«مردم خودشان به خودشان یاری برسانند تا در این سرما آسیب نبینند»؛ این جمله از زبان آقای چمران رئیس تقریبا مادام‌العمر شورای اسلامی شهر پایتخت جمهوری اسلامی ایران جاری شده است.
امروز کشور در تمامی بخش‌های مختلف قانونگذاری و اجرا دربست در اختیار اصولگرایان قرار دارد. نمایندگان خود را انقلابی می‌دانند و دولت سیزدهم نیز خود را مردمی و جهادی به جامعه معرفی کرده است.
اینان با شعارها و وعده‌های پر طمطراق در زمینه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاست خارجی وارد گود انتخابات شدند و در میدانی تقریبا بی‌رقیب، برنده نتیجه انتخابات شدند.
اینک تقریبا سه سال از عمر مجلس و بیش از ۱۵ ماه نیز از شروع بکار دولت سیزدهم سپری شده است. نگاهی خیلی گذرا به وضعیت فعلی و مقایسه آن با مدت مشابه نشان می‌دهد که وعده‌های داده شده کماکان در حد همان «وعده بودن» باقی مانده‌اند.
در هنگامه حذف کامل تمامی جریانات رقیب و استیلای بدون کم و کاست جناح اصولگرا بر مقتدرات مملکت، روز به روز وضعیت معیشت مردم خراب‌تر، سفره‌هایشان کوچک‌تر، سیاست خارجی کشور تقریبا به بن بست رسیده‌تر، فاصله دولت - ملت عمیق‌تر، پول ملی کم ارزش‌تر، گرانی‌ها افسار گسیخته‌تر و کاملا رها شده، با کمترین برودت هوا مملکت به تعطیلی کشیده شده و...
شورای شهر پایتخت هم در اختیار اصولگرایان قرار دارد و شهردارش مدعی جلوس بر جایگاه ریاست جمهوری سیزدهم بود و زمین و زمان را ناتوان و ضعیف قلمداد و خود را ناجی مملکت و پیام‌آور رفاه و آسایش و عزت ملت معرفی می‌کرد.
حالا رئیس شورای شهر تهران کلمات ابتدای این نوشته مختصر را بر زبان جاری کرده است؟!
قبل از ایشان هم جناب مخبر معاون اول رئیس جمهور نیز درباره یکی از وعده‌های بزرگ حجت الاسلام و المسلمین رئیسی، رئیس جمهور محترم مبنی بر ساخت ۴ میلیون واحد مسکونی برای مردم، خیلی راحت اظهار داشت: منظور ساخت مسکن توسط مردم بوده است؟!
خب اگر مشکل مسکن و تورم و کمبود گاز و سوخت زمستانی و برف روبی خیابان‌های پایتخت و مبارزه با گرانی و ایجاد رفاه و آسایش و آرامش مردم و اشتعالزایی پایدار و توسعه متوازن و... باید توسط مردم انجام پذیرد، پس آقایان در دولت، مجلس و شورای شهر پایتخت چکاره هستند؟
این حضرات حقوق‌های نجومی را بابت کدام خدمات و کدام برنامه‌های راهبردی دریافت می‌نمایند؟
حالا که اینقدر برای مردم و مشارکت آنها در زمینه مباحث فوق داد سخن سر می‌دهند، چرا به هنگام رقابت‌های انتخاباتی این اصل مهم را فراموش می‌کنند و خود یکه‌تاز بی‌رقیب این عرصه هستند؟
در کمال تعجب آقای رئیس جمهور محترم مدام از توفیقات دولت و حرکت پرشتاب قطاری که بطور حتم شخص ایشان و اعضای دولت‌اش هدایت آن را عهده‌دار هستند، سخن می‌گویند. او از قطار پیشرفت سخن می‌گوید و مردم در عرصه عمل شاهد افزایش فشارهای اقتصادی و خرد شدن استخوان‌های خود در زیر چرخ‌های بی‌تدبیری دولتمردان و ناتوانی مجلس‌نشینان در جهت طراحی و تدوین نقشه راه برون رفت از این وضعیت اسفناک هستند.
خوف آن می‌رود که اگر حرکت قطار مورد نظر آقای رئیس جمهور متوقف نشود، بیرون آوردن آن از دره هولناکی که با شتاب هر چه تمامتر بطرف آن در حرکت است، به این آسانی‌ها میسر نگردد.