هاشمی فردی نواندیش، آزادمنش و با قابلیت‌های انطباق باتحولات و دستاوردهای نوین جهان بوده و هست، مثل و مانند او در چنین زمانی در کشوریافت نمی‌شود. اکنون که در آستانه هشتاد سالگی قرار دارد با توجه به شرایط حاکم درقلمرو و ریاست، اجتماع، اقتصاد و فرهنگ و واقعیت‌های کنونی کشور که به نوعی الیگارشي و آریستوکراسی و تصمیمات و سیاست‌گذاری‌های نابخردانه و پر مخاطره و تهدیدآمیز انجامیده، آیا به مصلحت هاشمی و کشور است که در چنین آشفته بازار و تفکر کودکانه‌ای که سیاست‌هاي گذارا و خام‌اندیش در ذهن می‌پروراند و تنها به فکر ماندن در پست ومقام و دارا بودن مسئولیت‌های عالی افتخار می‌کنند، قدم به عرصه‌ای که به قول شاعرخراسانی (نیمش نام و نیمش ننگ است) بگذارد.
در چهار سال اخیر هاشمی با هجمه‌ای از ناسزاها ،تهمت‌هاوانواع القاب و عناوین ریز و درشت ناپسند مواجه گشته که تحمل و بردباری این مردبزرگ قابل تحسین است.اکنون نزدیک به یک ماه به انتخابات باقی مانده و ثبت نام کاندیداهای انتخابات به پایان رسیده است. توده‌های مردم و لایه‌های اجتماعی به ویژه دهک‌های درآمدی متوسط و پایین‌تردر حال حاضر به لحاظ موج گرانی‌ها که نتیجه حذف ارز مرجع از بسیاری از کالاهای اساسی وضروری و تشدید تحریم‌های بین‌المللی چنان سفره‌هایشان خالی شده که مشارکت آنها رادرانتخابات سرنوشت ساز خود پر ابهام‌تر میکند.تعدد و رنگین‌کمان کاندیدهایی که از گروه‌های مختلف به چشم می خورد ،خود عامل آشفتگی و پراکندگی و سرگردانی آرای مردم می گردد.
رئیس دولت دهم در این هشت سال به ویژه در چهار سال دوم، خواسته یا ناخواسته ، کشور را به سوی قطب‌بندی میان حاکمیت و مردم سوق داده و فضای عمومی کشور با انحراف افکار عمومی به سوی کینه و نفرت نسبت به دلسوزان و فرهیختگان نظام کشیده شده است.
هاشمی مرد اعتدال و اصلاح و قائل به تغییرات درتمامی زمینه‌های کشور داری است و نگاه او به موضوعات مختلف یک نگاه افراطی نیست و در سیاست منطقه‌ای و بین‌المللی به جای ایجاد تنش و تهدید به دنبال ایجاد فرصت و تعامل است و آنگونه منش امروز برای بسیاری جریانات سیاسی به ویژه اصول‌گرایان و حتی بعضیاز نخبگان اصلاح طلب قابل هضم نیست و آمدن او را با اما و اگرهای زیادی روبه رو میکند.
هاشمی که روزگاری از طرف رهبر انقلاب اسلامی ،حضرت امام خمینی (ره) عنوان ذخیره انقلاب به او داده شده بود، اکنون زیر آماج اتهامات و بدگویی‌ها عامل انحراف و فتنه معرفی می شود که بی محابا از بعضی تریبون ها و رسانه ها شخصیت او را مورد حمله قرار می دهند. وضعیت کشور از نظر سیاسی در مجامع بین المللی به ویژه غرب و اعراب همانند سالهای آخر جنگ، کشور را در معرض خطراتی قرارداده که با جنگ نرم علیه کشور آغاز و با تحریم ها ادامه داشته و بی توجه به عواقب پافشاری های بی مورد که حتی قطعنامه های شورای امنیت را کاغذ پاره ای بیش نمی دانند، خدای ناکرده شرایط را مستعد یک جنگ تمام عیار نظامی خواهد کرد. حال با این تفاصیل آیا هاشمی که دیگر آن مرد شاداب، پرنفوذ و سرنوشت سازدهه ۶۰ و ۷۰ نیست، می‌تواند با آمدنش سکانداری کشتی طوفان زده‌ای که هر آن احتمال خطر غرق شدنش می‌رود را به عهده بگیرد، به ساحل نجات برساند.
