شیوع کروناویروس در کشور بار دیگر باعث شد تا عیار مدیریت بحران و واقع بینانه تر، عیار مدیریت کشور به خصوص در بخش اجرایی بیش از پیش مشخص شود و البته سخنان روز سه شنبه رئیس جمهور شاید تعجب آورترین بخش این مدیریت را عیان کرد.

شیوع کروناویروس در کشور بار دیگر باعث شد تا عیار مدیریت بحران و واقع بینانه تر، عیار مدیریت کشور به خصوص در بخش اجرایی بیش از پیش مشخص شود و البته سخنان روز سه شنبه رئیس جمهور شاید تعجب آورترین بخش این مدیریت را عیان کرد. اشاره به چند مورد در خصوص نحوه مدیریت بحران شیوع کروناویروس گویای بسیاری از مطالب خواهد بود:
1-رییس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت در حالی عنوان می کند که وزارت بهداشت اعتقادی به تعطیلی مدارس ندارد که در ادامه سخنان خود بر تعطیلی تجمعات، همایش ها، دانشگاه ها، اردوهای سیاحتی و زیارتی و... تاکید دارد. گویا از نظر وزارت بهداشت مدارس ایران دارای کلاس های تک نفره هستند و هیچ تجمعی در آن صورت نمی گیرد. این نگاه به مدارس در شرایطی است که امکان رعایت مسائل بهداشتی از سوی دانش آموزان به خصوص در سنین پایین و در محیط مدرسه به مراتب کمتر از منزل و در حضور دلسوزانه والدین خواهد بود و ضد عفونی کردن مدارس هم تا حضور اولین دانش آموز ناقل بیماری تاثیرگذار است و پس از آن قطعا طیف وسیعی از فرزندانمان به عنوان ناقل بیماری به خانه مراجعه خواهند کرد. با توجه به مورد فوق و حساسیت های روزافزون خانواده ها، نگاه متناقض و سهل انگارانه وزارت بهداشت به امکان شیوع بیماری در مدارس موضوعی است که واکنش منفی جامعه را در پی داشته و موجب سلب اعتماد مردم به مدیران و تصمیم سازان شده است.
2-نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی آماری از فوت شدگان در شهر قم را اعلام کرد که اختلاف فاحشی با آمارهای وزارت بهداشت دارد و از سوی عضو سابق شورای شهر تهران هم مورد تایید قرار می گیرد. این تناقض وحشتناک در آمار ارائه شده از سوی مسئولان کشور و واکنش ها نسبت به آن، به راحتی اعتماد عمومی را هدف قرار داده و به باور مردم به صحت گفتار مسئولین خدشه جدی وارد کرده است .
3-ابهامات چرایی تداوم برخی پروازها به چین پس از شیوع کروناویروس در این کشور و همچنین چگونگی گسترش این بیماری در شهر قم نیز یکی از نکاتی است که هنوز پاسخی به آن داده نشده و همین خلاء پاسخگویی از سوی مدیران به جولانگاهی در فضای مجازی برای آسیب به اعتماد عمومی و آرامش روانی جامعه تبدیل شده است.
4-در حالی که از سوی مسئولان وزارت بهداشت اصرار فراوانی بر تلفات حدود 2 درصدی کروناویروس وجود دارد متاسفانه شاهد تناقضی آشکار در آمارهای مربوط به کشورمان در این خصوص هستیم. تا لحظه نگارش این متن (ساعت 15 چهارشنبه 7 اسفند 98) آمار افراد مبتلا به کروناویروس در ایران توسط وزارت بهداشت 139 نفر و آمار فوت شدگان 19 نفر اعلام شده است. با توجه به تلفات فراتر از 13 درصدی در ایران، اختلاف بیش از 6 برابری فوت شدگان در کشورمان نسبت به آمارهای جهانی که توسط مدیران وزارت بهداشت ارائه می شود چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ ضعف سیستم بهداشت و درمان یا آمار به مراتب بیشتر مبتلایان؟
5- معاون کل وزیر بهداشت و دبیر ستاد ویژه پیشگیری از کرونا که باید با عملکرد خود علاوه بر آگاهی بخشی به اعتمادافزایی و حفظ آرامش اجتماعی کمک کند در حالی مبتلا به ویروس کرونا شد که در نشست خبری مشترک با سخنگوی دولت توسط بسیاری از مخاطبان معمولی رسانه ملی، مشکوک به بیماری تشخیص داده شده بود و نکته جالب اینکه پس از آن نیز بدون رعایت مسائلی که انجام آن را به مردم توصیه می کرد در رسانه ملی حضور یافت و شد آنچه نباید می شد. پرسش مهم این است که عدم رعایت مسائل ابتدایی از یکی از تصمیم سازان مبارزه با شیوع کروناویروس چه تاثیری در اعتماد جامعه به مدیران کشور خواهد داشت؟
6- نکته به مراتب مهم تر از آنچه بیان شد، سخنان رئیس جمهور در خصوص بازگشت روال عادی به کشور از روز شنبه دهم اسفند  و ربط دادن مسائل مربوط به کرونا به "خواست دشمن" است! درباره اظهارات جناب روحانی چند نکته قابل توجه است:
الف: آیا به زعم رئیس جمهور و با توجه به گزارشهامشاوران و به خصوص وزارت بهداشت به ایشان، تا روز شنبه خطر شیوع این بیماری مهلک منتفی می شود؟ با چه منطق علمی شرایط روز شنبه و پس از آن از وضعیت فعلی بهتر تصور شده است در حالی که روزانه به تعداد مبتلایان و آمار افرادی که فوت شده اند افزوده می شود و هر روز شهرها و استان های بیشتری درگیر این بیماری می شوند؟
ب: تبعات تصمیم مبتنی بر بازگشت کشور به روال عادی را در صورتی که منجر به شیوع گسترده تر بیماری و تلفات انسانی شود چه نهادی به عهده خواهد گرفت؟ جواب خانواده هایی که عزیزانشان را به دلیل اتخاذ چنین تصمیمی از دست بدهند به عهده چه کسی خواهد بود؟
ج: اصولا نقش دشمن در موضوع شیوع کروناویروس در ایران چیست و تا چه زمانی باید تصمیم سازی در کشور بر مبنای خواست و نظر دشمن صورت بگیرد؟ آیا تعطیلی مدارس، قرنطینه احتمالی برخی مناطق و اعمال محدودیت ها برای کنترل یک بیماری و مبارزه با شیوع آن خواست دشمن است؟ آیا مسئولین چین، کره جنوبی و ایتالیا که بخش هایی از کشورشان را قرنطینه یا نهادهایی را تعطیل کرده اند فریب دشمن را خورده اند یا کار علمی و منطقی برای حفظ جان هموطنانشان انجام داده اند؟
7- در پایان اشاره به این نکته حائز اهمیت است که علیرغم زحمات فداکارانه و قابل تقدیر و تجلیل پزشکان، پرستاران و کادر درمانی و اداری مراکز درمانی، ضعف مفرط دولت در تهیه و توزیع مناسب ملزومات مبارزه با کروناویروس در جامعه غیرقابل کتمان و یکی از نکاتی است که اعتماد به مدیریت کشور را بیش از پیش تنزل می دهد چرا که فاصله شیوع این بیماری در چین تا زمان شناسایی اولین مورد در شهر قم، زمان مناسبی بود تا با پیش بینی قطعی ورود این بیماری به کشور، مقدمات مواجهه با آن فراهم شود تا شاهد شرایط نامناسب کنونی و رشد بی اعتمادی و استرس در میان مردم نباشیم.