محمود احمدی نژاد در آخرین گفت و گوی تلویزیونی خود که سه شنبه شب از شبکه یک سیما پخش شد بار دیگر به تکرار اظهارات پیشین خود پرداخت و این بار علاوه بر نسبت دادن مشکلات کشور به عوامل مبهم داخلی، تحریمهای دشمن را نیز به صراحت یکی دیگر از عوامل بروز مشکلات بویژه در حوزه اقتصاد برشمرد. نسبت دادن مشکلات کشور به عوامل نامعلوم از نخستین سال روی کار آمدن دولت فعلی توسط رییس دولت آغاز شد و وی به طرح مباحثی همچون مافیای اقتصادی پرداخت تا مشکلات موجود در کشور را به گروههای مافیایی نامعلوم نسبت دهد. این موضوع از صنعت نفت کلید خورد اما در همان زمان سید کاظم وزیری هامانه اولین وزیر نفت دولت نهم، صراحتا مافیا را در نفت زیر سوال برد و پس از مدت کوتاهی هم برکنار شد. او پس از برکناری هم به صراحت گفت آقایان قصد داشتند با طرح مبحث مافیای نفتی، صنعت نفت را شخم بزنند. از آن زمان حدود ۷ سال سپری می شود اما خبری از مافیای نفت نیست و همچون مقوله آوردن پول نفت بر سر سفره های مردم، این موضوع هم به فراموشی سپرده شد. همان روزها، احمدی نژاد اعلام کرد که اسامی مفسدان اقتصادی را در جیب دارد و به زودی آن را فاش خواهد کرد. البته افشای اسامی داخل جیب کت ایشان به دولت نهم قد نداد و به دولت دهم موکول شد. احمدی نژاد در اواسط کار دولت دهم اعلام کرد اسامی مفسدان را به دستگاه قضایی داده اما از این موضوع هم هیچ چیز عاید مردم نشد چرا که در همان زمان دستگاه قضایی اعلام کرد هیچ اسمی از رییس جمهور دریافت نکرده است. البته مدتی بعد وقتی حمایتهای صریح نزدیکان رییس جمهور از مفسدان اقتصادی آشکار شد، دولت نه تنها علیه دادگاه مفسدان موضع گیری کرد بلکه موضوع افشای اسامی مفسدان را هم به دست فراموشی سپرد. حالا با گذشت هفت سال از آغاز به کار دولت احمدی نژاد، او همچنان تمام مشکلات کشور بویژه مشکلات اقتصادی را به گردن عوامل مبهم و نامعلومی می اندازد که هیچ گاه عزمی هم برای معرفی آنها به مردم وجود نداشته و در آخرین گفت و گوی تلویزیونی رییس جمهور نیز این چرخه باطل تکرار شد. جالب اینجاست که علیرغم دست داشتن رییس دفتر و معاون اول رییس جمهور در دو پرونده مهم اقتصادی یک دهه اخیر کشور، او باز هم در مقابل دوربینهای تلویزیونی، دولت خود را پاک دست ترین دولت برمی شمارد و تمام آنچه دستگاه قضایی انجام داده زیر سوال می برد. از همه اینها گذشته، احمدی نژاد در گفت و گوی تلویزیونی اخیر خود بیش از ده بار به صراحت یکی از عوامل اصلی مشکلات داخلی کشور بویژه در عرصه اقتصادی را فشار دشمن از ناحیه تحریمها ارزیابی کرد تا ناکارآمدی دولت در کنترل وضعیت اقتصادی کشور را حاصل دو عامل دستهای پنهان داخلی، و تحریمهای خارجی بداند و شانه از زیر بار مسولیت خالی کند. حتی در مورد افزایش نرخ سود بانکی که سرانجام در سال گذشته با تایید او انجام شد، مسولیت را از خود ساقط کرد و گفت هنگامی که در سفر آمریکای جنوبی بوده جوسازی کرده و به او فشار آورده اند و او علیرغم آنکه می دانست افزایش سود بانکی آثار نامناسبی دارد، پذیرفته که این کار انجام شود تا بدینوسیله مشخص شود هر آنچه در دولت صورت گرفته و اثر خوبی داشته به دلیل دستورات آقای احمدی نژاد بوده و هر آنچه مشکل ساز شده – که تعدادشان کم هم نیست – حاصل عوامل نامعلوم داخلی و تحریم دشمن و برخی همکاران او در دولت بوده است! آقای احمدی نژاد در آخرین گفت و گوی تلویزیونی خود اظهاراتی تکراری بر زبان آورد که هیچ فایده ای حتی برای روشنگری افکار عمومی نداشت. معلوم نیست اتفاقاتی که در زمان تصدی هفت ساله آقای احمدی نژاد بر دولت رخ داده اگر در زمان دولت اصلاحات صورت می گرفت چه سرنوشتی برای دولت خاتمی قابل تصور بود. در طول هشت سال دولت خاتمی حتی یک بار فساد اقتصادی برای نزدیکان دولت ثابت نشد و در مورد دادگاه غلامحسین کرباسچی شهردار وقت تهران هم سرانجام از آن پرونده عظیم چیز دندان گیری عاید مخالفان اصلاحات نشد. تورم به مرز ده درصد کاهش یافت ونرخ ارز به ثبات نسبی رسید. در عرصه سیاست خارجی تنش زدایی به نتایج عملی منجر شد و در عرصه اجرایی، هیچگاه هیچ سواستفاده ای توسط دولتمردان و نزدیکان آنان صورت نگرفت. هیچگاه در دولت اصلاحات علیه روحانیت و مرجعیت موضعی اتخاذ نشد و البته از خانه نشینی ۱۰ روزه رییس دولت هم خبری نبود.هر کدام از اتفاقاتی که از ناحیه دولت احمدی نژاد در این هفت سال رخ داده اگر در دولت اصلاحات رخ می داد، کفن پوشان به خیابانها می ریختند و پروسه ساقط کردن دولت را کلید می زدند. اما در این دوره، علاوه بر مشکلات اقتصادی بیشمار و نرخ بالای تورم و بیکاری و وعده های بی سرانجام، رییس دولت به صراحت، ناکامی ها را به گردن عوامل مبهم داخلی و تحریمهای دشمنان خارجی می اندازد، دولتمردان با نظر مراجع در مورد مسایل مختلف همچون حجاب یا ورود زنان به ورزشگاهها مخالفت می کنند، برای نزدیکترین و کلیدی ترین یاران رییس دولت، پرونده های میلیاردی فساد اقتصادی در دادگاهها به جریان می افتد، رییس دولت، مجلس را در راس امور نمی داند و حتی برای نشان دادن مخالفت خود با نظر رهبری به خانه نشینی ۱۰ روزه می رود و... اما نه تنها خبری از کفن پوشان نیست بلکه دولت در نقش یک مدعی ظاهر می شود. البته تعجبی نیست چرا که ماموریت کفن پوشان ساقط کردن هر دولتی نیست. ماموریت آنها با پایان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی پایان یافته بود.