اندیشه تاسیس کنفدراسیون میان دو کشور آریایی ایران و افغانستان نخستین مرتبه توسط ظاهر شاه پادشاه افغانستان طرح شد که متاسفانه از جانب ایران استقبالی نشد .

اندیشه تاسیس کنفدراسیون میان دو کشور آریایی ایران و افغانستان نخستین مرتبه توسط ظاهر شاه پادشاه افغانستان طرح شد که متاسفانه از جانب ایران استقبالی نشد .  برای مرتبه دوم این اندیشه توسط ژنرال ایوب خان رئیس‌جمهور پاکستان تحت عنوان کنفدراسیون ایران- افغانستان- پاکستان مطرح شد که متاسفانه باز هم از سوی ایران استقبالی نشد .
در اینجا بهتر است توضیحی راجع به کنفدراسیون بدهیم. کشورگان یا کنفدراسیون اتحادیه‌ای مرکب از چند ایالت خودمختار یا کشور است که با حفظ حاکمیت خود برای نیل به اهداف مشترک، امور سیاست خارجی و دفاعی را در یکی از ایالت‌ها یا کشورها متمرکز می‌کنند.  کنفدراسیون بر خلاف فدراسیون دارای یک قدرت مرکزی نیست که بر شهروندان همه دولت های متحد فرمانروا باشد، دولت های عضو، در سیاست داخلی و خارجی خود آزادند. ایالات متحد آمریکا پیش از آن که به صورت فدراسیون درآید از ۱۷۷۸ تا ۱۷۸۷ کنفدراسیون بود، آلمان از ۱۸۱۵ تا ۱۸۶۶ و هلند از ۱۵۸۰ تا ۱۷۹۵ به صورت کنفدراسیون بودند. کشورهای عضو کنفدراسیون در روابط بین‌المللی به صورت کشورهای جداگانه و با سیاست خود حرکت می‌کنند اما جنگ را میان خود ناروا می‌دانند و آن را جایز نمی‌شمارند.  
به هر حال در شرایط فعلی که تمام دشمنان خارجی و خائنین داخلی تمدن آریایی و ایرانی و مسلمان همداستان شدند که تمدن و فرهنگ ایرانی را تحقیر و تضعیف کنند و شخصیت ملل آریایی و ایرانی و مسلمان را به بهانه های مختلف خرد و غرور وی را جریحه دار کنند، تاسیس کنفدراسیون ایران بزرگ با حضور 7 هفت کشور هم فرهنگ و هم دین و هم تاریخ و همسایه یعنی : ایران و پاکستان و افغانستان و تاجیکستان و جمهوری آذربایجان و عراق و بحرین، می تواند پاسخ محکمی به آنان باشد. (البته همانطور که آوردیم کشورها در کنفدراسیون قانون اساسی خاص خود را دارند و آزادند که سیاست های داخلی و خارجی ویژه  خودشان را داشته باشند فقط در اجرای سیاست های بسیار کلی خارجی و دفاعی همنوا هستند ، بنابراین هیچ کدام از کشورهای حاضر در کنفدراسیون در خصوص آزادی عمل طبق اقلیم و فرهنگ و مذهب خاص خود نباید بیم و هراس داشته باشند در واقع آنها از درون متکثر و از بیرون متحد خواهند بود و این بر جایگاه جهانی آنان می افزاید). به هر روی اگر کنفدراسیون ایران بزرگ با حضور این 7 هفت کشور هم دین و هم فرهنگ تاسیس شود . علاوه بر اینکه برای همه کشورهای حاضر منفعت مادی و اقتصادی خواهد داشت . بر قدرت و منزلت و عظمت آنان خواهد افزود و موجب خواهد شد که دشمنان این کشورها به ویژه کشورهای امپریالیسم غربی که کشورهای بزرگ اسلامی را در گذشته تکه تکه و پاره پاره و تحقیر کردند و الآن نیز در سر رویای این دارند که کشورهای ریشه دار را با همکاری مزدوران داخلیشان حتی از همینی که هست کوچکتر و حقیرتر کنند جواب دندان شکن خواهند گرفت ( از جمله آنها هوادران نظر برنارد لوییس یهودی انگلیسی است که خواب تجزیه کشورهای خاورمیانه و تشکیل خاورمیانه جدید را می بینند ) اگر کنفدراسیون ایران بزرگ با حضور 7 هفت کشور هم دین و هم فرهنگ یعنی : ایران ، پاکستان ، افغانستان ، تاجیکستان ، جمهوری آذربایجان ، عراق و بحرین ایجاد شود ، همه جهان خواهد دانست که خاورمیانه جدید چگونه خواهد بود و ان شا الله تیر دشمنان ملل اسلامی برای تجزیه و تحقیر کشورهای اسلامی به سنگ خواهد خورد .