۵ اکتبر ( ۱۳ مهر) به پیشنهاد یونسکو روز جهانی معلم است. در بسیاری از  کشورها روز خاص دیگری هم بعنوان روز معلم وجود دارد. روز معلم در ایران با بر افراشته شدن پرچم عدالتخواهی و رفع تبعیض شروع و متاسفانه به مرگ و زندان ختم شد. ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ بود، باشگاه مهرگان به رهبری محمد درخشش دست به اعتصاب سراسری زد. معلمان مانند امروز در بهارستان جلوی ساختمان مجلس تحصن نمودند. معلمان و دانش آموزان در کنار هم بودند. دبیر فلسفه دکتر خانعلی همراه چند معلم دیگر برای جلوگیری از آب‌پاشی ماشین آب پاش روی معلمان بالای یکی از آن ماشین ها  رفتند و فرمانده پلیس شلیک کرد و دکتر خانعلی اولین قربانی عدالتخواهی معلمان شد.
اعتصاب ادامه یافت، اعتصابی که دولت وقت را مجبور به استعفا کرد و محمد درخشش وزیر فرهنگ یا همان آموزش و پرورش شد، اشل حقوق معلمان با حقوق مهندسین برابر شد، معلمان در باشگاه مهرگان روز ۱۲ اردیبهشت را بخاطر شهادت دکتر خانعلی و موفقیت معلمان در رسیدن به هدف های شان روز معلم نامیدند. انقلاب شد و در شامگاه ۱۱ اردیبهشت آیت الله مطهری توسط گروه فرقان ترور و باز ۱۲ اردیبهشت روز معلم نامیده شد.
امروز سال‌ها از آن وقایع می گذرد و باز معلم پرچم عدالتخواهی و رفع تبعیض بر افراشته است و باز در بهارستان برای اجرای رتبه بندی و همسان سازی و خارج کردن معلم از زیر خط فقر مبارزه می کند. روز معلم است، روزی که متاسفانه بی عدالتی و تبعیض، باز معلمان را به خیابان کشانده است. معلمانی در زندان هستند، دولتمردان وعده می دهند و عملی نمی شوند، تاریخ می گوید: وقتی معلم پرچم عدالتخواهی را بر افراشت، باید نگران شد، نگران بی عدالتی و فساد در جامعه، و باید کاری کرد. 
امروز شایسته جامعه اسلامی نیست که معلم که مسولیت سنگین تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم را به او سپرده ایم، زیر خط فقر زندگی کند. شایسته نیست که معلم برای گذران زندگی شغل دوم داشته باشد، و چنان تحقیر شود که راننده سرویس دانش آموز خود باشد. حاکمیت باید بداند که معلم وقتی برای عدالت به خیابان می آید که فساد و بی عدالتی به اوج رسیده باشد، باید کاری کرد تا معلم دغدغه معیشت نداشته باشد و مدرسه و کلاس برود و حضور معلم در خیابان شاید به سود حاکمیت نباشد.
مهم نیست روز معلم ۵ اکتبر باشد و یونسکو آن را تصویب کرده باشد  یا ۱۲ اردیبهشت و مناسبت آن شهادت دکتر خانعلی  یا استاد مطهری. مهم این است که امروز معلم از بی عدالتی و تبعیض و فساد در جامعه گلایه دارد. مهم این است که معلم در تقویم روزی دارد، اما روزگار خوبی ندارد، یک روز برای معلم جشن می گیریم و روزهای سخت زندگی معلم را هر گز نمی بینیم، روزگاری که سفره معلم هر روز کوچکتر و خالی تر می شود، تهیه مسکن و تامین هزینه درمان برای او سخت و دشوار می شود، معلم تحقیر می شود، آموزش و پرورش مناطق بیشتر با اهداف سیاسی و جناحی دچار تغییر می شوند، و در این آشفته بازار به گفته دکتر یارمحمد حسین بر، مسؤل قبلی برنامه ریزی و منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش و پرورش از ۴۰۷۰۰۰ معلم استخدام شده طی ۱۰ سال (۸۸ تا ۹۸) ۱۹۷۰۰۰ بدون ازمون استخدامی و خروجی دانشگاه فرهنگیان وارد آموزش و پرورش شده اند و بعضی هنگام استخدام ۶۰ سال سن داشته اند و...؟!
امروز نظام تعلیم و تربیت قربانی اهداف سیاسی و جناحی شده است. معلم در فقر و تنگنا و نظام تعلیم و تربیت در بدترین وضع قرار دارد. روز معلم را بهانه کنیم تا حداقل نظام تعلیم و تربیت را سر و سامان دهیم و عدالت را به جامعه برگردانیم، فرزندان مردم را با آموزش درست برای زندگی آینده و توسعه کشور آماده کنیم.