در چند روز گذشته با اعلام آغاز به کار گشت‌هاي نامحسوس نيروي انتظامي، جر وبحث‌هاي فراواني در ميان مردم و شبکه‌هاي اجتماعي درگرفت. موافقان ومخالفان اين طرح هريک، دلايل و استدلالات خود را داشتند. برخي گشت‌هاي نامحسوس را براي پالودن چهره شهر از رفتار نا به هنجار و بزک‌هاي چشم آزار و آلودگي صوتي برخي خودروها و... ضروري مي‌شمردند و شماري ديگر با نظر به نامحسوس بودن ماموراني که وظيفه تذکر به شهروندان را دارند، اين گشت‌ها را بيشتر مايه دامن زدن به اتمسفر بدبيني و نگراني در جامعه قلمداد مي‌کردند و زيان‌هاي گشت ارشاد را از محاسنش بيشتر مي‌دانستند و با ادامه فعاليت اين گشت‌ها به جد مخالف بودند!

اما ازهمه اين استدلالات که بگذريم، به يک علت بزرگ، گشت‌هاي ارشاد دست کم با سبک وسياق کنوني اش، يک آسيب بزرگ براي جامعه به دنبال دارد. توضيح آن که: اگر سري به آرشيو رسانه‌ها بزنيم و قدري در صفحات حوادث روزنامه‌ها درنگ کنيم، به روشني درمي‌يابيم که انواع واقسام کلاشي‌ها و کلاهبرداري‌ها در پوشش ماموران مخفي و لباس شخصي انجام گرفته است. دزداني که با جعل کارت نيروي انتظامي‌و در پوشش مامور لباس شخصي، گوش بسياري از شهروندان را بريده‌اند و حتي دست به تجاوز وجنايت نيز زده‌اند! با اين وصف، با حضور ماموران گشت ارشاد وبا توجه به تجربيات سال‌هاي گذشته، هيچ بعيد نيست که کلاشان فرصت را مغتنم شمرده و با جعل کارت نيروهاي گشت ارشاد، به خيابان‌ها سرازير شوند و کلاه از سر خلايق بردارند. کلاه برداري‌هايي که شايد به بهاي از چشم افتادن گشت‌هاي ارشاد تمام شود!

در روزها وسال‌هاي نخست پيروزي انقلاب اسلامي ‌و فعاليت‌هاي تروريستي گروهک‌هاي معاند نظام وجنگ خياباني که اين گروه‌ها در کوچه وخيابان بر عليه مردم به راه انداخته بودند، نياز به عمليات‌هاي سري و پوشش‌هاي امنيتي براي نيروي انتظامي‌ و امنيتي‌ از نان شب واجب تر بود. در آن سال‌هاي پُر دلهره، که مرز باريکي ميان دوست و دشمن وجود داشت و هر لحظه بيم خرابکاري در فلان ميدان شهر و بهمان خيابان و محله مي‌رفت، نيروهاي از جان گذشته‌اي که با لباس‌هاي مبدل و گهگاه در پوشش‌هاي مجازي، کوچه به کوچه ومحله به محله را به دنبال خرابکاران از پاشنه مي‌گذراندند، جزو خاطرات فراموش ناشدني مردمي‌هستند که در آن سال‌ها در شهرهاي بزرگ وبه ويژه پايتخت، روزگار مي‌گذراندند. امروز اما، خوشبختانه، سال‌ها است که از آن سال‌هاي پر بيم به سلامت گذر کرده‌ايم و در درياي طوفاني خاورميانه جزو امن ترين مناطق هستيم. پس در چنين حال وهوايي، سرازير کردن چند صد تن نيرو با لباس‌هاي شخصي در جامعه‌اي که از نعمت امنيت برخوردار است، تنها به جو ناامني و سوء‌ظن در ميان شهروندان دامن مي‌زند و بي‌جهت فضاي شهر را امنيتي و دلهره‌آور مي‌سازد. نيروهاي لباس شخصي در برهه‌اي از زمان و البته امروز هم نقش مهمي‌ در امنيت کشور بازي مي‌کنند و در اين نکته سرسوزني ترديد وتزلزل روا نيست اما، قرار نيست ما در هر ماجرايي (مثلا مبارزه با بدپوششي) از ماموران لباس شخصي بهره ببريم. نيروهاي مخفي و لباس شخصي براي اهداف مهم تر و فني تري در جامعه تربيت مي‌شوند و جنس کارشان از جنس مبارزه با بد حجابي و... نيست!