این روزها بیشترین اخبار منتشر شده در رسانه ها و شبکه های اجتماعی مربوط به تصویب طرح جنجالی  صیانت از حقوق کاربران در مجلس است.

این روزها بیشترین اخبار منتشر شده در رسانه ها و شبکه های اجتماعی مربوط به تصویب طرح جنجالی  صیانت از حقوق کاربران در مجلس است. تصویب این طرح و عنوانی که برای آن در نظر گرفته شده موجب واکنشهای جدی و تندی از سوی افراد و گروههای مختلف شده است. اینکه واژه صیانت به چه معناست و چگونه برای چنین طرحی که هدفی به جز محدود کردن کاربران فضای مجازی ندارد از واژه "صیانت" استفاده شده است جای سوال دارد. واژه صیانت در لغت نامه دهخدا به معنای نگهبانی، نگه داشتن، بازداشتن و نگهداری آمده است ولی مقصود و منظور قانونگذار برای طرح "صیانت از کاربران" معنایی واژگون است از آنچه در شرایط عادی فهم میشود. به این لحاظ نه تنها این عنوان دستمایه طنز و خنده شده است بلکه اعمال نظام حکمرانی و مصوبات نمایندگان مجلس را به شدت مورد انتقاد قرار میدهد.
 
مسئله اصلی و فراموش شده در این ماجرا و دیگر مصوبات مجلس عدم اعتنای سیاستگذاران و نمایندگان مجلس به حقوق و خواسته های شهروندان است. این شرایط معلول شکاف عمیقی است که بین مردم و حاکمان ایجاد شده و نمایندگان مجلس بعنوان وکلای مردم و واسط بین شهروندان و حاکمیت باید به فکر چاره اندیشی باشند نه اینکه با تصمیمات سطحی و جانبدارانه به راحتی از حقوق و آزادیهای مردم چشم پوشی کنند. از سویی دیگر همانگونه که در گذشته تجربه شده است طرح های بزرگی همانند این موضوع که بخش عمده ای از جامعه مبتلابه هستند و در زندگی و درآمد افراد تاثیر دارد نباید بدون کار کارشناسی و چکش کاری به قانون در آید زیرا همانند طرح بنزین و دیگر موارد مشابه عواقب و تبعات سختی برای دولت و ملت رقم خواهد زد.
 
فهم زندگی مدرن و رعایت شرایط و خصوصیات آن از رسالتهای اصلی سیاستگذاران و قانون گذاران است. بدون شک نقش فضای مجازی در هویت بخشی و آگاهی رسانی جامعه برجسته و حیاتی است. امروزه استفاده از تلفن همراه هوشمند و نقش برنامه های موبایلی در انجام امور روزانه از کسب و کار تا آموزش و دریافت خبر، این ابزار را بعنوان بخش جدانشدنی از زندگی نسلهای کنونی قرار داده است. در واقع حساب کاربری در اپلیکیشن ها و شخصیت مجازی افراد بعنوان بخشی از هویت آنان نقش آفرینی میکند و میزان وابستگی افراد به اینترنت و این برنامه ها فراتر از آن چیزی است که قانونگذاران و تفکر سنتی در حکمرانی بدان اعتقاد دارد. لذا چنین موضوع مهم و ریشه ای را نمیتوان با ارجاع دادن به کمیسیون ویژه مجلس و با آرای پایین نمایندگان تبدیل به قانون کرد.
 
نکته مهم دیگر در این راستا موضوع توقعات فزاینده است. جامعه ای که در این سالها به سطحی از آزادی رسانه ای و فضای وب دسترسی داشته و بیشتر اخبار و آگاهی را در فضای اینترنت دریافت کرده است نمیتوان محدود کرد. به عبارتی با توجه به پیشرفت و توسعه تکنولوژی و ورود نسلهای جدید خدمات مخابراتی و ارتباطی، دیگر برگردان جامعه به گذشته یا محدود کردن افراد از شرایطی که در گذشته تجربه کرده اند سخت است و اصرار بر این شیوه موجب بروز واکنش اجتماعی و تشدید خشونت می شود و بحرانی دیگر بر بحرانهای حکومت می افزاید.