بنده به شخصه از اینکه بخشی از پول‌های بلوکه شده در کره جنوبی آزاد شده هم خشنودم هم ناراحت.
خشنودم از این جهت که حداقل این پول می‌تواند به صورت مسکنی بخشی از نیازهای اورژانسی کشور را برطرف کند. حتما می‌دانید که مثلا در حوزه دارو وضعیت بسیار خاص است و به همین دلیل نیاز مبرم به ارز برای واردات داریم. اگر خدای ناکرده یکی از اطرافیان‌تان گرفتار بیماری‌های خاص باشد خیلی بهتر گوهر این گزاره را متوجه می‌شوید زیرا ممکن است برای پیدا کردن یک داروی ساده کل داروخانه‌های شهر را زیرپا بگذارید و باز هم موفق نشوید و در نهایت مجبور شوید دست به دامان بازار سیاه شوید. بنابراین همانطور که عرض کردم این پول بسان یک مسکن ضعیف است که می‌تواند برای لحظاتی قدری از آلام مردم علی‌الخصوص در حوزه درمان را بکاهد. پس از این بابت خشنودم.
اما غمگین هم هستم. چرا؟ دلیل آن واضح است. بنده به دنبال انتشار اخبار توافق و آزاد شدن پول‌های ایران در چند توئیت انتقادهایی را متوجه دستگاه سیاست خارجی کشور کردم و برخی از طرفداران دولت به من گلایه و شکوه کردند که چرا غر می‌زنید و... پاسخ این افراد را این جا می‌نگارم تا ثبت شود.
اول از اینکه همانطور که می‌دانید اصل پولی که در کره بلوکه شده بوده 7میلیارد دلار بوده ولی پولی که آزاد شده 6 میلیارد دلار است. این یعنی در جا به جایی و تبدیل پول یک میلیارد دلار آن از بین رفته است. این خاصیت جا به جایی و نقل و انتقال پول در موسم تحریم است. سیستم بانکی تحریم شده هزینه بیشتری باید برای جا به جایی پول بپردازد به نسبت سیستم بانکی نرمال. فلذا همین یک قلم نشان می‌دهد تحریم‌ها چقدر هزینه‌های این کشور را بالا برده و کسی هم حاضر نیست دلسوزی کند. نکته بعدی آن که طبق آماری که منتشر شده 6 میلیارد دلاری که بعد از 6 سال مذاکره آزاد شده معادل درآمد یک روز عربستان و یک ماه کشور جنگ زده عراق است. بنابراین همین مقایسه به نیکی نشان می‌دهد درآمدهای کشور به دلیل تحریم‌ها چقدر آب رفته و ایران به چه نحو در حال اداره شدن است. یعنی ما خیلی مفت و ساده خود را از درآمدهای بالای نفتی محروم کرده‌ایم .
البته این نکته را هم باید لحاظ نمایید که این موضوع به معنی این نیست که دولتمردان در حال هنرنمایی هستند. خیر بلکه کشور در حال اداره شدن با هزینه بسیار بالاتر است. یعنی اگر اداره کشور در ماه هزار تومان هزینه داشته باشد به دلیل تحریم کشور با رقم 5 هزار تومان اداره می‌شود. حالا این پول از کجا می‌آید؟ از راه دور زدن تحریم‌ها که این خود نیز هزینه جداگانه‌ای دارد. یعنی باج می‌دهیم به دلال‌ها و باندها تا امورات کشور بچرخد. سوال بعدی هم این می‌تواند باشد که این پول نیز از کجا می‌آید؟ قطعا از آسمان نمی‌آید بلکه سرمایه و منابع کشور به حراج گذاشته شده است. تاریخ‌نگاران منصف حتما بعد از ما خواهند نوشت چگونه عصاره ایران مکیده شد و از بین رفت! متاسفم!
*حقوق‌دان