در روز سه‌شنبه سوم خرداد ۱۴۰۱ دولت یونان یک کشتی به نام «لانا» (پگاس سابق) حامل نفت جمهوری اسلامی ایران که از جزیره «سیری» بارگیری کرده و به سمت شبه جزیره «پلو پونز» در حرکت بود و به دلیل نقص فنی در آب‌های یونان متوقف شده بود به بهانه تحریم اتحادیه اروپا علیه روسیه توقیف کرد و محموله نفتی آن را ضبط کرد و در اختیار دولت آمریکا قرار داد.

این عمل یونان مورد اعتراض دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و مقامات ارشد سفارتخانه‌های یونان و سوئیس به عنوان حافظ منافع آمریکا در تهران به وزارت امور خارجه احضار شدند و اعتراض ایران رسما به اطلاع مقامات مزبور رسانده و ابلاغ شد. چند روز بعد از حادثه فوق، روز جمعه ششم خرداد جمهوری اسلامی ایران در عملی متقابل و تلافی جویانه دو کشتی نفتکش یونانی به اسامی «دلتا پوسایدن» و «پرودنت اندر ریور» را در سواحل بندرلنگه و عسلویه توقیف کرد و در پی آن اتحادیه اروپا به جای آن که عمل یونان به عنوان آغازکننده مناقشه را مورد سوال و بازخواست قرار دهد به حمایت از یونان برخاست و به عمل جمهوری اسلامی معترض شد. ایران هم تهدید کرد می‌تواند تعدادی دیگر از کشتی‌های یونانی را توقیف کند.
چنانچه ایران شروع کننده توقیف کشتی‌های نفتکش بود نگارنده وظیفه خود می‌دانست در این اوضاع و احوال نامطمئن که بر جهان حاکم است به جمهوری اسلامی اعتراض و آن را تنش زائی قلمداد کند. اکنون که یونان این بازی خطرناک را برای خوشایند آمریکائی‌ها انجام داد باید اعتراف کرد یونان حرکت متعارفی در روابط بین‌المللی انجام نداده و جمهوری اسلامی را به عکس العملی به عملکرد نا صحیح خود وا داشته است. اگر ایران به سکوت برگزار کند علاوه بر این که ضعف تهران تلقی می‌شود می‌تواند مشوقی باشد برای سایر کشورها که دست به عملیات مشابه بزنند. علی الاصول هر حرکت غیر متعارف می‌تواند سر منشا بسیاری از درگیری‌ها در آینده بشود. اگر به زور به خودمان بقبولانیم صلحی بر جهان حاکم است و امنیتی در سطح بین المللی برقرار است چنین اعمالی از ناحیه هر کشوری شروع شود می‌تواند صلح نیم بند و امنیت آسیب پذیر فعلی را بیشتر در معرض خطر قرار دهد. از اتحادیه اروپا که اکنون گرفتار درگیری نظامی در اوکراین است و مشخص هم نیست پایان آن چگونه ختم خواهد شد و چه آسیب‌هایی به آینده اروپا وارد خواهد ساخت انتظار می‌رود از یونان قاطعانه بخواهد از هر حرکت ناسنجیده‌ای که می‌تواند درگیری جدیدی را ایجاد کند اجتناب بورزد تا ماجرای توقیف نفتکش‌ها با آزاد کردن کشتی ایرانی و بر گرداندن نفت و در پی آن، آزادی دو نفتکش یونانی توسط ایران به پایان برسد. تداوم درگیری ایران و یونان و کشیده شدن پای اروپا به حمایت از یونان تبعاتی غیر قابل جبران برای همه طرف‌های درگیری در پی خواهد داشت. اتحادیه اروپا با حمایت از یونان جبهه‌ای جدید می‌گشاید و خود را ضعیف‌تر می‌کند؛ ضعفی که سود آن نصیب آمریکا خواهد شد. بحران انرژی و کمبود مواد غذائی به خاطر تحریم روسیه و درگیری اوکراین تهدیدی برای آینده اروپا است. افزودن تنش با ایران نتیجه خوبی برای همه طرف‌های درگیر در بر ندارد. چنانچه اتحادیه اروپا تصور می‌کند ایران به درخواست نماینده اش در سفر به تهران در مورد برجام پاسخ مورد نظرش را نداد باید تنبیه شود. اشتباه دیگر از ناحیه اروپا است. انداختن کبریت به انبار باروت انفجار مهیبی در پی خواهد داشت و دنیا را در کام جنگ‌های خواسته یا ناخواسته فرو خواهد برد.