فوتبال ایران طی چند سال گذشته تفکرات اقتصادی به خود گرفته است. با نگاهی دوباره به عملکرد چهار نماینده فوتبال ایران در هفته اول لیگ قهرمانان آسیا متوجه خواهیم شد که چهار نماینده ما ابتدا به فکر گل نخوردن و کسب حداقل امتیاز هستند و در ادامه و براساس شرایط بازی فوتبال تهاجمی و کسب حداکثر امتیاز را در برنامه های تاکتیکی خود قرار می دهند. این تفکر طی چند سال گذشته در شرایطی به لحاظ فنی فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار داده است که فوتبال دفاعی براساس ضد حمله مختصات خاص خودش را دارد. اینکه تیمی با فوتبال فیزیکی و تعداد خطاهای زیاد در میانه برنامه ای برای ضد حمله زدن به حریف نداشته باشد با فوتبال اقتصادی تفاوت زیادی دارد. آنچه مشخص است فوتبال کشورهای حوزه خلیج فارس چند سالی می شود که با سرمایه گذاری و آوردن مربیان و بازیکنان با کیفیتی چون ژاوی هرناندز سطح فنی فوتبال خود را آرام آرام ارتقاء داده و به استانداردهای فوتبال حرفه ای نزدیک کرده اند. فوتبال ایران در مباحث مالکیت توپ، سرعت بازی، شیوه های تهاجمی و ساختار دفاعی فاصله زیادی با کشورهای توسعه یافته دارد.اگر به این موارد امکانات سخت افزاری را هم اضافه کنیم، آنگاه متوجه این تفاوت بزرگ خواهیم شد.
 فوتبال ایران همچنان با بهره گیری از دو فاکتور استعداد و حمایت تماشگران به حیات خود ادامه داده و در میان کشورهای برتر آسیا قرار دارد. آنچه مشخص است کسب سه نتیجه تساوی آن هم مقابل دو نماینده کشور امارات بسیار قابل تأمل بوده و نیاز به کارشناسی دارد. اینکه استقلال تهران در حضور صد هزار هوادار خود در ضربات پنالتی نماینده کشور قطر را شکست داده و موفق به حضور در مرحله گروهی می شود، زنگ خطری بزرگ برای فوتبال ایران است. اما جدای از نتایج به دست آمده، نکته حائز اهمیت تفاوت سطح فنی چهار نماینده فوتبال ایران با نمایندگان کشورهای حوزه خلیج فارس و نمایندگان کشور عربستان است.
 تیم های عربی با بازی روی زمین و سرعت تیمی مناسب برتری فنی خود را به چهار نماینده فوتبال کشورمان دیکته کرده و آنها تحت فشار قرار دادند. در این میان فوتبال هدفمند و مدیریت بازی تیم های عربی از شاخصه های تیم های عربی در هفته اول لیگ قهرمانان آسیا است. فوتبال حرفه ای در دو فاز تهاجمی و دفاعی قواعد های خاص خودش را دارد. در فاز دفاعی رعایت پرس و پوشش مناسب فضاها در کنار حمایت تمام بازیکنان در خطوط سه گانه یک اصل بوده و نیاز به آنالیز درست حریف، آمادگی بدنی و هماهنگی تیمی مناسب دارد. در فاز تهاجمی هم سرعت بازی، حرکات ترکیبی، استفاده مناسب از کنارها، فضاسازی و بازی بدون توپ بازیکنان و البته داشتن برنامه برای ضربات ایستگاهی از اصول مهم برای گلزنی هستند. در این میان خارج کردن بازیکن تاثیرگذار حریف از جریان بازی، نقش تعیین کننده ای را بازی میکند.
 آنچه مشخص است دوران برتری مقابل تیم های کشورهای حوزه خلیج فارس با فوتبال فیزیکی و بر اساس توانایی های فردی به سر آمده است. حال تیم های عربی در دو مبحث بازی سرعتی و آمادگی بدنی در سطح بالایی قرار داشته و با حضور بازیکنان خارجی در بخش بازی فانتزی نقاط ضعف خود را پوشش داده اند. اینکه همچنان با تفکر یک دهه گذشته مقابل این تیم ها قرار گرفته و برنامه مشخصی نداشته باشیم، چیزی جز ناکامی برای چهار نماینده فوتبال ایران به همراه نخواهد داشت. دو تیم پرطرفدار پایتخت در شرایطی مقابل دو تیم الهلال عربستان و الاهلی امارات قرار گرفتند که هر دو حریف با شناخت درستی که از دو نماینده پرطرفدار فوتبال کشورمان داشتند با استفاده از ضربات ایستگاهی توانستند نتیجه بازی را عوض کنند. تجربه بین المللی فاکتور بزرگی است که نقش تعیین کننده در موفقیت تیم ها دارد. متاسفانه فوتبال باشگاهی در بخش بین الملل عملکرد سطح پایینی داشته است. نگاه فوتبال ایران در مبحث بازی های دوستانه به تیم ملی محدود شده و این مورد در برنامه کاری باشگاه ها قرار ندارد. 
آنچه مشخص است اگر باشگاهی به دنبال موفقیت در رقابت های بین المللی است باید برای آن برنامه ریزی کرده و برگزاری بازی های دوستانه با تیم های کشورهای دیگر را در دستور کار خود قرار دهد. در این میان بازیکنان با کسب تجربه در بازی های دوستانه عملکرد بهتری در سطح بین المللی خواهند داشت. به طور مثال بازیکنانی چون محمد انصاری از پرسپولیس و فرشید اسماعیلی از استقلال اولین بازی بین المللی خود را مقابل تیم های الهلال عربستان و السد قطر تجربه کردند! 
طی چند سال گذشته برگزاری اردوی تیم های بزرگ فوتبال اروپا در کشور های حوزه خلیج فارس و برگزاری بازی های دوستانه با تیم های باشگاهی این کشورها، نقش ویژه ای در کسب تجربه و آمادگی روحی آنها برای موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا بازی کرده است. اگر مدیران فوتبال ایران به دنبال موفقیت در سطح فوتبال باشگاهی و لیگ قهرمانان آسیا هستند باید با برنامه ریزی مناسب و الگوبرداری از فوتبال کشورهای توسعه یافته، سطح فنی تیم های باشگاهی را به استاندارد های فوتبال حرفه ای نزدیک کنند.