نام محمد جواد ظریف با حضور در عرصه دیپلماسی و نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل بر سرزبان‌ها افتاد. اوج درخشش او به هنگام تصدی وزارت خارجه و مدیریت عالی و تسلط خیره‌کننده او در مذاکرات پیچیده و نفس‌گیر مربوط به برجام، رقم خورد.
او با دانابی تمام بر روابط بین‌الملل و فرزانگی کامل در فن مذاکره و با هنر دیپلماسی در این میدان کاملا نابرابر برای دفاع از حقوق مسلم ملت ایران و ملغی کردن قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل که در دوران دولت هزاره سوم اتفاق افتاده بود و برداشتن یا حداقل کاهش فشارهاي روز افزون سازمان بین‌المللی انرژی اتمی، با قامتی استوار همچون کوه بیستون و زبانی گویا و رسا با شش قدرت جهانی پنجه در پنجه افکند و به گواه تاریخ و مستندات مذاکرات، دکتر ظریف یکه تنه تمام دنیای غرب را حریف بود و نامی ماندگار در تاریخ دیپلماسی جهان نزد دوستان و دشمنان به یادگار گذاشت و شاهکار برجام را به ثبت رساند.
علاوه بر قدرت‌های جهانی، محور عبری و مرتجعین عرب منطقه نیز مستقیما در کنار ۵ به علاوه یک قرار گرفتند. مشکل دکتر محمد جواد ظریف و تیم مذاکره کننده هسته‌ای کشورمان تنها محورهای «غربی-عبری و عربی» نبودند؛ بلکه همزمان با آنها، عده‌ای در داخل کشور کمر همت به مقابله و رویارویی با سردار سربلند عرصه دیپلماسی کشور بسته و شمشیرهای خود را از روبرو بسته و در کمال تعجب بجای دشمنان این ملک و ملت، بر این فرزند برومند خویش فرود می‌آوردند.
این خط تخریب علاوه بر سخنرانی‌ها و تهیه برنامه‌ها و نوشتن مقالات علیه دکتر ظریف، جمعی از نمایندگان اصولگرای مجلس بارها او را به مجلس فرا خواندند. هنوز خستگی مذاکرات فشرده‌اش با طرف‌های غربی از تن بدر نکرده بود که می‌بایست در مجلس حاضر و به سوالات مکرر آنها پاسخ می‌داد. در آن دوران یکی از وزرایی که بیشترین رفت و آمد را به مجلس داشت، وزیر خارجه کشور بود.
مخالفت با دکتر محمدجواد ظریف تازگی نداشته و مرثیه‌ای از مثنوی هفتاد منی است که هر چه او در عرصه جهانی و برای دفاع از حقوق ملت شریف ایران تلاش و مجاهدت بیشتری به عمل می‌آورد، به همان میزان توسط عده‌ای در داخل کشور مورد حمله قرار می‌گرفت و از هر سو تیر‌های کینه و عقده را به سوی این فرمانده شجاع و دلیر عرصه میدان دیپلماسی روان می‌کردند .
کار بجایی رسید که مقام معظم رهبری صراحتا تیم مذاکره کننده که تحت مدیریت و راهبری محمد جواد ظریف قرار داشت را متدین، امین، شجاع و انقلابی خطاب کرد. القابی که معظم له تا آن تاریخ به هیچ وزیر خارجه و تیم‌اش نداده بود.
ظریف با هتاکی‌ها، تهمت‌ها وحملات بی‌وقفه حتی در گرماگرم مذاکره بر سر منافع ملی ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران بیگانه نیست. اما این مخالفت‌ها و شعارها نه تنها قدر او را نزد مردم کاهش نداد، بلکه هر چه مخالفانش او را آزردند، او بیشتر مورد اقبال افکار عمومی قرار گرفت و عزیز ملت گردید و نزد وجدان‌های بیدار و انسان‌های با انصاف و آنانی که دل در گرو آبادانی و عزت این مُلک و ملت داشتند، عزیزتر شد.
برای اثبات این مدعا نیازی نیست خیلی به عقب برگردیم و یا جای دوری برویم.کافی است تا نقش؛ اگر نگوییم بی‌نظیر اما کم نظیر او را در کارزار تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری چهاردهم یادآوری کنیم.
او برای توفیق دکتر مسعود پزشکیان و آینده ایران، استان به استان عزیمت کرد و بیش از پیش و روز به روز مورد استقبال آحاد مردم قرار گرفت. تاریخ این کشور و فصل مربوط به انتخابات آن، هرگز حرکت تاریخی یکی از مردان بزرگ این سرزمین را نه تنها فراموش نخواهد کرد بلکه بی‌تردید از محمد جواد ظریف به نیکی و بزرگی یاد خواهد نمود.
ظریف اینک با تکیه بر ریاست شورای راهبردی انتخاب وزرا و روسای سازمان‌های دولت چهاردهم، نشان داده است که برای سربلندی ایران عزیز از هیچ کوششی فرو گذار نخواهد کرد.آن سخنرانی‌های تاریخی و تبیین و روشنگری درباره نقش یک جریان خاص در ضربه به منافع ملی کشور و اینک نیز تمام قد ایستادن در کنار منتخب ملت ایران، از دیدگاه مخالفانش کم جرم و گناهی نیست.
لذا او می‌داند زین پس باید تاوان دانایی و فرزانگی و هزینه کنار اکثریت مردم ایستادن و دفاع از حقوق تمام ایرانیان را نمودند، بپردازد.
مخالفان ظریف برآنند تا به هر طریق که میسر می‌شود او را ساکت و در نهایت منزوی نمایند. نخبه‌کشی و ترور شخصیتی به منظور انزوا و گوشه نشین کردن شخصیت‌های برجسته و خادم ملت، طنز تلخ و خسارت بار تاریخ پر فراز و فرود این کهن سرزمین است.
امامت جمعه در طلیعه خطبه‌های خود، مردم و نمازگذران را به رعایت تقوای الهی دعوت می‌کند؛ از این‌رو نماز جمعه تجلی اخلاق و نمایش دین مداری است.اینکه عده‌ای براحتی و بدون دغدعه به یکی از فرزندان برومند و شایسته و متدین ایران و مدافعان حقیقی نظام جمهوری اسلامی در این مکان و جایگاه مقدس اهانت روا می‌دارند به نظر می‌رسد با شان رفیع نماز جمعه سنخیت نداشته باشد بلکه فرسنگ‌ها با رسالت و جایگاه مبلغان وعالمان دینی فاصله دارد.
امید و انتظار می‌رود عقلای جناح اصولگرا وارد عمل شده و اجازه ندهند بخش کوچکی از جریان اصولگرایی کشور زمینه ایجاد تنش و کارشکنی را بر سر راه ملت و دولت چهاردهم فراهم نماید.
همگان باید به رای و انتخاب اکثریت ملت احترام نهاده و از تنش آفرینی و مسئله‌سازی دوری جویند تا دولت منتخب ملت بتواند با فراغ بال برای اداره کشور و کاهش آلام مردم؛ برنامه‌هایش را اجرایی نماید.
دریافت صفحه با کد QR