وقتی در جمع خبرنگاران اکثر اهالی رسانه که او را خوب می شناختند می گفتند، «او مربی کثیفی است» باور نمی کردم و زیاد به این قبیل حرف ها اهمیت نمی دادم تا اینکه در جمعی بودم که اکثرا هوادار معمولی و خالص فوتبال بودند.

وقتی در جمع خبرنگاران اکثر اهالی رسانه که او را خوب می شناختند می گفتند، «او مربی کثیفی است» باور نمی کردم و زیاد به این قبیل حرف ها اهمیت نمی دادم تا اینکه در جمعی بودم که اکثرا هوادار معمولی و خالص فوتبال بودند. هواداران شهرستانی که فقط عشق فوتبال دارند و بس. آنها به باندبازی ها و مسائل پشت پرده فوتبال کاری ندارند اما به اتفاق وقتی اسم یک مربی به زبان می آمد؛ می گفتند: او مربی کثیفی است.
کثیف یعنی چه؟! چرا خیلی ها می گویند او مربی کثیفی است؟!
بی شک منظور این افراد کثیفی از نظر ظاهر و پوشش نیست و اینطور نیست که طرف یک هفته یا دو هفته حمام نرفته باشد بلکه طرف اتفاقا موهای رنگ کرده، شیک و تمیزی دارد و ظاهرش نیز آراسته است. به نظر می رسد آنها معتقدند این مربی تفکرات و اندیشه های کثیفی دارد که در محیط ورزش نباید اینچنین باشد. چطور می شود که هواداران، یک مربی را «جنتلمن» خطاب می کنند یا برعکس...؟ این مربیان تا کی فرصت دارند در رفتار و اندیشه های خود تجدید نظر کنند؟ با چه شیوه ای می توان کاری کرد که هم بوقچی های باشگاه راضی باشند و هم هواداران خالص تیم در دورافتاده ترین روستاهای کشور؟ چه عواملی باعث می شود که هواداران واقعی یک تیم در شهرستان ها و روستاهای سرتاسر کشور معتقد باشند، فلان مربی بامعرفت است اما مربی دیگر، کثیف و نامرد؟! چطور می شود که به فلان مربی لقب سلطان می دهند و نزد طرفداران تیم های مختلف هم محبوبیت خاصی دارد؟ محبوبیت چگونه به دست می آید؟
ماه مبارک رمضان است و اصلا دوست نداریم کسی از این نوشته برنجد اما برای محبوب شدن باید از کجا شروع کرد؟ چرا بی ادب ترین هواداران هم در مورد مربی ای مثل یحیی گل محمدی حرف بدی به زبان نمی رانند اما اسم برخی مربیان که می آید ...
یحیی چطور به این جایگاه رسیده است؟ در رفتارش با اهالی رسانه، بازیکنان و مردم چگونه برخوردی دارد که توانسته است به چنین جایگاهی دست یابد یا همین طور مربی پیشکسوتی همچون حسین فرکی چطور اکثرا به عنوان مربی اخلاق انتخاب می شد؟
آیا اکثر مربیان ما نمی توانند مربیان بااخلاق و محبوبی باشند؟ از کجا باید شروع کرد؟ در چه روزها یا ماه هایی باید در خصوص این قبیل مسائل به فکر فرو رفت؟ از چه سن و سالی می توان در هر کاری اولویت امور را به اخلاق داد و لاغیر؟ آیا نتیجه و پول باعث بداخلاقی ما در زندگی و کسب و کارمان شده است؟ چه کار باید کرد؟ آیا می توان از همین امروز برای تغییر استارت زد؟ و...
امیدواریم همه ما اخلاق، انسانیت و جوانمردی را سرلوحه کار و زندگی مان قرار دهیم مخصوصا اهالی ورزش و مربیان که الگوی خیلی ها در جامعه هستند.
باز هم امیدواریم از این مطلب کسی نرنجیده باشد.