از طرفی هاشمی علی‌رغم ذهنیت ها و شائبه‌هایی که در بسیاری از مردم از او وجود دارد، در چندین برهه کشور را از بلاهایی که هر آن احتمال وقوع آن می‌رفت همچون یک سیاستمداری کار کشته به صورت مستقیم پا به میدان گذاشت و کشوررا از خطر وقوع جنگ و تهدید رهانید.
در دوران پذیرش قطعنامه ۵۹۸ هاشمی بود که عقلانیت را فدای احساسات نکرد و با مدیریت صحیح و از سر دلسوزی و جلوگیری از نابودی کشور، به خیال پردازی های ناپخته‌هایی که با شعار و هیجان زدگی به ادامه جنگ نظر داشتند؛ زنجیره حوادث پس از جنگ را به خوبی تمیز و تشخیص داده بود و تهدید صدام به استفاده ازسلاح شیمیایی از حلبچه به جنوب ایران، سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس توسط آمریکا، حمله ایالات متحده به عراق به بهانه یافتن سلاح اتمی، هم ردیف قرار دادن ایران در سطح عراق و کره شمالی به عنوان کشورهای محور شرارت چه پیش‌بینی هاشمی نبود ولی وی تشخیص داده بود که تلقی آمریکا و متحدانش و اعراب هم پیمان آنها از ایران کانون تهدید منافع جهان است و در جهت برخورد با این کانون همه گونه تهدید و تحریم از سوی قدرت های بزرگ امکان پذیر بود، هاشمی بود که با سیاست و تدبیر آرامش نسبی را به کشور برگرداند و در سطح بین‌المللی وجهه‌ای تقریبا مناسب برای کشور ایجادکرد.
حال که عزم و اراده هاشمی بر آمدن در صحنه باشد با توجه به رنگ و لعاب‌هایی که هنوز از سالهای دور در وی موجود است به یاری خداوند بزرگ و با مدد و بسیج همه دلسوزان و نخبگان سعی شود که از همه توان خود برای محقق ساختن این مرد اسطوره استفاده نمایند تا نگارنده کتاب امیرکبیر به سرنوشت قهرمان کتابش مبتلا نشود ؛ اگر چه اسطوره ها را نه می توان حذف کرد و نه فراموش می شوند.
*دبیر کل حزب فرزندان ایران و دبیر جبهه اعتدال گرایان
در چهار سال اخیر هاشمی با هجمه‌ای از ناسزاها ،تهمت‌هاوانواع القاب و عناوین ریز و درشت ناپسند مواجه گشته که تحمل و بردباری این مردبزرگ قابل تحسین است.اکنون نزدیک به یک ماه به انتخابات باقی مانده و ثبت نام کاندیداهای انتخابات به پایان رسیده است. توده‌های مردم و لایه‌های اجتماعی به ویژه دهک‌های درآمدی متوسط و پایین‌تردر حال حاضر به لحاظ موج گرانی‌ها که نتیجه حذف ارز مرجع از بسیاری از کالاهای اساسی وضروری و تشدید تحریم‌های بین‌المللی چنان سفره‌هایشان خالی شده که مشارکت آنها رادرانتخابات سرنوشت ساز خود پر ابهام‌تر میکند.تعدد و رنگین‌کمان کاندیدهایی که از گروه‌های مختلف به چشم می خورد ،خود عامل آشفتگی و پراکندگی و سرگردانی آرای مردم می گردد.
رئیس دولت دهم در این هشت سال به ویژه در چهار سال دوم، خواسته یا ناخواسته ، کشور را به سوی قطب‌بندی میان حاکمیت و مردم سوق داده و فضای عمومی کشور با انحراف افکار عمومی به سوی کینه و نفرت نسبت به دلسوزان و فرهیختگان نظام کشیده شده است.
