برخی وزارتخانه‌ها و بعضی افراد دولتی یک تنه این پتانسیل و قابلیت را دارند که دولت سیزدهم را زمین بزنند. آری؛ اگر بخواهم سراغ راس این فهرست طویل بروم بی‌گمان نام وزیر رفاه می‌درخشد و به چشم می‌زند! ایشان و تیم همراه‌شان از زمانی که پای خود را در ساختمان خیابان آزادی گذاشته اند با تصمیمات مششع شان و بدتر از همه عدم پاسخگویی در قبال مطالبه‌گری رسانه‌ها عامل به حاشیه بردن کلیت دولت و در نهایت ضرر جبران ناپذیر به آن شده‌اند.
این وجیزه ابدا از روی بغض و کینه نیست بلکه از سر دلسوزی است. دلسوزی برای دولتی که انتظار می‌رفت و می‌رود تحولاتی علی الخصوص در حوزه اقتصادی ایجاد نماید.
طبعا این انتظارات زمانی به مرحله عمل می‌رسد که مجریان توانمندی در تمام وزارتخانه‌ها حضور داشته باشند. به صرف بازی‌های رسانه‌ای و شوهای عجیب حتما خروجی کار مناسب حال و روز مردم آسیب دیده نیست. اگر بخواهم به صورت موجز رفتار وزارتخانه کار و رفاه را بررسی کنم باید به چند نکته به صورت تیتر وار اشاره کنم. در ابتدا باید تاکید کنم وزارتخانه مذکور بر خلاف شعارهایش در حوزه جوانگرایی بیشتر شعاری و تصنعی عمل کرده است. یعنی در وزارتخانه پالایش صورت گرفته اما نیروهای جایگزین علیرغم جوانی، متخصص نیستند. با عرض معذرت بایستی اعتراف نمایم افرادی به نام جوانگرایی تزریق شده اند که حاصل رفاقت و گعده‌های خودمانی هستند نه ضابطه قابل اتکا.
نکته بعدی بی‌تفاوتی وزیر و زیر مجموعه‌اش در قبال انتقادات رسانه‌هاست. گویی دستورالعملی در این وزارتخانه صادر شده که «هرکس هر چه می‌خواهد بگوید ما مسیر خود را می‌رویم»! کنش‌ها و واکنش‌های رسانه‌ای وزارتخانه محدود به شبکه‌های اجتماعی از جمله توئیتر شده که به صورت نیابتی انجام می‌شود. یعنی افرادی در قبال گرفتن امتیازهایی به صورت چراغ خاموش و غیر مستقیم به دفاع از وزیر و مجموعه اقداماتش پرداخته تا از این طریق جریان رسانه‌ای تولید شود. حال اینکه مردم عادی چه نظری در مورد عملکرد وزیر و وزارتخانه متبوع او دارند چندان مهم نیست!
موضوع دیگر، محدود ماندن افعال وزیر و زیر مجموعه ش در اقدامات نمایشی است. برای مثال یکی از اقداماتی که باید این وزارتخانه پیگیر اجرای آن باشد افزایش حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی است ولی به ماه خرداد رسیدیم و هنوز خبری و گشایشی صورت نگرفته است. وزیر فقط هر چند روز یکبار یک شعار جدید سر داده و وعده آینده می‌دهد!
بنده به رئیس جمهور محترم توصیه می‌کنم منتظر مجلس نمانند و خود اقدام کنند. اینکه تصور شود بهتر است مجلس وزیر را خلع کند و فرد بهتری جایگزین شود ایده مناسبی در این شرایط نیست. آقای رئیسی بهتر است رودربایستی را کنار بگذارند.
مدرس دانشگاه و حقوقدان
دریافت صفحه با کد QR