرمایه، منابع و زمان به وقوع می پیوندد.
مفهوم بهره وری چیزی است که تا به امروز در کشور ما کمتر مورد توجه قرارگرفته و حتی می توان گفت کمتر برای ان هدف گزاری و برنامه ریزی شده است. وجود منابع گرانبهای خدادادی و سیستم دولتی حاکم بر منابع، صنایع و اقتصاد از دلایل عدم اهتمام به حرکت به سوی بهره وری در اقتصاد ایران است.
برای مثال نگاهی به چالش خصوصی سازی پس از ابلاغ اصل چهل و چهار قانونی اساسی به سادگی نشان می دهد که نه تنها هیچ بخشی از صنایع و منابع خصوصی نشد بلکه مولودی ناقص الخلقه به نام خصولتی متولد گردید که وضع را وخیم تر نمود. رانت مهم ترین عامل در تقسیم و تخصیص فرصت ها در خصوصی سازی شد؛ نیمه دولتی ها صاحب دولتی ها شدند و در واقع به جای تغییر مدیریت تنها تغییر مالکیت اتفاق افتاد؛ اگر به تعریف بهره وری باز گردیم می توان چنین استدلال کرد که در خصوصی سازی کار درست انجام پذیرفت که همان واگذاری از بخش دولتی به غیر بود اما کار به درستی انجام نپذیرفت یعنی از دولتی به نیمه دولتی منتقل شد در حالی که باید به بخش خصوصی و با قیمتی درست منتقل می شد.
در واقع خصوصی سازی باید صورت می گرفت اما روش اجرای آن تا به امروز کاملاً غیر موثر بوده است از اینرو بهره وری خصوصی سازی در ایران بسیار پایین است و نه تنها نتوانست گره ای را بگشاید بلکه گره ای بزرگتر به نام #خصولتی را موجب گردید.
خصوصی سازی در زمانی که اجرا شد یک ضرورت بود، اما چون درست اجرا نشد نتوانست گره از مشکلات صنعت بگشاید اما این روزها ضرورت دیگری نیز در صنعت ایران احساس می شود که باید از اتفاقات رخ داده در گذشته درس گرفت و اینبار نگذاشت تا یک فرصت تبدیل به تهدید شود.
بالا رفتن سن مدیریت و عدم میل بسیاری از مدیران برای کنار رفتن از مسند قدرت  باعث توقف گردش نخبگان، کند و سنگین شدن سیستم صنعت و اقتصاد،افزایش رانت و فساد به دلیل طولانی شدن دوره مدیریت در ایران شده است از اینرو به اهتمام دولت یازدهم و دوازدهم جوان سازی مدیریت هماهنگ با چالش جهانی آن در سطح بین المللی در دستور کار قرار گرفته است تا این تزریق بنزین سبز با بالا بردن انرژی و خلاقیت سیستم ها و همچنین قدرت ریسک پذیری مدیران علاوه بر بالا بردن بهره وری باعث کشف استعدادهای جدید و گردش نخبگان گردد، در واقع این جنبش در شکل صحیح آن باید شامل دو جریان کاملاً موازی باشد اول جوان سازی یا همان کادر سازی و دوم جوان گرایی یا همان کشف استعدادها تا به حال ساخته شده.
جوان سازی و جوان گرایی هر دو باید با دقت و طمانینه کافی انجام پذیرد، این فرآیند یک فرآیند زمانبر و تدریجی است و هر گونه اقدام شتابزده و یک شبه جوان کردن مدیریت ها نتایج مآیوس کننده ای را موجب خواهد شد اما پیش از هر چیز واژه جوان باید تعریف شود، که به چه رنج سنی می توان جوان اطلاق کرد .سپس باید حداقل شرایط لازم برای ورود یک فرد به چرخه نخبگان و همچنین حداقل شرایط لازمی که به همراه ان شاخصه ها، جوان بودن را بتوان یک امتیاز مثبت دانست تعریف گردد و همچنین سازکار مناسبی برای رشد و ارتقا جوانان بر اساس توانایی و شایسته سالاری پیش بینی شود، درست به مانند آن چیزی که شرکت های بزرگ چند ملیتی در حال اجراست.
اما مشکلات بر سر راه کاهش سن مدیریت و به بازی گرفتن جوانان تنها به اینجا ختم نمی شود. رانت همان عاملی که باعث ناموفق شدن خصوصی سازی در ایران گردید به سرعت اثر خود را در جوان گرایی نیز نمایان ساخته است. آقا زادگانی که مدعی داشتن ژن خوب و ژن برتر هستند و می خواهند در این ارتقا و رشد سهم حداکثری داشته باشند و کما فی السابق در صف اول استفاده از تمامی امکانات قرار بگیرند، با یک نگاه کوتاه به شبکه های اجتماعی مشاهده می شود که در برابر هر جوان مدیر شده در این روزها نام چندین و چند آقا زاده و ژن خوب وجود دارد که با استفاده از رانت و به قولی آقازادگی خود می خواهند پله ها را چند تا یکی طی نموده و زود به قله برسند تصورکنید بسیاری از مدیرانی که به سختی از صندلی مدیریت جدا شدند اگر امروز آقازاده های جوان خود را بر مسند بنشانند آیا ظرف بیست سال آینده می شود انتظار داشت که از قدرت کنار بروند؟ آیا همین پدیده باعث ناکامی خصوصی سازی در ایران نگردید؟
جوانگرایی کار درست است که باید انجام پذیرد اما درست جوان گرایی کردن کار را درست انجام دادن است که درستی و کیفیت انجام هر دو باعث بالا رفتن بهره وری در جوان گرایی می گردد.