هاشمی مرد اعتدال و اصلاح و قائل به تغییرات درتمامی زمینه‌های کشور داری است و نگاه او به موضوعات مختلف یک نگاه افراطی نیست و در سیاست منطقه‌ای و بین‌المللی به جای ایجاد تنش و تهدید به دنبال ایجاد فرصت و تعامل است و آنگونه منش امروز برای بسیاری جریانات سیاسی به ویژه اصول‌گرایان و حتی بعضیاز نخبگان اصلاح طلب قابل هضم نیست و آمدن او را با اما و اگرهای زیادی روبه رو میکند.
هاشمی که روزگاری از طرف رهبر انقلاب اسلامی ،حضرت امام خمینی (ره) عنوان ذخیره انقلاب به او داده شده بود، اکنون زیر آماج اتهامات و بدگویی‌ها عامل انحراف و فتنه معرفی می شود که بی محابا از بعضی تریبون ها و رسانه ها شخصیت او را مورد حمله قرار می دهند. وضعیت کشور از نظر سیاسی در مجامع بین المللی به ویژه غرب و اعراب همانند سالهای آخر جنگ، کشور را در معرض خطراتی قرارداده که با جنگ نرم علیه کشور آغاز و با تحریم ها ادامه داشته و بی توجه به عواقب پافشاری های بی مورد که حتی قطعنامه های شورای امنیت را کاغذ پاره ای بیش نمی دانند، خدای ناکرده شرایط را مستعد یک جنگ تمام عیار نظامی خواهد کرد. حال با این تفاصیل آیا هاشمی که دیگر آن مرد شاداب، پرنفوذ و سرنوشت سازدهه ۶۰ و ۷۰ نیست، می‌تواند با آمدنش سکانداری کشتی طوفان زده‌ای که هر آن احتمال خطر غرق شدنش می‌رود را به عهده بگیرد، به ساحل نجات برساند.
از طرفی هاشمی علی‌رغم ذهنیت ها و شائبه‌هایی که در بسیاری از مردم از او وجود دارد، در چندین برهه کشور را از بلاهایی که هر آن احتمال وقوع آن می‌رفت همچون یک سیاستمداری کار کشته به صورت مستقیم پا به میدان گذاشت و کشوررا از خطر وقوع جنگ و تهدید رهانید.
در دوران پذیرش قطعنامه ۵۹۸ هاشمی بود که عقلانیت را فدای احساسات نکرد و با مدیریت صحیح و از سر دلسوزی و جلوگیری از نابودی کشور، به خیال پردازی های ناپخته‌هایی که با شعار و هیجان زدگی به ادامه جنگ نظر داشتند؛ زنجیره حوادث پس از جنگ را به خوبی تمیز و تشخیص داده بود و تهدید صدام به استفاده ازسلاح شیمیایی از حلبچه به جنوب ایران، سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران در خلیج فارس توسط آمریکا، حمله ایالات متحده به عراق به بهانه یافتن سلاح اتمی، هم ردیف قرار دادن ایران در سطح عراق و کره شمالی به عنوان کشورهای محور شرارت چه پیش‌بینی هاشمی نبود ولی وی تشخیص داده بود که تلقی آمریکا و متحدانش و اعراب هم پیمان آنها از ایران کانون تهدید منافع جهان است و در جهت برخورد با این کانون همه گونه تهدید و تحریم از سوی قدرت های بزرگ امکان پذیر بود، هاشمی بود که با سیاست و تدبیر آرامش نسبی را به کشور برگرداند و در سطح بین‌المللی وجهه‌ای تقریبا مناسب برای کشور ایجادکرد.
حال که عزم و اراده هاشمی بر آمدن در صحنه باشد با توجه به رنگ و لعاب‌هایی که هنوز از سالهای دور در وی موجود است به یاری خداوند بزرگ و با مدد و بسیج همه دلسوزان و نخبگان سعی شود که از همه توان خود برای محقق ساختن این مرد اسطوره استفاده نمایند تا نگارنده کتاب امیرکبیر به سرنوشت قهرمان کتابش مبتلا نشود ؛ اگر چه اسطوره ها را نه می توان حذف کرد و نه فراموش می شوند.
*دبیر کل حزب فرزندان ایران و دبیر جبهه اعتدال گرایان