در شرایط روزهای پر ازآشوب منطقه ای و بین المللی  اتفاقی نادر در داخل یعنی کشته شدن کارگردان میانسالی توسط پدر و مادرش و آن هم با شرایطی بسیار فجیع و هولناک موجب ترس و وحشت افکار عمومی شده است.

در شرایط روزهای پر ازآشوب منطقه ای و بین المللی اتفاقی نادر در داخل یعنی کشته شدن کارگردان میانسالی توسط پدر و مادرش و آن هم با شرایطی بسیار فجیع و هولناک موجب ترس و وحشت افکار عمومی شده است.
شرایط به حدی وحشتناک است که داستان خشونت و استبداد برخی پادشاهان که به سبب قدرت طلبی و  تمامیت خواهی، افراد خانواده را کشته یا کور میکردند یادآوری میشود و متاسفانه انتشار اخبار آن در جمعی که افراد خردسال حضور دارند دشوار است و موجب بد حالی  و نا امنی روانی میشود. شاید جامعه آنقدر در رنج و غم روزهای سخت بحران معیشت و مرگ و میر ناشی از شیوع کرونا درگیر شده است که به راحتی با چنین موضوعی همانند همه مصیبت های دوران کنونی کنار آید یا همانند  اخبار ناگواری که روزانه از کشتار افراد در نقاط مختلف دنیا می شنود این خبر هم به زودی و پس از چند روز عادی شده و به دست فراموشی سپرده شود. ولی این موضوع برخلاف برخی از مسائل سیاسی و اقتصادی در جامعه ایران، به سبب پیشینه تاریخی و مذهبی و جایگاه خانواده بعنوان مهم ترین و اساسی ترین نهاد حمایتی و تربیتی، حقیقتا  آسیبی بزرگ و معضلی اساسی است. اگرچه چنین شرایطی نمیتواند قاعده باشد و بعنوان شرایطی استثنایی با آن برخورد میشود  ولی در جامعه در حال گذار و شرایط خاصی که تمامی شاخصه های آسیب زا و تهدید کننده نهاد خانواده همانند بیکاری، فقر، تغییر سبک زندگی، شکاف نسلی، عدم پویایی و افسردگی ناشی از پاندمی کرونا شدت یافته است ضرورت دارد با جدی گرفتن و  بررسی زمینه های روانشناختی و جامعه شناختی این مسئله، از احتمال تکرار و ترویج چنین پدیده ای جلوگیری شود.
در ماجرای این قتل خانوادگی تیپ پدر خانواده و اظهاراتی که در شبکه های اجتماعی از وی منتشر شده است ترکیبی از روحیه نظامی گری، خودشیفتگی، اقتدارگرایی، یکتا انگاری و غرور کاذب موج میزند. چنین خصلتهای رفتاری و  روحیاتی آرمانی در برخی از افراد نسل های گذشته به ویژه افرادی که سالهای زیادی در محیط نظامی بسر برده اند و درگیر جنگ و خشونت بوده اند وجود دارد و این خصایص افراطی  برای غیریت سازی با دشمنان وگاها برای حفظ تعصبات دینی و ملی بصورت ناخواسته توسط برخی افراد و حتی نهادهای فرهنگی ترویج و تبلیغ میشود. نکته مهم این است که زیست در فضای استبدادی دورانهای گذشته و همچنین پررنگ بودن تعصبات افراطی دینی تیپ های شخصیتی خشونت طلبی را پرورش داده است و چنین افرادی بسیارند. از سویی این روحیات نامتعادل در برخی موارد در نسلهای جدید ترویج یافته است و چنین افرادی برای جلوگیری از ناهنجاریها و بی اخلاقی های اجتماعی  شیوه های جنگ با دشمنان یا حذف و سرکوب و قتلهای فجیع را مورد تایید قرار میدهند. زنگ خطر این موضوع احتمال حضور این تیپ افراد در درون قدرت و نهادهای حکومت است که فجایعی عظیم تر به بار می آورد و در دهه های گذشته تجربه شده است.
نکته دیگر اهتمام دولت و مردم برای فرهنگ سازی و شناساندن و بهره گیری از نهادهای متولی در خصوص آسیبهای اجتماعی است. در جامعه در حال گذار با تغییر سبک زندگی و تحول ارتباطات افراد با یکدیگر باید به تغییر کارکرد برخی نهادها و حمایت و تقویت سازمانهای و نهادهای جایگزینی که بخشی از کارکردهای نهاد خانواده را برعهده دارند تمرکز کرد. برای پیشگیری از چنین حوادث خشن و هولناک که روان ملی جامعه را جریحه دار میکند ضرورت دارد ارژانس های اجتماعی در همه شهرها تقویت و تجهیز شوند و همچنین در رسانه های عمومی، مدارس و دانشگاهها اهمیت سلامت روانی و ارجاع و معرفی افراد بیمار به ارژانسهای اجتماعی فرهنگ سازی شود.