مردم سالاری آنلاين - درمان سوء تغذیه کودکان، لطف یا وظیفه

در روزهای گذشته خبری مبنی بر ابتلاء 2000 کودک زیر 5 سال به سوءتغذیه در خراسان شمالی از طریق خبرگزاری ها منتشر شد. در ادامه معاونت حمایت و سلامت کمیته امداد اعلام کرد، این کودکان بعد از 6 ماه پایش می شوند و اگر شرایط سوءتغذیه در آن ها از بین برود، از پوشش کمیته امداد خارج می شوند و اینکه تاکنون 16 میلیارد و 300 میلیون ریال برای این کودکان هزینه شده و ماهانه مبلغ 92 هزار تومان به حساب کودکان واریز می شود.
پاسخ به برخی سوالات، عمق مسئله را که سعی شده با نحوه نشر خبر پنهان شود نمایان می کند.
آیا حق بهداشت که از حقوق اولیه کودک در قوانین داخلی و بین المللی بوده استیفا شده یا خیر؟ چرا در میان کودکان سوءتغذیه وجود دارد و چرا با افتخار خبر شناسایی و تحت پوشش گرفتن آنان منتشر می شود؟ در قانون اساسی به صراحت اشاره شده که دولت موظف به تامین نیازهای اولیه زندگی مردم است از جمله بند 12 اصل 3 که بر پی ریزی عادلانه اقتصاد جهت رفع محرومیت در زمینه تغذیه و بهداشت تاکید دارد، همچنین اصل 29 دولت را موظف می داند تا از درآمد حاصل از مشارکت مردم و درآمدهای عمومی، حمایت های مالی از حقوق همگانی از جمله خدمات بهداشتی را به عمل آورد و مطابق بند 1 اصل 43 قانون اساسی تامین خوراک و بهداشت برای همه مردم از جمله زیربناهای اقتصادی کشور است که باید به جهت تامین استقلال اقتصادی جامعه و ریشه کن کردن فقر و محرومیت، توسط دولت در برنامه ریزی اقتصادی لحاظ شود.
با توجه به این قوانین می بینیم که در نتیجه کوتاهی های به عمل آمده، کودکان بسیاری دچار سوء تغذیه شده اند. این مسئله نشان دهنده آن است که چطور متولی یعنی دولت که وظیفه تامین نیازهای تغذیه ای کودک را بر عهده داشته، مسئولیتی از این جهت برای خود قائل نیست و اقدامات درمانی برای این کودکان را در بوق و کرنا می کند. بدتر آنکه احترامی برای کودک به عنوان فردی صاحب حق قائل نشده و از واژه هزینه برای درمان آن ها استفاده می شود.
گذشته از وظایفی که وزارت بهداشت به عنوان متولی امر بهداشت در کشور در خصوص تغذیه این کودکان به عهده داشته و در نتیجه کوتاهی هایش حقوق این کودکان تضییع شده و نیاز به درمان دارند، در این مرحله هم نقش وزارت بهداشت نامشخص است و با این کودکان به مثابه افرادی فاقد حق برخورد می شود و پیگیری درمانِ تنها بخشی از کودکان اسیب دیده که شناسایی شده اند بدون در نظرگرفتن شان و منزلت کودک به کمیته امداد سپرده می شود.
در نهایت اختصاص مبلغ 92 هزار تومان در ماه برای تامین خوراک کودکان ،نشان دهنده درآمدی کمتر از حداقل ها در خانوار است که حتی برای خرید مواد خوراکی لازم، برای کودک هم کفاف نمی دهد و این خود برخلاف آن چیزی است که در قانون اساسی درمورد تامین نیازهای اساسی تک تک افراد جامعه بیان شده است.
از آن جهت که وضعیت کودک باید در بستر خانواده مورد بررسی قرار گیرد به نظر می رسد جدا از لزوم رسیدگی به وضعیت آشفته معیشت خانواده ها که به اتفاقات تلخی مانند سوءتغذیه کودکان منجر شده است، متولیان می بایست با توجه به وظایف قانونیشان در ادبیات خود در برخورد با کودکان تجدیدنظر کنند.
*فعال حقوق کودک