صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، قاطع ترین صعود ایران بود. هنوز ۲ بازی دیگر داریم، اما بدون حتی یک گل خورده به جام جهانی رسیدیم.

صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، قاطع ترین صعود ایران بود. هنوز ۲ بازی دیگر داریم، اما بدون حتی یک گل خورده به جام جهانی رسیدیم. هیچ تیمی در دنیا نیست که بدون گل خورده به جام جهانی روسیه برسد. همه گل خورده اند. انگلستان هم که گل نخورده بود چند شب پیش گل خورد تا ایران به عنوان بهترین خط دفاع فوتبال جهان معرفی شود و پس از برزیل به عنوان دومین تیم به جام جهانی صعود کند. اینها را همه مدیون کارلوس کی روش هستیم. سرمربی بزرگ و کاربلدی که مربیان و کارشناسان سنتی فوتبال ایران و آنهایی که همیشه با خارجی ها مخالفند، از ابتدا منتقد او بودند. اما آیا مخالفان کی روش تا به حال به این موضوع فکر کرده اند که کی روش برای فوتبال ایران چه کرده است؟ پیشرفت فوتبال ایران در سالهایی که کی روش سرمربی بوده محسوس و ملموس است. اگر در دوره قبل مقدماتی جام جهانی، تا آخرین بازی استرس صعود به جام جهانی را داشتیم این بار خیلی راحت صعود کردیم تا اثبات شود کی روش بیش از گذشته با تیم ملی ایران انس گرفته است. حالا دیگر تصور تیم ملی ایران بدون کی روش دشوار و شاید غیرممکن است. چهار سال پیش، منتقدان کی روش او را متهم می کردند که بیشتر به بازیکنان دو رگه تکیه دارد و به لیگ ایران بی توجه است. کی روش جام جهانی ۲۰۱۴ را با تکیه بر توان همان بازیکنان طی کرد و با گل یکی از همان دورگه ها که کشف کی روش بود، یعنی رضا قوچان نژاد به جام جهانی رفتیم. اشکان دژاگه یکی دیگر از آن دورگه ها بود که در تمام این سالها ستون اصلی خط میانی ما بوده و همه اینها یعنی کی روش، در انتخاب بازیکنان دو رگه هم اشتباه نکرده است. پس از جام جهانی گذشته، کی روش تیم ملی را جوان کرد. تزریق بازیکنان جوان به تیم ملی به حدی راحت انجام شد که کسی آسیبی را متوجه نشد. بازیکنان جوانی که تقریبا همه، از لیگ فوتبال ایران بودند. پورعلی گنجی، وحید امیری، میلاد محمدی، علیرضا بیرانوند، رامین رضاییان، مهدی طارمی، و .... همگی بازیکنان جوانی بودند که از دل فوتبال ایران به تیم ملی اضافه شدند. تغییر نسل در تیم کی روش به گونه ای رقم خورد که هیچ گاه کسی خلا بازیکنان باتجربه را احساس نکرد و این بی دردسرترین تغییر نسل در تاریخ فوتبال ملی ایران بود. تیم کی روش، هیچگاه ۱۱ بازیکن ثابت ندارد. تیم ایران می تواند در یک بازی پیروز شود و در بازی بعدی با ترکیبی متفاوت به میدان فرستاده شود و این هنر بزرگ کی روش است که نه ۱۱ بازیکن، بلکه گاه بیش از ۲۲ بازیکن هم سطح دارد که نبود هیچکدام از آنها نمی تواند تیم ایران را آسیب پذیر کند. قوچان نژاد و شهباززاده و انصاری فرد و طارمی و آزمون در خط حمله ایران، مصداق بارز این ادعا هستند. همگی در یک سطح هستند و کی روش بر اساس تاکتیک تیم خود و آمادگی بازیکنان، آنها را به زمین می فرستد و اگر بازیکنی فیکس نبود، خیلی راحت می پذیرد چون تیم کی روش بی حاشیه است و بازیکنانش متحدترین بازیکنان. در سایر پستها هم همین وضع حاکم است، حتی در دروازه. گفتنی درباره تیم کی روش زیاد است اما خلاصه اش این است که این مربی بزرگ، تیم ملی ایران را دگرگون کرد. بازیکنان ایران، همچون همان یوزپلنگ هایی که روی لباسشان نقش بسته است، از دقیقه ۱ تا ۹۰ ، متحد و یکپارچه، بدون هیچ حاشیه ای برای هدفی واحد می جنگند و ستون این تیم بزرگ، مردی است که به بازیکنانش اعتماد دارد. کی روش برای ایران می تواند همچون الکس فرگوسن برای منچستریونایتد باشد. اگر حاشیه سازان، چشمشان را بر روی این همه موفقیت نبندند. حمیدرضا شکوهی