پس از شوک ناشی از انتشار اطلاعیه ستاد کل نیروهای مسلح درباره علت سقوط هواپیمای بوئینگ اوکراینی، گزینه استعفا را می توان یکی از اصلی ترین خواسته های مردم در این خصوص دانست؛ اما سوال اصلی این است که استعفا باید از طرف چه کسانی باشد؛ یا به عبارت درست تر استعفای چه کسانی اولویت دارد؟

پس از شوک ناشی از انتشار اطلاعیه ستاد کل نیروهای مسلح درباره علت سقوط هواپیمای بوئینگ اوکراینی، گزینه استعفا را می توان یکی از اصلی ترین خواسته های مردم در این خصوص دانست؛ اما سوال اصلی این است که استعفا باید از طرف چه کسانی باشد؛ یا به عبارت درست تر استعفای چه کسانی اولویت دارد؟
 
فکر می کنم در میان اخبار و تحلیل های بعد از انتشار بیانیه مزبور، این موضوع به اندازه کافی تبیین شده که سقوط هواپیما اگرچه دردناک بود، اما فاجعه بارتر از آن، این بود که متاسفانه در مقابل اخباری که می آمد و ادعاهایی که درباره علت سقوط می شد، مسئولان و رسانه های ایرانی با قاطعیت این ادعاها را رد می کردند و پس از روشن شدن واقعیت، از اعتبار آنها و اعتمادی که به آنها بود به شدت کاسته شد. این وضعیت به قول یکی از نمایندگان مجلس از هزاران بمب و موشک خطرناک تر است؛ و همین است که باعث شده مردم احساس کنند که محرم دانسته نمی شوند یا اگر فشارهای کانادا و اوکراین نبود، واقعیت به آنها گفته نمی شد. با این وصف است که می توان فهرست داد و خواهان استعفای کسانی شد که چنین شرایطی را دامن زده اند:
 
1️⃣رئیس جمهور ، همان کسی که با لبخند اعلام می کرد که از سهمیه بندی بنزین در صبح روز سهمیه بندی مطلع شده، باز هم در این موضوع بیانیه داده و گفته که دو روز بعد از این حادثه از علت آن مطلع شده است! البته بدیهی است که کسانی که او را مطلع نکرده اند متهمان اول هستند اما آیا رئیس جمهور نباید از خودش بپرسد که چطور شده که این طور نادیده گرفته می شود و حالا که چنین شده، او چه واکنشی داشته است؟! به نظر می رسد حداقل کسانی که با هزار امید و آرزو، به حسن روحانی رای داده اند باید در وهله اول از او طلبکار باشند که با رای مردم چه کرده و چه اقدامی لااقل برای حفظ شان و جایگاه رئیس جمهور انجام داده است؛ و حالا که چنین شده است آیا نباید از مردم عذرخواهی کند که رئیس جمهوری نیست که آنها توقع داشتند و استعفا بدهد؟
 
2️⃣این خواسته از مجموعه دولت هم هست: سخنگوی دولت که سابقه امنیتی و اطلاعاتی دارد، یک روز قبل از آشکار شدن واقعیت، بیانیه صادر کرده و می نویسد: ساقط کردن هواپیما را  دروغی عاری از حقیقت می داند. از آن طرف آشنا مشاور رئیس جمهور، کسانی را که در مورد هواپیمای اوکراینی سوالی بپرسند ، تهدید می کند و وقتی حقیقت آشکار می شود، توئیت می کند که «گول خوردیم»! گول خوردیم نه تنها عذرخواهی و استعفا نیست، که فرافکنی است و انداختن همه تقصیرها گردن دیگران. این دولتمردان برای این در راس کار نیستند که فقط ماشین تکرار حرفهای دیگران باشند. اگر قرار است که گول بخورند که نبودنشان بهتر از بودنشان است و باید از اینها خواست که حداقل برای بازگشت اعتماد عمومی استعفا بدهند.
 
3️⃣رئیس سازمان هواپیمایی کشوری همان روزها با قاطعیت اعلام می کند که «برخورد موشک به هواپیمای اوکراینی غیرممکن است». ایشان اصلا در جریان ماجرا نبوده ولی آیا کسی که بیش از سی سال است در این مجموعه مدیر است آیا نباید آنقدر علم و تسلط داشته باشد که چنین با قاطعیت سخن نگوید و حالا که معلوم شده فرق ممکن و غیرممکن را نمیداند آیا نباید در صدر فهرست استعفا باشد؟!
 
4️⃣دبیر شورای عالی امنیت ملی در روزهای بعد از سقوط هواپیما چه می کردند؟ در روزهای بعد از  سقوط ایشان فکر شکایت و تادیب یک روزنامه نگار قدیمی اصولگرا بوده که مصاحبه ای خیالی از ایشان منتشر کرده بود. واقعا نباید از ایشان خواست که استعفا بدهند تا فردی که اولویت های کاری را بهتر تشخیص می دهد در این پست مهم قرار بگیرد؟!
 
5️⃣عذرخواهی و پذیرش اشتباه از سوی سردار حاجی زاده بعداز مشخص شدن واقعیت، اگرچه لازم و مفید بود ولی انتظار است که در مجموعه تحت امر ایشان هم مقصران معرفی شوند و کسانی که قصور داشتند استعفا دهند.
 
6️⃣این فهرست البته ادامه دارد؛ و در ادامه حتما باید نام کسانی بیاید که این روزها تلاش دارند تا دوباره «مصلحت های من درآوردی» از قبیل احتمال سوء استفاده دشمن و اینکه در شرایط حساس کنونی باید ساکت بود و... را علم کنند. دشمن همیشه برای سوء استفاده آماده است ولی سوء استفاده از سوء استفاده دشمن برای فرار از پاسخگویی و اصلاح امور، رفتاری مشمئز کننده است که متاسفانه تا به حال نظام از آن ضربه های بسیاری خورده است. باقی ماندن این قبیل افراد یعنی ادامه همین وضعیت و عدم اصلاح امور.