با اینکه هرساله تیم‌های باشگاهی ما با ذوق و شوق فراوان در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا شرکت می‌کنند اما کاملا معلوم است نمایندگان ما با برنامه و تدارکات مناسب پای به این مسابقات نمی‌گذارند.

با اینکه هرساله تیم‌های باشگاهی ما با ذوق و شوق فراوان در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا شرکت می‌کنند اما کاملا معلوم است نمایندگان ما با برنامه و تدارکات مناسب پای به این مسابقات نمی‌گذارند. آخرین باری که تیم پاس تهران در مسابقات قاره‌ای به عنوان نماینده کشورمان به عنوان قهرمانی نائل آمده؛ مربوط به 25 سال قبل می‌شود که پس از آن مدام تیم‌های باشگاهی ما با حسرت و افسوس در این مسابقات شرکت کرده‌اند. بعد از پاس تیم سپاهان در مقطعی کوتاه به سرمربیگری لوکابوناجیچ در مسابقات قاره‌ای خوش درخشید اما از رسیدن به جام قهرمانی بازماند و تا حدودی هم در مسابقات جام باشگاه‌های جهان دل هواداران را در بازه زمانی خاصی خوش کرد!
از سال 1371 و قهرمانی پاس تهران در آسیا با گل زیبای محسن گروسی بارها اتفاق افتاده که تیم‌های ما شایستگی قهرمانی در مسابقات قاره‌ای را داشتند و انصافا بازیکنان خوبی در برخی تیم‌های باشگاهی ما عضو بوده‌اند که با اندکی مدیریت و توجه می‌توانستیم دوباره در مسابقات باشگاهی آسیا آقایی کنیم اما افسوس که ما قدر داشته‌هایمان را نمی‌دانیم و نمی‌خواهیم از خواب غفلت هم بیدار شویم! یک سال بازیکن نداریم اما مدیر خوب داریم، سال بعد بازیکن خوب و ملی‌پوش در تیم‌های باشگاهی ما زیاد است اما مدیر خوب و کاربلد را کله‌پا کرده‌اند! و تیم با سرپرست موقت به مسابقات قاره‌ای پای می‌گذارد. یک سال لباس و کفش نداریم و سالی دیگر از پروازهای چارتر خبری نیست. آن سالی هم که پرواز چارتر مهیا می‌شود، تیم‌هایمان سرپرست ندارند و شب‌زنده‌داری می‌کنند و...
کاملا معلوم است با اندکی مدیریت و برنامه‌ریزی با همین بضاعت هم ما خیلی برتر از برخی تیم‌های آسیایی هستیم که با هزینه‌های میلیاردی پای به عرصه مسابقات می‌گذارند. ما با همین داشته‌هایمان اگر در خصوص مسائل مدیریتی خودزنی نکنیم و حداقل به یک مدیرعامل باشگاه 5 یا 10 سال زمان بدهیم؛ می‌توانیم این طلسم ناکامی در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا را خیلی حساب شده بشکنیم. متاسفانه اکثر تیم‌های ما یک فصل که موفق و قوی هستند و سهمیه مسابقات آسیایی را کسب می‌کنند؛ فصل بعدش دچار دگرگونی و هرج و مرج می‌شوند! این در حالی است که برای موفقیت در آسیا و عرصه‌های بین‌المللی باید برنامه و انسجام تیمی داشت.
در این فصل هر چهار نماینده فعلی در لیگ قهرمانان آسیا از آن تجربه لازم برای حضور در چنین آوردگاه‌هایی برخوردار نیستند که بتوانند لااقل به فینال این مسابقات دست یابند. پرسپولیس صدرنشین لیگ برتر با این که بازیکنان خوبی دارد اما ای کاش! در این تیم یک بازیکن با تراز بین‌‌المللی همچون اشکان دژاگه حضور داشت. از تجربه اندک مدیریت باشگاه پرسپولیس در عرصه‌‌های بین‌المللی که بگذریم به امکانات مالی باشگاه اشاره‌ای باید داشته باشیم که متاسفانه با تدارکات کافی به مصاف حریفان نمی‌رویم والا با اندکی حمایت و تقویت قرمزپوشان پایتخت می‌توانیم به درخشش در این جام امیدوار باشیم. استقلال بازیکنان جوان خوبی دارد اما از تجربه بسیار کم بین‌المللی برخوردارند ای کاش! منصوریان هم لااقل یک دستیار قوی اختیار می‌کرد تا لااقل تجربه بین‌المللی تیم بالا برود. ذوب‌آهن معمولا در طول این چند سال نشان داده‌ از انسجام تیمی و مدیریت سازمانی خوبی برخوردار است اما متاسفانه بازیکنان این تیم در آن سطح نیستند که بتوانند حماسه خلق کنند. قبلا نمایندگان ما با گرفتن یار کمکی برخی ضعف‌های خود را برطرف می‌کردند اما چند سالی است به خاطر برخی سختگیری‌ها و موانع از این امتیاز هم محروم شده‌ایم. از مشکلات مالی و عدیده استقلال خوزستان هم چیزی ننویسیم بهتر است!
این مصیبت یا فاجعه بزرگ فوتبال ماست که هر ساله یا مدیریت باشگاه‌ها دچار تغییر و دگردیسی می‌شوند یا بازیکنان تیم به کل عوض می‌شوند. بارها تجربه ثابت کرده تیم‌های با ثبات با مدیریت و فرصت دادن به مربیان با برنامه موفقیت‌های چشمگیری را کسب کرده‌اند. شاید هم اکنون بتوان مدعی شد تیم‌ تراکتورسازی یکی از تیم‌های منسجم و با برنامه لیگ است که با مربی و مدیر با تجربه‌اش اگر بر سر فصل بعد سهمیه بگیرد می‌تواند در آسیا حرفی برای گفتن داشته باشد اما مطمئن باشید اگر تراکتورسازی در این فصل موفق باشد ما ایرانی‌ها برای فصل آتی این تیم نقشه‌ای می‌کشیم تا تیم دچار انقلاب و دگرگونی عظیم شود! همه می‌دانیم وقتی تیمی در جمع چهار تیم بالای جدول حضور دارد مربی یا مدیر عامل حق ندارند در آن دگرگونی به وجود آورند. اما آیا ما این مسائل حیاتی و مهم را مراعات می‌کنیم؟ باشگاه‌های ما اگر صاحب ساختار و تشکیلات قوی شوند دیگر سرمربی یا مدیر عامل نمی‌توانند به صورت سلیقه‌ای تیم را متحول کنند. باشگاه‌های ما هنوز هم که هنوز است کمیته‌های فنی قوی و مستقل ندارند و همین مسائل است که دست به دست می‌دهد تا ما باز هم نگران این باشیم که آسیا برای نمایندگان کشورمان فقط زنگ تفریح است برای انجام یکی، دو سفر و تغییر آب و هوای مدیران و همراهان تیم.