«یک روز بخصوص»، ملودرامی اجتماعی- خانوادگی است که سعی دارد در میان بیان قصه ای خانوادگی، به ترسیم چهره ای از جامعه امروز نیز بپردازد و نحوه کنش افراد در بستر جامعه ای فسادزده و ارگانهایی با فسادهای سیستماتیک؛ استیصال افرادی که رویای اخلاق مداری دارند را به تصویر بکشد.

«یک روز بخصوص»، ملودرامی اجتماعی- خانوادگی است که سعی دارد در میان بیان قصه ای خانوادگی، به ترسیم چهره ای از جامعه امروز نیز بپردازد و نحوه کنش افراد در بستر جامعه ای فسادزده و ارگانهایی با فسادهای سیستماتیک؛ استیصال افرادی که رویای اخلاق مداری دارند را به تصویر بکشد.
حامد با بازی مصطفی زمانی، روزنامه نگاری متعهد و مثبت است که سعی دارد با توجه به تمام سختی هایی که پیش پایش وجود دارد؛ از خط قرمزهای اخلاقی گذر نکند و دغدغه رعایت اخلاق و انسانیت را در سر می پروراند اما به زودی این رویا برایش به کابوسی تبدیل می شود که در نهایت با انفعالی قابل قبول از نگاه کارگردان؛ او نیز محصول شرایطی است که اجتماع برای او رقم زده است.
حامد پس از مرگ همسرش که دلیلش معلوم نمی شود؛ با پسرش زندگی می کند و قصد دارد با همکارش سودابه با بازی پریناز ایزدیار، ازدواج کند. اما خواهر بیمارش برای پیوند قلب به تهران می آید و بنابر آزمایشات گوناگون، شانس زندگی مجدد او تنها با پیوند زودهنگام قلب محقق می شود. در این میان او با لیست بلندبالای پیوند اعضا روبروست و حامد برای پیوند قلب خواهرش از هر کاری مضایقه نمی کند اما به نتیجه نمی رسد. تا اینکه دلال پیوند اعضا به او قول می دهد با پرداخت 250 میلیون؛ خواهرش را به ابتدای لیست پیوند منتقل کند و عمل انجام شود. آنچه که اسعدیان را در مسیر روایت داستان تلخ خود ناکام می گذارد؛ ایجاد موقعیتی است که حامد قرار است انتخاب کند. حامد که روزنامه نگار متعهدی است، همزمان با پرونده قاچاق دارو با شرکتی درگیر است و با توجه به انواع تهدیدها قرار است گزارش افشاگرانه ای از فعالیت این شرکت منتشر کند؛ این مسئله با پیوند قلب خواهرش همزمان می شود و حامد در نهایت با توجه به تمام تلاشهایش گویا تسلیم شرایط موجود می شود و با توجه به اینکه در نهایت پایان فیلم و انتخاب نهایی حامد بر مخاطب روشن نیست؛ اما آنچه که در طول روند فیلم کارگردان از شرایط موجود و فساد همه گیرش سخن می گوید؛ کاملا حق را به حامد می دهد و او قهرمانی است که شرایط او را مجبور به این کار خواهد کرد.
راهکار کارگردان در مواجه با فسادی که جامعه با آن دست به گریبان است، پذیرش شرایط موجود و همرنگ جماعت شدن است. و انتخابی که حامد با آن روبروست؛ برخلاف دیالوگی که فرهاد اصلانی در نقش دلال پیوند اعضا می گوید: «زندگی یعنی انتخاب»! چندان در فیلم مصداق پیدا نمی کند و با توجه به روایتی که یک روز بخصوص از شرایط ارائه می دهد؛ عملا انتخابی وجود ندارد و فرد تسلیم شرایط موجود می شود.
در سکانسی سودابه به حامد می گوید می دانم تلاشهایت در نجات همسرت به نتیجه نرسید و حالا می خواهی هر کاری برای خواهرت انجام دهی! اینکه چرا همسر حامد مرده و این مرگ مجوز دیگری است که حامد را متقاعد می کند به کاری دست بزند که سالها برای اصلاح آن به آگاهی بخشی در جامعه پرداخته است! فیلم به شدت از منطق داستانی و نبود یک داستان رئال دچار مشکل است. اتفاقاتی که به طور تصادفی حامد با آن مواجه است و این انتخابی که به کرات در فیلم از آن سخن گفته می شود؛ به نحوی مصنوعی و غیرقابل درک است که مخاطب به طور جدی درگیر قصه نمی شود و درام ناقص فیلم نمی تواند از عهده روایتی ملموس و واقعی در روند داستان برآید.
اتفاق دیگر در یک روز بخصوص، دیالوگهای شعاری و نخ نما شده ای است که میان شخصیت های حل شده در فساد مالی و اداری و شخصیتهای مقابلشان رد و بدل می شود و شعارها در کنار داستانگویی ناقص، فیلم را به یک سریالی دست چندمی در مدیوم تلویزیونی بدل می کند که به نظر می رسد جز سرگرم کردن مخاطب؛ هدف دیگری را دنبال نمی کند.
اسعدیان (کارگردان) در بیان استیصال شخصیت قهرمان فیلم، چنان به تکرار می افتد که در همان نیمه نخست، فیلم از ریتم می افتد و صحنه های تکراری رفت و آمد حامد در شهر برای تهیه پول پیوند، قسمت بسیاری از فیلم را به خود اختصاص می دهد. در حالیکه در یک یا دو سکانس می توانست تلاش بی نتیجه حامد را به تصویر بکشد؛ در طول فیلم این مسیر و دور باطل را رها نمی کند.
پایان بندی اثر نیز سعی دارد امتداد روند انتخابگری را در مخاطب برانگیزد و اینکه در نهایت اوست که انتخاب می کند قهرمانش همچنان ایستاده بمیرد یا زیر بار فسادی که حالا بیش از همیشه خودنمایی می کند؛ ماندن را بر رفتن ترجیح دهد.