خبر درخواست خودرو شاسی بلند از سوی نماینده قزوین برای سهولت در رفتن به نقاط کوهستانی جنجال‌های زیادی آفرید، اما در این هیاهو نباید مشکلات اصلی ساکنان مناطق کوهستانی استان قزوین را از یاد ببریم. مشکلاتی که البته رفع آنها بدون خودروی شاسی بلند هم امکانپذیر است!

خبر درخواست خودرو شاسی بلند از سوی نماینده قزوین برای سهولت در رفتن به نقاط کوهستانی جنجال‌های زیادی آفرید، اما در این هیاهو نباید مشکلات اصلی ساکنان مناطق کوهستانی استان قزوین را از یاد ببریم. مشکلاتی که البته رفع آنها بدون خودروی شاسی بلند هم امکانپذیر است!
منطقه الموت قزوین که یکی از مناطق بکر و بسیار محبوب ایران است، به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌شود: بخش غربی آن که نزدیک به قزوین است و مانند قزوین آب و هوا و طبیعت تقریبا خشکی دارد و شامل 121 روستا به مرکزیت شهر رازمیان است؛ محصولات کشاورزیشان هم شامل گردو، گیلاس، فندق و برنج است. الموت شرقی به مرکزیت شهر معلم کلایه  شامل حدودا 80 روستاست و از طریق جاده پیچ بن و جنگل 3 هزار به استان مازندران و در نقطه اول به شهرستان تنکابن متصل می‌شود و به همین دلیل بسیار سرسبز است و فقط عدم رطوبت هوا باعث تفاوت آن با شمال کشور شده است. اما منطقه الموت و به خصوص شرق آن دارای مشکلات بسیاری است که گویی قصد رفع شدن ندارد؛ در وهله اول بحث سلامت مطرح است که متاسفانه فقط یک بیمارستان در معلم کلایه وجود دارد و به دلیل عدم وجود تاکسی یا حتی یک مینی بوس برای حمل و نقل در ساعات روز و شب، وجود روستا‌های متعدد در ارتفاعات مانند روستای بالاروچ، مجهز نبودن همه ساکنان به خودروی شخصی و فاصله 50 کیلومتری روستای پرجمعیتی مانند گرمارود علیا تا بیمارستان، باعث بروز مشکلاتی برای ساکنانش شده است. در سالهای گذشته در روستای زوارک با فاصله 30 کیلومتری تا مرکز بخش، پزشکانی حضور داشتند اما به دلیل عدم حمایت از سوی مراجع ذی ربط، آنجا را ترک می‌کردند تا برای تهیه نسخه و دارو یک سرماخوردگی یا یک آسیب دیدگی کوچک، مشکلات بسیاری در راه ساکنان زحمتکش آن منطقه وجود داشته باشد و با توجه به آمدن پاییز و بالا رفتن احتمال ابتلا به کرونا و نیاز مبرم به امکانات پزشکی، معلوم نیست تکلیف مردم چه می‌شود و چگونه باید با این بیماری مقابله کنند.
 الموت که یک مکان تاریخی بسیار مهم است، هرساله میزبان گردشگران زیادی از مناطق مختلف کشور است. مقصد اغلب گردشگران، قلعه حسن صباح معروف به آشیانه عقاب‌ها است. قلعه در کنار روستایی به نام گازرخان که در دل کوه است واقع شده است. متاسفانه در بخش گردشگری هم کمبود‌های بسیاری وجود دارد: هر چند سال یکبار تغییراتی در محوطه قلعه می‌دهند و هیچ امکاناتی اضافه نمی‌کنند و تمام این مسافران باید از بومیان خانه اجاره کنند و در صورت عدم موفقیت باید شب را در چادر آنهم در شب‌های نسبتا سرد کوهستانی سپری کنند. با وجود حضور گردشگران متعدد خارجی اما مقدماتی برای ارتباط اولیه و کمی احساس راحتی در آنها وجود ندارد و باید تمام کارها در یک کشور غریبه خود به تنهایی انجام دهند و این خلاف فرهنگ ایرانی- اسلامی است که مسافر سردرگم شود و فقط یک هتل در الموت آن هم با فاصله سی کیلومتری با قلعه وجود دارد.
ضعف شدید خدمات پزشکی در اینجا نیز خودنمایی می‌کند، و مسافران در صورت بروز مشکل راهی پیش روی خود نمیبینند جز اینکه تحمل کنند یا با طی کردن جاده‌هایی که با وجود کوهستانی بودنشان، روشنایی هم ندارند به مراکز درمانی برسند. ضمن اینکه مسیر هم چندان ایمن نیست.
از سوی دیگر مشکلات اقتصادی مردم الموت، هم به دلیل کاهش محصول گردو و گیلاس در دوسال اخیر و هم به دلیل کاهش تعداد گردشگران در شش ماه اخیر افزایش یافته است.
نمایندگان مجلس باید بجای تعیین تکلیف کردن و شرط گذاشتن برای بازدید از حوزه های انتخابیه، وظایف خود را انجام دهند تا دیگر هیچ جاده خاکی وجود نداشته باشد که نیاز به استفاده از خودروی شاسی بلند داشته باشند. زیرا منطقه الموت عملا، به امان خدا رها شده است.

سید مهدی داودی