ایران اسلامی به شکلی غیرقابل مقایسه با کشورهای دیگر همواره با معادلات و متغیرهای متفاوت داخلی و خارجی مواجه بوده است. در تهران صف بندی های سیاسی برای انتخابات ریاست جمهوری بهار 96 آغاز شده است.

ایران اسلامی به شکلی غیرقابل مقایسه با کشورهای دیگر همواره با معادلات و متغیرهای متفاوت داخلی و خارجی مواجه بوده است. در تهران صف بندی های سیاسی برای انتخابات ریاست جمهوری بهار 96 آغاز شده است. اگرچه یازدهمین مستاجران پاستور خود را یکه تاز رقابت های پیش رو می دانند اما در اردوگاه اصولگرایان شایعاتی درباره اجماع روی یک کاندیدا برای شکست «حسن روحانی» شنیده می شود. کاندیداتوری این چهره که اتفاقا دارای شباهت هایی به روحانی است می تواند او را به نخستین رئیس جمهوری یک دوره ای جمهوری اسلامی تبدیل کند.
مسئله تفاهم هسته ای برجام سوژه ای است که به عنوان ویترین دستآوردهای دولت یازدهم در اردیبهشت قطعا با سوال های سختی مواجه خواهد شد. مشکل اساسی دولت ظرف سال های حضور در پاستور این است که تیم اقتصادی روحانی نتوانسته از دست آوردهای ظریف بهره لازم را کسب کند. نکته دردناک برای رئیس جمهوری این است که او وارث مصیبت های دولت دهم بود و طرف های غربی به تعهدات خود عمل نکردند اما برخی وزرای دولت همانند گل به خودی تا امروز ظاهر شدند.
جمهوری اسلامی شاید از درون با کش مکش های سیاسی دست به گریبان باشد اما تهران به عنوان یک قدرت هژمون خاورمیانه در معادلات جهانی جایگاهی تاثیرگذار کسب کرده است. ایران برای رژیم سعودی و اسرائیل به کابوسی خوف انگیز تبدیل شده است؛ آنها که گمان می کردند با 8سال جنگ تحمیلی یا تحریم های خصمانه قدرت ایران را مهار خواهند کرد امروز با تهرانی مواجه هستند که نظم خود را در منطقه اجرا می کند.
دیپلماسی ظریف پارسی با تفاهم برجام اگرچه در ظاهر تحریم های اقتصادی ایران را لغو کرد اما در باطن اتفاق بزرگ تری به وقوع پیوست و مشکلات دیپلماتیک جمهوری اسلامی در عرصه جهانی برطرف شد. دشمنان منطقه ای ایران به ویژه اسرائیل و رژیم سعودی همچنان تشنه ادبیات احمدی نژاد هستند تا جمهوری اسلامی را به عنوان تهدید علیه امنیت جامعه جهانی معرفی کنند.
ورای تمام حرف و حدیث هایی که درباره منطقه گفته می شود ، توازن قدرت خاورمیانه به نفع ایران برهم خورده است. دیکتاتورهای عرب با هدایت ریاض ، اسرائیل یا حتی ترکیه تلاش می کنند سهم خود را از قدرت کسب کنند. این اتفاق در جنگ سوریه و بروز و ظهور داعش نمود یافته است اما آنها در این راه هم به بن بست خورده اند.آنهایی که زخم خورده قدرت ایران هستند با روی کار آمدن دونالد ترامپ تلاش دارند در نظم «هنری کیسینحر» ایفای نقش کنند.
آنچه که در هفته گذشته با عنوان «ناتوی عربی» بیان شده اگرچه یک تهدید علیه منافع تهران است اما یک فرصت برای ایران نیز قلمداد می شود. اعضای شورای همکاری های خلیج فارس که با ائتلاف سعودی در یمن تحقیر شده اند می دانند هزینه سنگینی در صورت تعرض به ایران باید بپردازند. زرادخانه تسلیحات لوکس عربی در جنگ میدانی حرفی برای گفتن ندارند و بیشتر به درد فیلم های تخیلی می خورند.
ترکیه که همچنان اسیر رویاهای عثمانی است گمان می کند با همراهی سعودی ها می تواند سهمی از خاورمیانه مطالبه کند. آنکارا از درون درحال فروپاشی است و آنها با هرکسی به جز ایران حاضر به معامله هستند. «رجب طیب اردوغان» در محاسبات خود همان اشتباهات «محمد مرسی» در مصر را تکرار می کند تا نه خیلی زود و نه خیلی دیر یک کودتای موفق در ترکیه به پیروزی برسد. اردوغان اگر کمی تاریخ خوانده بود می دانست که عثمانی ها توسط سعودی ها ساقط شدند و امروز در مسیر تجزیه ترکیه گام بر نمی داشت.
«بنیامین نتانیاهو» بیش از هرکسی در خاورمیانه تشنه جنگ با ایران است. او که همراه همسرش درگیر پرونده رسوایی مالی است تلاش می کند در سایه تنش با ایران خود را از مرگ نجات دهد. نخست وزیر رژیم صهیونیستی یکی از مشوقین اصلی حملات لفظی ترامپ علیه ایران است.
نکته جالب درباره نظم کیسینجری ترامپ در خاورمیانه اینجاست که روسیه هم به میزان آمریکا از بازار اسلحه خاورمیانه در حال کسب سود و منفعت است. تشدید جنگ های نیابتی خاورمیانه یا حتی تنش های نظامی محدود اتفاقی محتمل قلمداد می کند که رونق را به صنایع نظامی آمریکا می بخشد.
یک مثل قدیمی ایرانی می گوید آن که در دعوا داد و غال می کند ضربات کم تری می تواند وارد کند. تعمیم این نگاه به ترامپ موید این است که رئیس جمهوری جمهوری خواه آمریکا فعلا در حال ژست گرفتن است و در عمل اقدامی نظامی انجام نخواهد داد. موطلایی خشمگین کاخ سفید منهای تهران با دردسرهای بزرگ تری همانند چین در خاور دور و روسیه در معادلات جنگ سرد دست به یقه شده است. علاوه بر همه اینها رئیس جمهوری آمریکا در ایالات متحده فاقد مشروعیت لازم برای اعلان جنگ نظامی علیه ایران است.
براساس قانون نانوشته ، به همان میزانی که یک فرصت در معادلات جهانی می تواند به تهدید تبدیل شود. لفاظی های اخیر علیه تهران و بحث ناتوی عربی می تواند به فرصتی جدید برای ایران تبدیل شود. افزایش سرسآم آور هزینه های نظامی کشورهایی نظیر رژیم سعودی یا ترکیه درکنار کاهش درآمد آنها منجر به تضعیف شدید رقبای تهران خواهد شد. مساله اساسی اینجاست که رفتار ایران بیش از هر فاکتوری می تواند تاثیرگذار در منافع ایران باشد.