وقوع انقلاب اسلامي ايران در سال 1357 (سال 1978 ميلادي) با سفر سادات رئيس جمهور وقت مصر به اسرائيل در نوامبر 1977 و سخنراني در کنست و در پي آن قرار داد کمپ ديويد بين سادات و مفاخيم بگين نخست وزير وقت اسرائيل با نظارت جيمي کارتر رئيس جمهور آمريکا در مارس 1979 همزمان شده بود، فضاي جهان عرب و بالطبع جهان اسلام عليه اقدام ساختارشکنانه سادات شکل گرفته بود تا جائيکه اتحاديه عرب، مصر را محکوم و اخراج کرد و مقر اتحاديه عرب از قاهره به تونس منتقل شد و کشورهاي عربي يکپارچه عليه مصر شوريده بودند و روابطشان را با قاهره قطع کردند. در چنان فضايي رهبران انقلاب اسلامي که داعيه دفاع از فلسطين و مخالفت با موجوديت رژيم صهيونيستي داشتند نمي‌توانستند ساکت بنشينند و نظاره‌گر باشند و عکس‌العملي بروز ندهند و جمهوري نوپاي اسلامي روابط خودش را با مصر قطع کرد. البته ميزباني سادات از شاه فراري ايران بر نگراني تهران از سادات افزوده بود.
بعد از شروع جنگ ايران و عراق، کشورهاي عربي به طرف مصر به عنوان قدرتمندترين کشور در جهان عرب بازگشتند و به تجديد رابطه اقدام کردند تا از نيروهاي مصري در جنگ عليه ايران استفاده شود و ده سال بعد از اخراج مجددا مصر به اتحاديه عرب بازگشت. در اين ميان مواضع خصمانه و قطع رابطه بين تهران و قاهره ادامه پيدا کرد اگر چه در پاره‌اي مواقع چراغ سبز براي آشتي چشمک مي‌زدند ولي سريعا چراغ قرمز روشن مي‌شد و همچنان قطع ارتباط به قوت خود پا بر جا ماند.
سيدمحمد خاتمي، رئيس جمهور اسبق ايران در ژنو با حسني مبارک رئيس جمهور اسبق مصر ديدار و گفتگو داشت و بهترين فرصت بود تا روابط ديپلماتيک بين دو کشور قدرتمند منطقه با سابقه طولاني در دوستي و حسن روابط تاريخي برقرار گردد که متاسفانه از اين فرصت استفاده بهينه نشد .
محمود احمدي‌نژاد در دوران رياست جمهوري در سال 1391 و در دوران رياست جمهوري محمد مرسي از اعضاي اخوان المسلمين سفري به مصر داشت. اين سفر با حاشيه‌هايي مخصوصا از سوي رهبران الازهر مصر همراه بود و شيخ الازهر از رئيس جمهور ايران خواست تا در جمهوري اسلامي به بعضي از موضوعات بيشتر توجه شود تا مسير تفاهم ميان دو طرف هموار گردد .
نبايد از نظر دور داشت نفوذ لابي صهيونيستي در قاهره مانع از برقراري رابطه مي‌شود. اکنون و بعد از اقدامات اخير از سوي رياض و تهران در جهت تجديد رابطه فرصت طلايي فراهم شده تا ايران و مصر براي برقراري رابطه اقدام کنند. ايران و مصر دو کشور قدرتمند در خاورميانه و جهان اسلام هستند که بايد از نقاط اختلاف در تمام ابعاد و حوزه‌ها دوري کنند و در سايه مذاکرات در جوي آکنده حسن تفاهم اختلافات را حل کنند و بر تقويت مشترکات همت بورزند.
اميد است دو کشور پي برده باشند فضاي جهاني و منطقه‌اي نسبت به دهه‌هاي قبل تغيير پيدا کرده و قطع رابطه بين تهران و قاهره به نفع دو کشور و منطقه نيست؛ همانطورکه رياض به اين واقعيت واقف شده .اعمال هر گونه تعلل به نفع هيچکدام از دو کشور و حتي ساير کشورهاي منطقه نخواهد بود.
دریافت صفحه با کد QR