طیبه ماهروزاده همان فردی است که رییس‌جمهور وی را دارای صلاحیت و شایستگی عضویت در شورای عالی آموزش ‌‌پرورش دانست!

 طیبه ماهروزاده همان فردی است که رییس‌جمهور وی را دارای صلاحیت و شایستگی عضویت در شورای عالی آموزش ‌‌پرورش دانست! او با حضور در برنامه زاویه به‌ همراه معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش به بحث و بررسی «ایده علم تربیت برای بهبود عدالت آموزشی در ایران» پرداخت. ماهروزاده همسر غلامعلی حداد عادل است که مدارس غیردولتی فرهنگ یکی از نشانگان‌های شغلی وی به شمار می‌رود. مدارسی که در فضایِ ملک‌های اجاره ای دولتی روزگار سپری می‌کنند و البته از آن نوع اجاره‌هایی که سر ‌و صاحب ندارد (وقتی آموزش و پرورش سکوت می‌کند، بنیاد مستضعفان مالک ملک‌های اجاره‌ای مدارس فرهنگ می‌شود!) و هر وقت وکیل یا هر فرد مسئول  سازمان موجر متوجه عدم پرداخت‌ها گردد با سال‌ها آمد و رفت حقوقی در دادگاه‌های مربوط، می‌تواند چندرغاز اجاره‌ای دریافت کند.
ماهروزاده در برنامه زاویه در بخشی از افاضات خود گفته است: «بنده با تاسیس مدارس غیردولتی مخالف بودم اما خودم به عنوان موسس، مدرسه‌ای را راه‌اندازی کردم چرا که پسرم می‌خواست به رشته انسانی برود و به دنبال مدرسه‌ای بودیم که محیط آن سالم باشد، اما پیدا نشد چرا که مدارس برای رشته علوم انسانی، دانش‌آموزان ضعیف را جذب می‌کردند و این در حالی بود که اساس کشور بر عرصه علوم انسانی است».
جای تعجب است، در کشوری که در دهه هفتاد خورشیدی، برقراری و پوشش کامل عدالت آموزشی از نقصان های فراوانی برخوردار بوده، خانواده حداد عادل به خاطر دغدغه تحصیلات عالیه آقازاده دست به تأسیس مدرسه‌ای غیردولتی آن هم در زمینی دولتی متعلق به آموزش و پرورش می زنند. بیشتر این  نکته تعجب دارد که پس از اتمام تحصیلات آقازاده تصمیم تاسیس مدارس فرهنگ را می گیرند، اما هدف خود از تاسیس را طوری بیان کردند که با واقعیت سال های تحصیل و رشته تحصیلی آقازاده در تضاد است.  اینجاست که آدمی یاد آن ضرب المثل می افتد که:«قسم حضرت عباس را باور کنم یا دم خروس را»...دلشان می‌خواسته مدرسه غیردولتی داشته باشند، قصد و نیت آن را سهوا یا عمدا به ادامه تحصیل پسر خانواده در رشته علوم انسانی ربط می‌دهند.
جای بسی نگرانی است که عضو شورای عالی آموزش و پرورش یک مملکت دغدغه ای شخصی را هدف‌گذاری می کند و آن را با طعمی ناراست به خورد مردم می دهد. چه انتظاری دارید که ماهروزاده بتواند با نگاهی کلان مسائل آموزش و پرورش را حلاجی کند و چاره ساز آن باشد؟ چه انتظاری است که بتواند دغدغه ادامه تحصیل دانش‌آموزان مناطق عشایری را داشته باشد وقتی که مدرسه تاسیس می‌کند تا فرزندش درس بخواند؟
این افراد چقدر راحت می‌توانند به هرچه بخواهند دست پیدا کنند، در حالیکه آن دیگران در خم و پیچ نیازهای اولیه تحصیل فرزندانشان بیچار مانده‌اند.‌ رییس جمهور محترم! شایسته تر از حداد عادل و ماهروزاده برای عضویت در شورای عالی وجود داشت چه اصراری بوده یا چه اصراری شده که در انتصابات خود، به این دو نفر هم ابلاغ دادید؟ به افرادی ابلاغ دادید که حتی اجاره مدارس خود به بیت المال را پرداخت نمی کنند؟ شایستگی آنها را با چه معیاری سنجش کردید؟ تا جایی که شواهد امر نشان می‌دهد خانواده حداد عادل دو مدرسه غیردولتی فرهنگ در آموزش و پرورش منطقه ۳ با مالکیت آموزش و پرورش را در تصرف دارند که چندسالی است اجاره آن را نیز پرداخت نکرده‌اند.
ماهروزاده با همین تک استدلالی که در برنامه زاویه داشت و عدم پرداخت‌های اجاره مدارس خانوادگی‌شان، نشان داد که این خانواده تا چه اندازه شایستگی عضویت در شورای عالی را داشته‌اند.
بهتر است قبل از اظهار نظر درباره عدالت آموزشی، به حساب و کتاب‌های اجاره مدارس خود بپردازیم و حق دانش آموزان این مرز و بوم را پایمال نکنیم!