وقتی که کرونا در چین شروع شد خبرها و تصاویر آن را می گرفتیم و چه ترسناک و وحشت آفرین بودند؛ از نحوه پوشش کادر بیمارستان و نوع برخورد با افراد مشکوک به ویروس و مرگ و میرها و مبتلایان تا مدیریت بحران.

وقتی که کرونا در چین شروع شد خبرها و تصاویر آن را می گرفتیم و چه ترسناک و وحشت آفرین بودند؛ از نحوه پوشش کادر بیمارستان و نوع برخورد با افراد مشکوک به ویروس و مرگ و میرها و مبتلایان تا مدیریت بحران. اما کرونا به ایران هم آمد و به نظر می رسد کرونا آمد تا چالش های ما را نشان دهد که برخی از آنها به قرار ذیل است:
 
چالش ساده و سهل دیدن موضوع: اولین‌چالش، نگاه ساده انگارانه به کرونا است؛ ضعف در مقابله با انتقال ویروس به ایران با توجه به حجم و نوع خبرهای واصله از چین و نداشتن تدابیر لازم برای جلوگیری از آن، به همراه گسترش وسیع و سریع ویروس، نشان از نگاه ساده انگارانه به موضوع دارد.
چالش حکمرانی: اینکه مدیریت موضوع به این مهمی صرفا به وزارت بهداشت داده‌ شد نشان از ندیدن عمق مسئله و تقلیل دادن آن در سطح یک وزارتخانه است. درست است که بحث تخصصی نسبت به این موضوع بر عهده وزارت بهداشت و درمان است اما این موضوع فراتر از یک وزارتخانه است و لازم است همه وزارتخانه ها و نهادهای حوزه عمومی درگیر این موضوع شوند که بعد از دو هفته کم کم همه ارگان ها دارند درگیرمی شوند.
چالش تقسیم کار: ما ظاهرا هنوز با بحث "تقسیم کار" آشنایی نداریم؛ انگار همه کارها را از صفر تا صد هر نهادی می تواند انجام دهد. در حالی که هر بخشی باید از عهده کاری بر بیاید تا هم گستره و سرعت، و هم کیفیت کارها بهتر شود. این ضعف تقسیم کار حتی در محیط های کوچک مثل نانوانی ها و فروشگاه ها و غیره  الان وجود دارد.
چالش مدیریتی و نداشتن گانت چارت: مدیریت، قدرت برنامه ریزی و اداره و پیش بینی کارها و اقدامات و توانایی انعطاف و بکارگیری ظرفیت ها و نیروها است. اینکه در سریع ترین زمان، بهترین کار با بیشترین تاثیر انجام‌ شود نشان از مدیریت مناسب دارد. در این رابطه از یک‌طرف رئیس جمهور میگوید این کار دشمنان است و آنها میخواهند به بهانه کرونا کشور را به تعطیلی بکشانند و از طرف دیگر مسئولان بحران می گویند اوج این ویروس این هفته یا هفته های بعد است که این نشان از نداشتن پیش بینی موضوع است.
چالش اطلاع رسانی: درست است که روابط عمومی وزارت بهداشت اطلاعات مربوط به کرونا‌ در ایران را ارائه می دهد اما نهادهایی که‌ به کار اطلاع رسانی و خصوصا تحلیل موضوع می پردازند بهتر می توانند عمل کنند. مثلا اینکه چرا در یک بیمارستان باید بیماران کرونایی درمان شوند و در جایی دیگر نه، بحثی تحلیلی و توجیهی است.
چالش توزیع امکانات بهداشتی و درمانی: در ارتباط با کرونا بحث ماسک، الکل، دستکش، دستمال و تمامی مواد شوینده مطرح است و الان با توزیع نامناسب و در جاهایی کمبود و احتکار و گران فروشی مواجه هستیم که صدای وزیر بهداشت در آمده و به رئیس جمهور نامه نوشته است. این همان نشانه ای است که دلالت دارد بر اینکه مدیریت کرونا امری مربوط به حکمرانی است و از توان وزارت بهداشت خارج است.
چالش مدیریت آموزش: الان که مدارس و دانشگاه ها تعطیل شده اند قاعدتا آموزش نباید تعطیل شود و باید برای این منظور زیرساخت هایی طراحی شود.
چالش بهداشت فردی و عمومی: اینکه برای ابتلا به کرونا  در عرصه فردی و عمومی باید بهداشت رعایت شود موضوعی است که ما را به چالش کشیده است و برخی توان و حوصله همراهی ندارند.
چالش مطهَر و مقدَس بودن بقاع متبرکه ‌و اماکن مذهبی: درست است که فرد مطهر و مقدسی در بقاع متبرکه مدفون است اما به معنای این نیست که آلوده‌به ویروس نباشند. لیس زدن درهای اماکن زیارتی با فهم مطهر و مقدس بودن این اماکن به معنی مبرا بودن خود و دیگری از ویروس و آلودگی نیست.
چالش مستحب و واجب یا اهم و مهم: اینکه زیارت و نماز جماعت و نماز جمعه و برپایی مراسم و مجالس عزا و شادی برای مناسبت ها، مهمانی و صله ارحام و برنامه های عمومی اموری مهم هستند، تردیدی نیست ولی در جایی که ویروس کرونا با سرعت تمام در جاهای شلوغ و معاشرت ها و ارتباطات فیزیکی نزدیک گسترش پیدا می کند و احتمال دارد جان و بدن انسانی در خطر بیافتد پس مهمتر این است که این برنامه ها تا عادی شدن اوضاع انجام نشود.
چالش تفریح و سرگرمی در محیط های کوچک: اعضا خانواده بالضروره در کنار هم برای زمان های طولانی قرار می گیرند و باید این زمان ها مدیریت شود. تفریح و سرگرمی ما ایرانیان کم نیست اما در این موقعیت اجباری با چالش خاصی مواجهه شده است. نه سرگرمیِ خالی است و نه اوقات فراغت، بلکه چیز جدیدی است.
چالش خودکرونایی معرفی کردن: اینکه مقامات زیادی دچار کرونا شدند پدیده جدیدی بود که نمیدانم چه اسمی برای آن بگذارم.
چالش هیجان و فقر علم: استفاده از عبارات و کلماتی چون "ما کرونا را شکست می دهیم" و "سرکوب کرونا" و غیره صرفا در راستای هیجان و احساسات است و‌علمی محسوب نمی شود.
این چالش ها و نکات البته به معنای نادیده انگاشتن فعالیت های ریز و درشتی که دارد انجام می شود نیست؛ خصوصا فعالیت کادر بیمارستانی که فوق العاده در وضعیت خطرناک و حساسی قرار دارند و مدیریت این موضوع و مشاغلی که در این اوضاع و احوال باید به هر نحوی سرویس دهی داشته باشند.