اگر کسانی که در قلمرو سیاست از جنبه های نظری و عملی، دارای کنش هستند برای مفاهیم و سخنان شان آنگونه که در علوم دیگری مانند حقوق مرسوم است بار سیاسی عینی قائل می شدند، بلاشک در چینش ادبیات شان احتیاط بیشتری به خرج می دادند.

اگر کسانی که در قلمرو سیاست از جنبه های نظری و عملی، دارای کنش هستند برای مفاهیم و سخنان شان آنگونه که در علوم دیگری مانند حقوق مرسوم است بار سیاسی عینی قائل می شدند، بلاشک در چینش ادبیات شان احتیاط بیشتری به خرج می دادند. آنها یا از تبعات سخنان شان بی اطلاع هستند یا عامدانه این گونه سخن می گویند که در هر دو شق هزینه های نامتعارفی بر گرده ی کشور تحمیل می کنند.
سخنان حجه الاسلام علم الهدی در ارتباط با سفیر یک کشور خارجی با این مضمون که سفیر انگلیس باید تکه تکه شود، از همین سنخ مواضع نسنجیده و ناشی از تداخل کارکردی و فقدان تخصص و تقسیم کار در کشور است.
وقتی در ارتباط با تخلفات و دخالت های سفرا و دیپلمات های خارجی اولا نهاد مرسوم و متولی مشخص وجود دارد چه الزامی به دخالت نیروهای غیر متخصص با اظهارات تنش آلود و آسیب زا وجود دارد؟ ثانیاً در عین خبط سفیر انگلیس در ایران، کنوانسیون های کنسولی و دیپلماتیک چارچوب لازم را در این زمینه مشخص کرده اند، که از فراخوانی و اعتراض است تا اخراج مأمورین سفارت به عنوان عناصر نامطلوب! وقتی راههای منطقی، دیپلماتیک و کم هزینه ای برای پاسخ وجود دارد چرا ادبیات غیرمعمول و پرهزینه استعمال می شود!؟
صحبت های آقای علم الهدی از جنبه های مختلف باعث صدماتی به منافع ملی، وجهه و پرستیژ ایران و نشانگر نوعی تداخل گفتار - مسئولیت است؛ یعنی آنها هیچ گونه عقوبتی متوجه صحبت های خود نمی بینند و بدون واهمه از مسئولیت هر چه بخواهند بر زبان می آورند.  چه الزامی است انسان در مورد همه چیز اظهارات غیر کارشناسی، غیر تخصصی و خارج از عرف دیپلماتیک جهانی و مبتنی بر خشونت داشته باشد؟
کاش خیلی ها بدانند در عالم سیاست هم صحبت ها بارهای متنوعی دارد و بی محابا دردسر و صدمات بادآورده بر کشور تحمیل نکنند.
کاش می شد ترتیباتی اتخاذ کرد که هر کس که تریبونی در اختیار دارد نتواند باری به هر جهت اظهارات فاقد مسئولیت عمومی و مدنی - کیفری داشته باشد، در حالی که پیامدهایش متوجه منافع مردم ایران است!