نگرش کلان حاکم بر کشور، این سال‌ها، نگاه به شرق و ضدیت با غرب است و هرچقدر هم این موضوع در تضاد با شعار «نه شرقی، نه غربی» اوایل پیروزی انقلاب اسلامی باشد، باز هم تاثیری در نگرش حاکمیت ندارد. از نظر حاکمیت، روس‌ها و چینی‌ها خوبند و غربی‌ها بد!
اما یک سوال، بی پاسخ مانده و آن اینکه چرا وقتی به خاطر تحریم، شرکت‌های غربی به همکاری با ایران و سرمایه گذاری در کشور ما ادامه نمی‌دهند، شرکتهای چینی و روسی هم همان کار را می‌کنند و به دنبال غربی‌ها از ایران می‌روند؟! همان کاری را که توتال در فاز یازده پارس جنوبی انجام داد و پس از خروج ترامپ از برجام، از پروژه خارج شد، چینی‌ها هم در همان فاز و روس‌ها در میدان نفتی آبان و پایدار غرب انجام دادند اما کسی به خروج چین و روسیه معترض نشد و همه علیه توتال گفتند و نوشتند.
امروز سه‌شنبه، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه همراه با رجب طیب اردوغان رئیس جمور ترکیه به ایران می‌آیند. پیشنهاد می‌کنم از آقای پوتین بپرسید چرا شرکت‌های روسی هم مانند شرکت‌های غربی، پس از بازگشت تحریم‌های ایران، از کشور ما رفتند؟!
به عنوان نمونه، می‌توانید به یک قرارداد و هشت تفاهمنامه‌ای که روس‌ها پس از برجام برای توسعه میادین نفت و گاز ایران امضا کردند اشاره کنید.
قراردادی که اجرایی نشد و تفاهمنامه‌هایی که به خاطر خروج ترامپ از برجام، به قرارداد تبدیل نشد. اگر روسیه شریک راهبردی ماست و قرارداد بیست ساله با آن امضا می‌کنیم، در همین دوران تحریم باید فایده‌ای به حال ما داشته باشد! وگرنه قرارداد که روی کاغذ، فایده‌ای ندارد!
اگر آقای پوتین، مشخصات بیشتری درباره قراردادها و تفاهمنامه‌هایی که روس‌ها با ایران امضا کردند اما بعد از برجام رها کردند، خواست، این اطلاعات را به دستش برسانید:
قرارداد توسعه دو میدان نفتی آبان و پایدار غرب که زاروبژ نفت روسیه، تنها شریک خارجی کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی چنگوله ایلام که گازپروم روسیه، یکی از سه شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی چشمه خوش ایلام که گازپروم نفت روسیه یکی از سه شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی آب تیمور و منصوری خوزستان که لوک اویل روسیه یکی از چهار شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان گازی فرزاد بی در خلیج فارس که گازپروم روسیه یکی از دو شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی دهلران ایلام که گازپروم و تات نفت روسیه دو شریک از سه شریک کنسرسیوم بودند.
تفاهمنامه توسعه میدان گازی گلشن و فردوسی در خلیج فارس که گازپروم روسیه یکی از دو شریک کنسرسیوم بود.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی شادگان خوزستان که زاروبژ نفت و تات نفت روسیه دو شریک از چهار شریک کنسرسیوم بودند.
تفاهمنامه توسعه میدان نفتی آذر خوزستان که گازپروم روسی، تنها توسعه دهنده میدان بود.