آن یار کزو ، خانه ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود
دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود !
خورشید منظومه اعتدال گرایان و اصلاح طلبان، در نهایت ناباوری و به طور ناگهانی، بر بال سپیده های مهاجر ترک خاک گفت و به افلاک رفت و غم فراقش چشمه های اشکمان را که بعد از عروج ملکوتی امام امت، خمینی کبیر ، هنوز سیراب نشده بود، خشکاند .
بعد از ارتحال جانسوز خمینی کبیر، و در طول 28 سال گذشته، به عشق حضور یاران و یادگاران مخلص و مردمی آن بزرگ، در بین امتمان، نه تنها مردمک چشم هامان به مرداب ننشست، که جوشان تر، تلالؤ باورش را در برق رویداد هایی چون 2 خرداد 76 و .......... و 24 خرداد 92 به خلائق منعکس کرد .
خورشید این منظومه پر توان، پرتلاش و با انگیزه ، ((حضرت آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی)) بود، که استقامت را در قدومش به اقتدا ایستادیم، بدر و احد را در برائت عملی اش از انحصار طلبی و اقتدارگرایی و عوام زدگی و عوام فریبی درس آموز شدیم .
او ! که با شکوه و عظمتی وصف ناپذیر خرقه پشمینه دیر را، به خلعت زرینه سراچه نفروخت ، و قهرمانانه به چشمه سار نور رسید.
ای بزرگ ! ای همدل و ای همراه قافله دلهای عاشق :
هرگز رفتنت در باغچه باورمان نخواهد رست!
اینک بار امانت و تجربه گران بارت، بر دوش زخمی مان سنگین است، که از خدا مدد یاری، در یاوری نمونه هایی که برایمان نشان گذاشتی، در قفای بیرق ات را داریم .
اختران دشت تشنگی فراق، به لطف حضور بوی و ترنم آّب زلال چشمه حقیقت، برای وداع با تو، دست به دامن کوثر جماران شدند، محفلی که تجسم لطف و صفای معشوق است .
جماران : تو همه ی آنی که تاریخ در او خلاصه مردانگی ها و عظمت ها و صفا و پاکی ها را از جای جای بستر حیات از قرن ها تا 14 خرداد 1368 و از آن زمان تا کنون به وام گرفته است و چه شایسته شد و به جا، که عاشقان امام (ره) در جماران با بزرگ مرید آن تاریخ ساز دوران و مراد مردمان به وداع بنشینند .
جماران! بار دیگر ما را بر بال سپید مرغ مهاجر امروزمان، هاشمی قهرمان، بنشان و دمی به خلوت پیر و مرادمان خمینی کبیر (ره) و مهمان تازه اش، ببر، که تن زخمی ما را مرهم لطف معشوق دواست. بی تردید، تن خسته و روح آزرده هاشمی از درد مشترک مان با آن بزرگ حرف هایی دارد، که گرچه برای ما تازه نیست، اما تسکین دردهایمان است که بدانیم، (( او))، می داند !
جماران : همواره در دریای اندیشه مسافر این راهیم و به خلوتگاهش سراسیمه ایم که جلوت لطف را جرعه کنیم.
غروب خورشید زندگانی حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی، که با ژرف اندیشی، آزادگی و آزاد اندیشی را نصیب خود کرد، دردی است جانکاه، این مصیبت عظیم را به آزادگان و آزاد اندیشان و دغدغه داران انقلاب و جمهوری اسلامی، خاندان صبور و مقاوم اشان و مردم ایران تسلیت می گویم. باشدکه روح بلند آن بزرگ در جنت المأوا ، ودیعه شفاعت در عقبات قیامت مان باشد .
حیف شد از دست ما رفت آن عزیز
آن توانا، آن بزرگ !

*عضو مؤسس ، هیئت مدیره و دبیر انجمن روابط عمومی ایران