با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم،در حالی که کمتر از دو ماه تا زمان برگزاری انتخابات زمان داریم ولی فضای سیاسی کشور به هیچ وجه انتخاباتی نبوده  و خبری از شور و نشاط سیاسی در کشور نیست.

با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم،در حالی که کمتر از دو ماه تا زمان برگزاری انتخابات زمان داریم ولی فضای سیاسی کشور به هیچ وجه انتخاباتی نبوده  و خبری از شور و نشاط سیاسی در کشور نیست.
مردم خسته از چپ و راست به شدت درگیر مسائل معیشتی هستند و احزاب و جریان های سیاسی در حال رایزنی درون حزبی جهت بهره برداری گروه و دسته خود هستند. جریان اصولگرایی خود را پیروز انتخابات پیش رو می داند و اصلاحات دل خوش به مذاکرات پیش روست که شاید با بازگشت آمریکا به برجام و گشایش های هر چند کوچک در معیشت مردم دوباره سوار قطار پاستور شود و سکان هدایت کشور را حداقل برای چهار سال آینده در اختیار بگیرد. در این میان نقش رسانه های اجتماعی در معرفی کاندیداها و سوق دادن افکارعمومی به سمت جریانی خاص و کاندیداهای مورد نظر برجسته خواهد بود. در شرایطی که شبکه های تلویزیونی فارسی زبان خارج از کشور، بر طبل مشارکت پایین مردم می کوبند و سعی در مهندسی افکار جامعه دارند به نظر می رسد یک نوع انفعال و وادادگی در صدا وسیمای رسمی جمهوری اسلامی به چشم می خورد؛ جایی که دقیقا خط مقدم مبارزه و مواجهه با سیل اخبار و اطلاعات است. جایی که به طور رسمی از بودجه عمومی کشور تغذیه می شود و با این تشکیلات عریض و طویل سر سوزنی در سیاست گذاری و ریل گذاری فرهنگی و سیاسی کشور موفق نبوده است. صدا و سیمایی که یک روز قرار بود دانشگاه باشد، امروز با کمترین مخاطب و با ساخت برنامه های سطحی و بعضا گزارشهای دم دستی سعی در ایجاد اشتیاق مردم برای شرکت در انتخابات دارد، آن هم با روشهای نخ نمایی که تاریخ مصرف آن برای تماشاگر هوشمند و فهیم ایرانی گذشته است؛ مردمی که به واسطه گره خوردن انتخابات در زندگی و فعالیت و آینده شان شاید از خیلی از سیاسیون تحلیل های دقیق تری داشته باشند. حال برای این مردم بخش اخبار 20:30 یک گزارش خنده دار از حضور مردم در انتخابات پخش می کند که همان هم مایه مضحکه رسانه های فارسی زبان خارج از کشور شده و اصلا در اصل گفتگوی مردم هم تشکیک ایجاد می شود. به نظر می رسد با سیاست های اشتباه اتخاذ شده از سوی صدا و سیما علاوه بر ریزش مخاطبی که این سالها داشته، اساسا اعتماد عمومی به این سازمان از دست رفته است. در جهان امروز با توجه به وجود رسانه های در دسترس و شبکه های اجتماعی تقریبا هیچ خبری از چشم مخاطبان پنهان نمی ماند،چه بهتر که مردم این اخبار را از رسانه رسمی خودشان ببیند و بشنوند تا از شبکه های خارجی و طبق سیاست گذاری خاص آنها. لزوم توجه صدا و سیما به این مهم در ایام انتخابات بیش از پیش احساس می شود، چون اگر صدا و سیما این مسائل را مطرح نکند هستند رسانه هایی که قضایای داخل کشور را در کسری از ثانیه منعکس کنند. امید است در زمان کم باقیمانده تا انتخابات سرنوشت ساز ریاست جمهوری، این سازمان با ساخت برنامه های قابل اعتنا و وزین، هم باعث جذب مخاطب گردد، هم به دمیدن در تنور انتخابات و ایجاد شور انتخاباتی کمک کند؛ امری که به نظر می رسد با رویکرد مدیران این سازمان در تضاد است.