شرکت در انتخابات یک حق است. هر کسی می تواند از این حق خود استفاده کند یا نکند. اجباری برای هیچکس نیست و برای من هم نظر افرادی که تمایلی به شرکت در انتخابات ندارند محترم است. اما من در انتخابات شرکت می کنم.

شرکت در انتخابات یک حق است. هر کسی می تواند از این حق خود استفاده کند یا نکند. اجباری برای هیچکس نیست و برای من هم نظر افرادی که تمایلی به شرکت در انتخابات ندارند محترم است. اما من در انتخابات شرکت می کنم. نمی خواهم فرصتی را که برای بهبود امور – هرچند اندک – وجود دارد از دست بدهم. یادم هست سال 1384 شرکت نکردن خیلی از ما در انتخابات ریاست جمهوری موجب شد فردی همچون محمود احمدی نژاد رییس جمهور شود و هشت سال طول کشید تا برسیم به جایی که فردی را انتخاب کنیم که شرایط ما را وضع هشت سال قبل برگرداند. نمی خواهم این وضع تکرار شود. آن زمان که احمدی نژاد رییس جمهور شد، فرزند من هنوز به دنیا نیامده بود و وقتی احمدی نژاد رفت، فرزند من می خواست وارد کلاس اول دبستان شود. به خودم گفتم من که در هر دو انتخابات ریاست جمهوری، شرکت کرده بودم. هم به هاشمی رفسنجانی رای دادم و هم میرحسین موسوی. حتی در انتخابات مجلس نهم که خیلی از اصلاح طلبان در آن غایب بودند رای دادم. اگر در این انتخابات ها شرکت نکرده بودم به فرزندم چه می گفتم؟ اینکه گوشه ای نشستم و نظاره گر اوضاع بودم؟ اینکه حتی یک قدم هم برنداشتم؟ انتخاب دکتر حسن روحانی به ریاست جمهوری با 71 صدم درصد بیش از نیمی از آرا نشان داد که چقدر کار مهمی کردند تک تک افرادی که در انتخابات شرکت کردند و اگر تعداد کمی از آنهایی که مشارکت کرده بودند، در انتخابات شرکت نمی کردند الان نه از برجام خبری بود و نه از لغو تحریم. در مجلس وقتی محمدعلی نجفی وزیر پیشنهادی کابینه روحانی فقط با یک رای از وزارت محروم شد با خودم گفتم گاهی یک نفر هم چقدر می تواند مهم باشد...ای کاش درس بگیریم از این تجربیات. یادمان نرود تک تک آرای ما مهم است. حتی یک اصلاح طلب بیشتر در مجلس باشد، به نفع همه ماست که تازه پس از یک دوره هشت ساله تحریم و تحقیر و تورم و توهم، داریم نفسی تازه می کنیم. من به لیست امید در هر دو انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رای می دهم تا با حمایت از تاکتیک انتخاباتی اصلاح طلبان، نقشه های اصولگرایانی را که هشت سال در دولت و 12 سال در مجلس فقط حرف زدند و کارنامه ای از عملکرد خود ارائه ندادند بی اثر کنم. من رای می دهم تا پوپولیسمی که در تیترهای اول خشن این روزهای روزنامه کیهان جلوه گر شده و در سخنان امثال بذرپاش دیده می شود که همچون احمدی نژاد از یارانه به مثابه حق مردم سخن می گویند و پرونده های فساد مالی دولت قبل را فراموش کرده اند، به مجلس یازدهم راهی نداشته باشد. من رای می دهم تا بتوانم چند سال بعد در مقابل فرزندم سرم را بالا بگیرم و بگویم وجدانم راحت است که من هر کاری توانستم – حتی با دادن یک برگ رای - انجام دادم تا آینده بهتری برای تو بسازم...من در انتخابات هفتم اسفند شرکت می کنم تا پوپولیسمی که هدفش عوام فریبی است به مجلس راهی نداشته باشد.