همچنان بر این باورم که مهمترین شاخصه انتخابات اخیر، تولد «ضلع سوم» بود. زایش ضلع سوم، تحولاتی در پی خواهد داشت که فراتر از کابینه با همه اهمیتش خواهد بود.
در این حال، اگر کابینه را ملاک قرار دهیم، کابینه نیز خود پلی است به دو ضلع دیگر، و شاکله آن باید بتواند در قالب میانجی ایفای نقش کند. ممکن است ضرورتا همه کسانی که در یک تیم قرار می‌گیرند بهترین افراد پست خودشان نباشند و ما با انتخاب مربی تیم تفاوت نظر جدی داشته باشیم. اما، دشواری‌های انتخاب در یک جامعه پر شکاف با مراکز مختلف قدرت باید مد نظر قرار گیرد.
البته دولت می‌توانست و می‌تواند در گفت‌وگو با مردم و شفاف ساختن فرآیند‌ها، و با کاربست تیم رسانه‌ای حرفه‌ای و جامع الاطراف، فضای عمومی را برای نیل به خیر مشترک خود و مردم تسهیل کند. مردم نیز به خوبی می‌دانند، عملکرد کابینه نظیر یک تیم ورزشی و مربی‌اش پس از فرصت مناسب قابل سنجش است. به یاد آوریم که ایران عزیز ما به کدام سو روانه بود؟ به یاد آوریم که گفته بودیم «اگر انتخاب آقای پزشکیان ۵ درصد هم بهبود ایجاد کند، بهتر از صفر درصد یا بدتر شدن وضعیت است».
عرصه سیاست، عرصه عشق و نفرت نیست و نیازمند شکیبایی استراتژیک است. انتقادها، موهبت و موجب شکل‌گیری فضای گفت‌وگو است و از آقای پزشکیان و دولت ایشان انتظار می‌رود مد نظر قرار دهند. این که با فیلترهای معیوب، کشور را از انتخاب انسان‌های درجه یک نظیر دکتر ظریف و بسیاری دیگر محروم کنند جای تاثر بسیار دارد و باید اصلاح شود. اما مراقب شمشیرهای آخته باشیم که گلوی کل و جزء ضلع سوم را یک جا به تیغ جفا نکشند. هجوم بی قاعده، خلاف آینده نگری و مروت و مصلحت است. بیدار باشیم، هجمه به دولت یک ماهه آن هم در لحظه شکل‌گیری نطفه آن، موجب ناقص الخلقه شدن این پدیده نگردد. این نه به نفع توسعه کشور و به نفع شما و نه اضلاع دیگر است. اگر هرکس اسب خود را بتازاند و سهم خود را مطالبه، و با رادیکال‌ترین ادبیات، دیگری را قیمه کند، توازن رویایی بیش نخواهد بود. جریانات سیاسی کشور فراموش نکنند آقای پزشکیان کاندیدای مستقلی بوده‌اند که همه پذیرفته‌ایم از ایشان حمایت کنیم تا ایران از این پیچ خطرناک تاریخی به سلامت عبور کند. اگر آبرویی گذاشته‌ایم برای ایران گذاشته‌ایم، و آقای پزشکیان نیز باید آبروی ایران باشد.