وقتی عرف جامعه تغییر کرد قانون معنایی ندارد، اصرار بر اجرای آن در حالی که همه می دانند غیر قابل اجرا است، هم هزینه بیهوده کردن است و هم سایر قوانین را ضعیف می کند.

وقتی عرف جامعه تغییر کرد قانون معنایی ندارد، اصرار بر اجرای آن در حالی که همه می دانند غیر قابل اجرا است، هم هزینه بیهوده کردن است و هم سایر قوانین را ضعیف می کند. بسیاری از مواردی که امروزه در کشور ما به مساله تبدیل شده و تنش ایجاد میکند به ضوابطی مربوط می شود که تغییر یافته اند و کارایی لازم را ندارند لذا مبارزه آمرانه با آسیب های اجتماعی مثل مبارزه با عفونت ها با آنتی بیوتیک است که در کوتاه مدت جواب می دهد نه در بلند مدت.
 
اولویت دادن منافع سیاسی کوتاه مدت به منافع میان و دراز مدت جامعه روش غلطی است که هر گروه و فردی این روش را انتخاب کند در نهایت بازنده است. اگر دیدگاه پاسونز در زمینه کارکردگرایی را در نظر بگیریم، می‌توانیم کارکردهای ورزش را مورد بررسی قرار دهیم. در واقع، ورزش از جمله عواملی است که می‌تواند فرد را در دستیابی به اهداف خود، از راه‌های مقبول اجتماعی، یاری کند. این در حالی است که در بحثی که مرتون تحت عنوان "بی‌هنجاری" مطرح می‌کند، گفته می‌شود که اگر در جامعه اهدافی وجود داشته باشند ولی راه‌های مورد قبولی برای دستیابی به آنها تعیین نشده باشد، شرایطی فراهم می‌آید که از برخی افراد جامعه، رفتاری نابهنجار سر زده و افراد به انحراف کشیده شوند که آشوب، سنت‌گرایی و عزلت و کناره‌گیری از جمله نمونه‌هایی از این انحرافات هستند.
 
دین و مذهب ما بر تسامح و تساهل است و از این لحاظ کاملا گویا است، اصل تقلید در واقع همین است یعنی افراد بنا بر موقعیت های تاریخی می توانند در شیوه زندگی خود تغییرانی ایجاد کنند. همین در مورد عرف و قانون به صورت بسیار وسیعتری وجود دارد چون در قوانین مدنی و عرفی نه با قوانین الهی بلکه با عادات و ضوابط انسانی سروکار داریم که انسان ها وضع کرده اند و می توانند خود نیز آنها را لغو کنند. دربسیاری از مواردی که امروز در کشور ما تنش وجود دارد بحث بر سر مسائلی است که به ضوابطی مربوط می شود که تحول یافته اند اما به دلایل مختلفی سازمان اجتماعی نتوانسته تغییر را در جامعه سامان بدهد و همین سبب تنش های بیهوده شده است، از قبیل موضوع زنان در ورزش، ورود تماشاگران زن به ورزشگاهها یا بازی نکردن نمایندگان ایران برابر اسرائیل که این موضوع دارد برای حریف مذکور تبدیل به یک امتیاز می شود، و پناهنده شدن ورزشکاران زن و مرد ما در این چند ساله اخیر که به جای واکاوی به مخفی کاری می پردازیم.
 
اینکه گروهی بخواهیم سلیقه و شیوه های زندگی خود را به همه تحمیل کنیم، نه ممکن است و نه مفید . این امر در کوتاه مدت بی اثر است یعنی ، عملا سلیقه ها ادامه می یابند و حتی به صورت واکنشی کسانی که ممکن است به سلیقه ای گرایش نداشته باشند به دلیل ممنوعیت یافتن آن، بدان جذب می شوند. در دراز مدت نیز بدون شک این فشارها به بازگشت گسترده همه رفتارها و عقایدی بر می گردد که به صورت تصنعی و به صورت آمرانه لغو شده یا ممنوعیت یافته اند. بنابراین باید به سوی اعتدال رفت. دولت ها نباید تصدی گری و دخالت در همه امور زندگی مردم را هدف خود قرار بدهند. چون این کار غیر ممکن است و جامعه و آسیب هایش را غیر شفاف و بنابراین خطرناک و غیر قابل مدیریت می کند. بلکه فقط باید در موارد واقعا آسیب زای حاد دخالت کنند. جامعه خود سایر موارد را به موقعیت عادی بر می گرداند.
 
 
بیاییم و فکر کنیم که شاید برخی راه حل هایی که به نظرمان فرهنگی و اجتماعی می آمده اند، اشتباه بوده اند و به فکر راه حل های درست باشیم. نه اینکه یک اشتباه را با اشتباه بزرگتر جبران کنیم. اکثر جامعه شناسان معتقدند  که هرگز در طول تاریخی که ما می شناسیم، آسیب های اجتماعی با اقدامات آمرانه و سخت گیری ها ترمیم نشده اند و درست برعکس این اقدامات در دراز مدت به شدت بر آسیب ها افزوده اند.