در نیمه دوم قرن بیستم و پس از جنگ جهانی، ایالات متحده آمریکا مدتی با برتری بالایی که در حوزه نظامی، تکنولوژیک و اقتصاد داشت قدرت هژمون نام گرفت و در این جایگاه بعنوان سلطه گر برتر در راس هرم نظام سرمایه داری و لیبرالیسم توانست کشورهای زیادی را بعنوان پیروان و وابستگان به قدرت هژمون، با خود همراه کند.

در نیمه دوم قرن بیستم و پس از جنگ جهانی، ایالات متحده آمریکا مدتی با برتری بالایی که در حوزه نظامی، تکنولوژیک و اقتصاد داشت قدرت هژمون نام گرفت و در این جایگاه بعنوان سلطه گر برتر در راس هرم نظام سرمایه داری و لیبرالیسم توانست کشورهای زیادی را بعنوان پیروان و وابستگان به قدرت هژمون، با خود همراه کند. در این دوره آمریکاییان برای تداوم و تثبیت هژمونی با طراحی و برنامه ریزی استراتژیک  در ایجاد شبکه ها و کانالهای مالی و پولی بین المللی و تاسیس نظام «برتن وودز» همانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی همترازی دلار آمریکا و طلا در تبادل ارزهای خارجی را تثبیت کردند. رسالت بین المللی قدرت هژمون این بود که تجارت و اقتصاد بین الملل را سر و سامان داده و به تثبیت برساند و از تخلفات مالی و پولی بین المللی جلوگیری کند ولی در دهه های بعد پس از فراگیری و گستردگی استفاده از دلار آمریکا در مبادلات تجاری و مالی بین المللی، ایالات متحده  با پایان دادن به سیستم برتن وودز، عملا دلار آمریکا را پشتوانه مالی و پولی همه کشورها قرار داد. از آن دوره تاکنون با برآمدن قدرتهای نو ظهور در زمینه اقتصاد و تکنولوژی، ایالات متحده در سراشیبی افول قرار گرفته و پس از تنزل به مرتبه ابرقدرتی هم اکنون در بعضی از شاخص ها در مرتبه ای پایین تر از چند قدرت برتر دنیا قرار دارد. ولی اثرات سیستم برتن وودز و وابستگی اقتصادی دنیا در تجارت و تاثیرگذاری در اقتصاد سیاسی بین الملل توسط این دولت مشهود است و هم اکنون با همان اهرم و با تحریم اقتصادی در رشد اقتصادی قدرتهای نو ظهور که با سیاستهای بین المللی آمریکا همراه نیستند اختلال ایجاد میکند.
مسلما از  قدرتهای بین المللی و دولت - ملتهایی که صاحب نفوذ اند  انتظار می رود پشتیبان و مسبب نظم جهانی در حوزه امنیتی، نظامی و اقتصادی و حامی قوانین بین المللی دریانوردی، هوافضا، محیط زیست و کاهش فقر و مسئله مهاجران باشند. ایالات متحده در نیمه دوم قرن بیستم با توجه به توان مالی و نظامی بالا برای سامان دادن به این امور در بیشتر حوزه ها  و موضوعات بین المللی مداخله کرده است. برخی از کارشناسان امور بین الملل این رویه پدرسالاری و تعدیل و یکسان سازی امور بین المللی با سیاست آمریکایی را تایید می کنند و در مقابل برخی دیگر سرپرستی و یکتا انگاری ایالات متحده را به نقد می کشند ولی به هر جهت متولی بودن امور بین المللی هزینه های سنگینی را به اقتصاد آمریکا تحمیل کرده است.
جهان  با پشت سر گذاردن دوره شکل گیری اتحادیه ها و فدراسیونهای منطقه ای در عصر انفجار اطلاعات و سرعت یافتن ارتباطات در فرآیند جهانی شدن  قرار دارد، صاحب نظران جامعه شناسی سیاسی نوین بر این باورند در این فرآیند با افزایش مهاجرت و تبادل فرهنگ ها و ارزشها و با کم رنگ شدن مرزهای ملی و محلی به همه افراد از هر رنگ و نژادی بعنوان شهروند جهانی نگریسته می شود.
با روی کار آمدن جمهوریخواهان در دولت آمریکا و ریاست دونالد ترامپ که دارای ویژگی های شخصی چون ناسیونالیسم افراطی، روحیه منفعت طلبی و تجارت است و تلاشهایی که برای خروج از معاهدات بین المللی و کاهش هزینه ها و انزوای ایالات متحده در امور عمومی بین المللی کرده است  همه نظریه پردازان و و نخبگان را در شوک فرو برده است. تقویت اقتصاد داخلی و اندیشه ناسیونالیسم در همه افراد و دولتها وجود دارد ولی زنگ خطر آن با پدیده نوین وطن پرستی ترامپ با همراهی برخی از سیاستمداران در دیگر کشورها به صدا در آمده است. خروج انگلستان از اتحادیه اروپا و شانه خالی کردن از هزینه های عمومی اتحادیه اروپا و سخنان رئیس جمهور برزیل درعدم توجه به موضوع محیط زیست بین المللی و تخریب جنگلهای آمازون برای کشت غلات از نمونه های این پدیده نوین است. مسلما همه شهروندان در زیست  جهانی ازجامع نگری و تصمیم مثبت سیاستمداران قدرتهای بین المللی منتفع می شوند.
هم اکنون با گرم شدن زمین و جداشدن قطعات کوههای یخ در قطب زمین و بحرانهای زیست محیطی در همه قاره ها و نواحی جهان انتظار اینست سیاستمداران جهانی بجای منافع شخصی و ملی خود به پیامد ها و عوارض زندگی آینده و نسلهای پیش رو بیندیشند و انصاف ومدارا و حفظ منافع بشری را در دستور کار قرار دهند.