قبادی‌دانا رییس سازمان بهزیستی علاوه بر اینکه به معضل کودکان کار -که خداراشکر فقط 30درصدشان ایرانی هستند- اشاره کرده،از عدم تأمین اعتبار برای عیدی ۵۰۰ هزار مددجوی بهزیستی خبر داده است.

قبادی‌دانا رییس سازمان بهزیستی علاوه بر اینکه به معضل کودکان کار -که خداراشکر فقط 30درصدشان ایرانی هستند- اشاره کرده،از عدم تأمین اعتبار برای عیدی ۵۰۰ هزار مددجوی بهزیستی خبر داده است.
اشکالی ندارد، دادن خبرهای ناراحت کننده سبک‌های خاصی می‌طلبد این خبر هم باید در کنار امضای تفاهم نامه با وزارت ورزش و جوانان اطلاع‌رسانی می‌شد. شاید باید خبر عیدی ندادن به جمعیت زیادی از معلولان و مددجویان سازمان به‌گونه‌ای بیان می‌شد که کمتر شنیده شود تا درد کمتری داشته باشد.
البته رئیس بهزیستی کشور عیدی ندادن به این 500 هزار نفر را نیز علت‌یابی کرده و گفته: حدود ۵۰۰ هزار نفر از مددجویان بهزیستی از تیرماه به این سازمان پیوسته‌اند که هنوز برای پرداخت عیدی آنها تأمین اعتبار نشده است.
وی همچنین توضیح داده که: مددجویان بهزیستی به دو دسته تقسیم می‌شوند، برخی از آنان قبل از تیر ۹۷ به سازمان پیوسته و دسته دیگری نیز پس از تیر ماه تحت پوشش این سازمان قرار گرفته‌اند، بنابراین عیدی آن دسته‌ای که پیش از تیر ۹۷ وارد مجموعه شده‌اند پرداخت شده و برای دسته دوم که پس از تیر به سازمان پیوستند که حدود ۵۰۰ هزار نفر نیز هستند، هنوز تأمین اعتبار نشده است.
اما موضوع ناراحت کننده عیدی نیست. اگرچه این موضوع سر جای خود و از منظر مدیریتی قابل تأمل و حائز اهمیت است اما به خودی‌خود اصل نیست. چرا که مبلغ این عیدی-برابر با یک ماه مستمری معلولان و حدود یکصدهزار تومان- آنقدر اندک است که بود و نبودش فرق زیادی با هم ندارد.
بنابراین درد جای دیگری است. اینکه رئیس تنها سازمان متولی امور معلولان در ایران به انتشار صریح این خبر می‌پردازد حاوی پیام‌های دردآور زیادی است.
اینکه چرا تلاشی از ایشان در راستای بهبود شرایط زندگی معلولان دیده نمی‌شود، درد دارد. اینکه چرا رئیس بهزیستی کشور به‌جای آرام و قرار نداشتن و حتی مبارزه بر سر تک‌تک نیازمندی‌های جامعه هدف خود، به‌راحتی منتظر گذر رمان نشسته است، درد دارد. وای بر کسانی که این سازمان را صحنه آزمون و خطا پنداشته باشند!
موضوع پول و عیدی نیست، موضوع دردی است که به این زودی‌ها درمان شدنی نیست. آقای قبادی‌دانا چرا هیچ دوندگی از شما در مسیر تحقق قانون و عدالت نمی‌بینیم؟
سؤال اساسی این است: لطفا از قدم‌هایی که برای تأمین اعتبار عیدی این 500 هزار مددجو برداشته‌اید گزارشی ارائه دهید. ما بی‌انصاف نیستیم فقط کافیست اقدامی کرده باشید، در این‌صورت حتی اگر نتیجه هم نگرفته باشید باز هم قابل احترام هستید.
اما اگر قرار بود به اوضاع از پیش تعیین شده تن بدهید و اگر قادر به ایجاد هیچ تغییر نبودید توضیح بدهید چرا قبول مسئولیت کردید؟ چگونه می‌توانید به عبور از پله‌های ترقی بیاندیشید در حالی که عده‌ای معلول و غیر معلول نان برای خوردن ندارند و تا دلتان بخواهد درد برای گریستن دارند؟
آقای قبادی‌دانا با جامعه هدف سازمان متبوعتان حرف بزنید. از عملکردی که داشته‌اید بگویید. از برنامه‌هایی که برای سال آینده در نظر دارید صحبت کنید. معلولان پیر و جوان و با تجربه را به کمک بگیرید. کارگروه‌های تخصصی راه‌ بیاندازید و مدافع راستین حقوق معلولان باشید.
نگذارید خدای نکرده توجه‌ شما به نمایش‌های کوتاه و بلند حاشیه‌ای جلب شود. شما هنوز آنقدر جوان هستید که بتوانید صرفاً رئیس نباشید، که بتوانید مرد ره باشید. که بتوانید درمان درد باشید...
رقیه بابائی - خبرنگاره حوزه معلولان